 |
|
|  |  |  | 
Αυτή είναι η γηραιότερη Ελληνίδα - Τι λέει για τη ζωή της
Αθήνα
Στα 112 χρόνια βαδίζει αισίως η Κατερίνα Καρνάρου, κάτοικος Κρεστένων Ηλείας, όντας ίσως ο γηραιότερος άνθρωπος στην Ελλάδα! Το βιβλιάριο υγείας του ΟΓΑ το γράφει ολοκάθαρα: Γεννημένη στις 25 Ιουλίου του 1905, ενώ και η αναζήτηση με τα στοιχεία της στην Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση (ΗΔΙΚΑ) πιστοποίησε ότι έχει και ΑΜΚΑ!
Μας υποδέχθηκε περπατώντας με ένα Πί, μαζί με τη Νατάσα, τη γυναίκα που τη φροντίζει εδώ και μερικά χρόνια, και στη συνέχεια κάθισε σε μια καρέκλα κοιτώντας μας με απορία. «Πόσων ετών είστε;» ήταν η πρώτη αυθόρμητη ερώτηση, για να έρθει η αφοπλιστική απάντηση: «Πού να θυμάμαι πόσο είμαι…». «Λίγο είμαι, δεν είμαι όσο λέτε, πρέπει να είμαι γύρω στα 105, αλλά δεν θυμάμαι και καλά. Δύσκολη η ζωή, όσο είχα τον άνδρα μου καλά έζησα. Τον έχασα νωρίς και μου άφησε τέσσερα μικρά παιδιά, αλλά ευτυχώς είχα καλά πεθερικά και με προσέξανε και μένα και τα παιδιά μου, δεν έχω παράπονο» είπε, κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν...
«Γεννήθηκα στη Μούντριζα, πατέρας μου ο Παναγιώτης και μητέρα μου η Θεοδώρα. Παντρεύτηκα στην Κρέστενα τον Σοφοκλή Καρνάρο, δούλεψα στα χωράφια και έκαμα αγροτικές δουλειές για να ζήσω και να αναθρέψω τα παιδιά μου. Τώρα μένω εδώ, στην Κρέστενα, ήσυχα», μας αφηγείται η κα Κατερίνα, όμως το μυαλό της είναι διαρκώς στο βάσανο που κρύβει η καρδιά της και δεν το έχει ξεχάσει όλα αυτά τα χρόνια, τον γιο της τον Λεωνίδα, ο οποίος ασθένησε και απεβίωσε πρόωρα. «Ο γιος μου επήγε στο Ναυτικό, έγινε Καπετάνιος μεγάλος και τρανός. Πάνω που πήρε σύνταξή του και έφτιαξε το σπίτι στην Αθήνα, δεν το χάρηκε καθόλου, πέθανε. Προσπάθησαν κι οι γιατροί, αλλά δυστυχώς τον νίκησε η αρρώστια», μας διηγείται με δάκρυα στα μάτια...
Η κα Κατερίνα Καρνάρου έχει τρεις κόρες, την Λαμπία, τη Σοφούλα και τη Θεοδώρα, αρκετά εγγόνια, δισέγγονα, αλλά και τρισέγγονο! «Ευτύχησε να αποκτήσει και τρισέγγονο, το οποίο είναι ενός έτους σήμερα. Όλα τα χρόνια είμαστε εδώ μαζί, περάσαμε καλά και την προσέχουμε και την αγαπάμε πάρα πολύ. Πρόσφατα έκανε μια επέμβαση στο πόδι και οι γιατροί εξεπλάγησαν από την ηλικία της. Μακάρι να πάρουμε τα χρόνια της αλλά δεν το νομίζω!», δήλωσε με χιούμορ στην εφημερίδα «Πατρίς» ο ανιψιός της, Παναγιώτης Καρνάρος.
«Ο κόσμος ήταν αλλιώς τότε. Και παλιά δύσκολα ήταν, αλλά κάποτε ήταν καλύτερα. Σήμερα είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση. Δόξα σοι ο Θεός να λέμε… Να έχετε την ευχή μου και να τα χιλιάσετε», είναι οι τελευταίες λέξεις της Κατερίνας Καρνάρου, λίγο πριν την αφήσουμε, ενώ η Νατάσα, που την προσέχει όλη την μέρα, μας αποκαλύπτει ότι η κα Κατερίνα δεν θέλει να λέει την ηλικία της, ενώ το μυστικό της διατροφής της είναι λίγα και προσεκτικά!
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
