Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παρά ταυτα υποφέρουμε...

Στα 2,4 τρισ. ευρώ η αξία του ελληνικού ορυκτού πλούτου - Αυτή τη στιγμή εκμεταλλευόμαστε μόλις το... 0,15%!!!



Θεσσαλονίκη.-Νατάσα Καραθάνου

  Ένα από τα μεγαλύτερα, στον ευρωπαϊκό χώρο, κοιτάσματα χρυσού και άλλων ορυκτών υλών βρίσκεται στη ΒΑ Χαλκιδική όπου υπολογίζεται ότι υπάρχουν "θαμμένοι", περίπου 160 τόνοι χρυσού, 2.000 τόνοι αργύρου, σχεδόν 1,5 εκατομμύριο τόνοι μολύβδου και ψευδαργύρου και πάνω από 1 εκατομμύριο τόνοι χαλκού.

   Τη διαπίστωση έκανε  ο πρόεδρος του Τμήματος Γεωλογίας του ΑΠΘ, καθηγητής Μιχάλης Βαβελίδης στο περιθώριο ημερίδας που διοργανώθηκε, με θέμα "Αναζήτηση και εκμετάλλευση ορυκτών πρώτων υλών από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα", από το Τμήμα Γεωλογίας του ΑΠΘ και το Aristotle University of Thessaloniki Student Chapter της Society of Economic Geologists.

   «Στο Στρατώνι, τις Σκουριές και την Ολυμπιάδα, βρίσκονται από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα στον ευρωπαϊκό χώρο. Βέβαια, η εξόρυξη γενικότερα είναι εξαιρετικά δαπανηρή διαδικασία- υπολογίζεται ότι από τον εντοπισμό μέχρι την εξόρυξη ενός κοιτάσματος, στοιχίζει 400 εκατομμύρια δολάρια- και θα πρέπει οπωσδήποτε να δοθεί μεγάλη προσοχή στην προστασία του περιβάλλοντος, με την τήρηση της νομοθεσίας», ανέφερε ο κ.Βαβελίδης προσθέτοντας ότι, ο χρυσός της Χαλκιδικής χρησιμοποιήθηκε από την προϊστορική εποχή, ενώ από την περιοχή προέρχονται ο χρυσός και ο άργυρος που βρίσκονται στην φαρέτρα του Φιλίππου του Β' και στην ασπίδα του.   

    Στα 2,4 τρισ. ευρώ η αξία του ελληνικού ορυκτού πλούτου

   Σε 2,4 τρισεκατομμύρια ευρώ εκτιμάται η ακαθάριστη αξία, σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, του ελληνικού ορυκτού πλούτου, όπως ανέφερε ο καθηγητής του Τμήματος Γεωλογίας του ΑΠΘ, Ανέστης Φιλιππίδης, ο οποίος στην ημερίδα έκανε μία συνοπτική αποτίμηση των ορυκτών πόρων της Ελλάδας, σχετικά με τα αποθέματα και την αξία τους.

   «Από το σύνολο του ορυκτού πλούτου, εμείς δυστυχώς εκμεταλλευόμαστε μόλις το 0,15%. Έχουμε γύρω στα 24 πολύ σημαντικά βιομηχανικά ορυκτά που είναι καταπληκτικός αριθμός αν σκεφτούμε την έκταση της Ελλάδας», δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ.Φιλιπίδης, τονίζοντας την ανάγκη να δοθεί σημασία στον ορυκτό πλούτο, «διότι πέρα από το οικονομικό σκέλος, είναι και μια πολιτική, γεωπολιτική δύναμη, αφού αρκετοί πόλεμοι έχουν γίνει και αρκετά σύνορα δεν έχουν κλείσει μεταξύ κρατών μελών γιατί δεν μπόρεσαν να συμφωνήσουν για μία μικρή λωρίδα εδάφους, η οποία είχε σοβαρό ορυκτό πλούτο».



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία