|
| | | |
2 ΑΚΟΜΗ ΒΡΑΒΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΣΑΜΙΩΤΙΚΑ ΚΡΑΣΙΑ
στο Διεθνή διαγωνισμό Mondial de Bruxelles
Σάμος
320 δημοσιογράφοι, οινολόγοι, sommelier και γευσιγνώστες από όλο τον κόσμο δοκιμάζοντας και αξιολογώντας 9.080 διαφορετικούς οίνους από 50 χώρες, επέλεξαν και φέτος να τιμήσουν την αδιαμφισβήτητη ποιότητα των παλαιωμένων γλυκών κρασιών του ΕΟΣ Σάμου και να δώσουν Χρυσό βραβείο στο Samos Anthemis (εσοδείας 2011) και Ασημένιο στο Samos Nectar (2010). Το 24ο Συνέδριο Mondial de Bruxelles διοργανώθηκε στην Ισπανία και την πόλη Valladolid της περιοχής Castilla-y-León.
Ο διεθνής και με αυστηρά κριτήρια διαγωνισμός οίνων «Concours Mondial de Bruxelles 2017» πραγματοποιεί δοκιμές ελέγχου ποιότητας των βραβευμένων οίνων, με στόχο να αναδειχθούν εκείνα που πραγματικά αποτελούν τις καλύτερες επιλογές διεθνώς. Οι κριτές, διακεκριμένες προσωπικότητες από το χώρο της οινολογίας, έδωσαν την ψήφο τους στα κρασιά της Σάμου τιμώντας έτσι το ποιοτικό δυναμικό του σαμιακού αμπελώνα αλλά και την ακάματη προσπάθεια των αμπελουργών να παράγουν ένα εξαιρετικό προϊόν.
Και τα δύο αυτά κρασιά του ΕΟΣ Σάμου δε στερούνται μεταλλίων εφόσον έχουν κάθε χρόνο συγκεντρώνουν πλήθος διεθνών διακρίσεων.
Tο Samos Anthemis (εσοδείας 2011) παλαίωσε 5 χρόνια σε δρύινα βαρέλια. Στην όψη έχουμε ένα εντυπωσιακό κρασί με βαθύ πορτοκαλί χρώμα και ανταύγειες σε απόχρωση χαλκού, που μαρτυρούν την παλαίωσή του. Αρώματα μελιού, κερήθρας μελιού, καραμέλας βουτύρου, γλυκών κουταλιού, κερασιών σε αλκοόλ με φόντο κακάο και σοκολάτα, συνθέτουν ένα ιδιαίτερα πολύπλοκο και πυκνό αρωματικό προφίλ, χτισμένο σε πολλά επίπεδα. Στο στόμα, η θαυμάσια ισορροπία του κατορθώνει να διατηρεί σχεδόν ανέπαφη την πρωτογενή φρεσκάδα και τα ευγενή αρώματα του μοσχάτου με τα τριτογενή αρώματα της παλαίωσης να αναδεικνύονται και να συνδυάζονται μοναδικά, δίνοντας ένα πραγματικά «ξεχωριστό» κρασί με μαλακή και ισορροπημένη γεύση, επίγευση με μακρά διάρκεια. Ταιριάζει εξαιρετικά με γλυκά ταψιού, παλαιωμένα κίτρινα τυριά, τάρτες και γλυκά με ξηρούς καρπούς, τάρτες φρούτων, φουά γκρα με γλυκό κυδώνι ή σύκο, χειροποίητο παγωτό. Σκέτο, μετά το τέλος του δείπνου, συνοδεύει απολαυστικά ένα ελαφρύ πούρο.
Το Samos Nectar (2010) είναι ίσως το πιο ιστορικό κρασί του ΕΟΣ Σάμου κι ένα από τα καλύτερα στον κόσμο. Παράγεται από υπερώριμο, λιαστό σταφύλι, που παλαιώνει για έξι χρόνια σε δρύινα βαρέλια. Το χρώμα του είναι βαθύ κεχριμπαρένιο, με όμορφες πορτοκαλί ανταύγειες. Στη μύτη επικρατούν αρώματα σταφίδας, αποξηραμένων φρούτων, μελιού και ξηρών καρπών. Καλή οξύτητα, μεγάλη επίγευση με νότες καπνού και αμυγδαλωτών. Ελίσσεται μεταξύ αρωμάτων σταφίδας, δαμάσκηνων και καβουρντισμένης κανέλλας, ενώ στη γεύση παρουσιάζονται ακούσματα καραμέλας βουτύρου, σταφίδας, καρυδιού, ώριμου πορτοκαλιού, ακόμα και γαρύφαλλου, μπλεγμένα με τη γλυκύτητα και «ντυμένα» με εκπληκτική μεταλλικότητα που δίνει μία εντελώς νέα διάσταση στα γλυκά λιαστά κρασιά. Στο στόμα επιφυλάσσει μια αναπάντεχη φρεσκάδα, που μπορεί να του εξασφαλίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στο τραπέζι. Στην κατάλληλη θερμοκρασία (12-14ο C) το Samos Nectar παίρνει τον έλεγχο του ουρανίσκου και τον στέλνει σε ένα ταξίδι μεταξύ έντονων αρωμάτων αλλά και μεστής γλυκύτητας. Συνθέτει ένα αρμονικό και ισχυρό σύνολο που μπορεί άνετα να συνοδεύσει πληθωρικά γλυκόξινα φαγητά (π.χ. αγριογούρουνο με κυδώνι, πάπια με πορτοκάλι κ.ά.), «δυνατά» γλυκά όπως ο μπακλαβάς και η καρυδόπιτα, επιδόρπια με σοκολάτα, καραμέλα ή καβουρντισμένους ξηρούς καρπούς. Ακόμη συνδυάζεται με έντονα τυριά όπως stilton (μπλε και λευκό), ωριμασμένες κεφαλογραβιέρες και διάφορα καπνιστά τυριά.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|