 |
|
|  |  |  | 
Οι Special Olympics επέστρεψαν στην Αθήνα
Αθήνα (Δευτέρα)
Με την Φλόγα της Ελπίδας να φωτίζει τον ουρανό της Ελλάδας για τις επόμενες 9 μέρες ολοκληρώθηκε η τελετή έναρξης των 13ων παγκόσμιων αγώνων Special Olympics.
Νωρίτερα, τριακόσιες είκοσι φλόγες από εθελοντές-ερμηνευτές, έφεραν το μήνυμα της λαμπαδηδρομίας στο Στάδιο σχηματίζοντας με τους πυρσούς τους τη φράση «Αθήνα 2011».
Κορυφαία στιγμή της βραδιάς ήταν η παρέλαση των δέκα χιλιάδων αθλητών και των μελών των αποστολών από 183 χώρες, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια, ο οποίος κήρυξε την έναρξη των αγώνων, καθώς και πλήθους διεθνών προσωπικοτήτων.
Στη συνέχεια ακολούθησε ένα μοναδικό θέαμα με εντυπωσιακά δρώμενα, καθώς και μοναδικές ερμηνείες από διεθνούς φήμης καλλιτέχνες
Η τελετή έναρξης των Special Olympics έκλεισε πανηγυρικά με το τραγούδι των Αγώνων το οποίο ερμήνευσε η ’λκηστις Πρωτοψάλτη και ο διεθνούς φήμης Ιταλός τενόρος Βιτόριο Γκριγκόλο.
«Λένε πως από την εποχή μας λείπουν οι ήρωες. Πριν από λίγο παρέλασαν από μπροστά μας 7.500 αληθινοί ήρωες, 7.500 αληθινοί νικητές», σημείωσε στην ομιλία της η πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής των Αγώνων της Αθήνας, Γιάννα Δεσποτοπούλου.
Αφού καλωσόρισε τους πρωταγωνιστές των αγώνων, τους ηγέτες των κρατών, τα ΜΜΕ, και όλους όσους υλικά και ηθικά συνέβαλαν στη διοργάνωση των Αγώνων, καθώς και τους 25.000 εθελοντές, παρότρυνε όλους να απλώσουν το χέρι στον διπλανό τους και να γκρεμίσουν με τη δύναμη της θέλησης, κλειστές πόρτες και κλειστά μυαλά.
«Οι Special Olympics επέστρεψαν σπίτι τους. Ας ξεκινήσουμε την επανάσταση της αξιοπρέπειας από την Αθήνα», ανέφερε στον χαιρετισμό του ο πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής των Αγώνων Special Olympics, Τιμ Σράιβερ, γιος της Γιούνις Κένεντι Σράιβερ, της γυναίκας που συνέλαβε και εδραίωσε την ιδέα των Special Olympics.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
