Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τήλος, το πρώτο νησί στη Μεσόγειο με αιολική και ηλιακή ενέργεια



Guardian

Η Τήλος, το μικροσκοπικό νησί των Δωδεκανήσων, είναι ένα πρωτοποριακό φυσικό καταφύγιο. Τώρα, το «πράσινο νησί» της Ελλάδας είναι έτοιμο να τροφοδοτηθεί με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αναφέρει δημοσίευμα του Guardian.

Είναι πιο πιθανό να συναντήσετε φιλικές πέρδικες, σπάνιες ορχιδέες και αετούς που απειλούνται με εξαφάνιση παρά ανθρώπους καθώς διασχίζετε την Τήλο. Ολόκληρο το νησί των Δωδεκανήσων είναι ένα φυσικό καταφύγιο για περισσότερα από 150 είδη ενδημικών και αποδημητικών πτηνών, πάνω από 650 ποικιλίες φυτών και μόνιμο πληθυσμό που κυμαίνεται γύρω στα 500 άτομα.


Η Τήλος οφείλει την εξαιρετική βιοποικιλότητά της σε ένα δίκτυο υπόγειων πηγών που τροφοδοτούν πέντε υγρότοπους – αλλά και στον εκλιπόντα δήμαρχο του νησιού Τάσο Αλιφέρη, έναν αφοσιωμένο περιβαλλοντολόγο, ο οποίος έκανε την Τήλο διάσημη ως «το πράσινο νησί της Ελλάδας».


Ο Αλιφέρης απαγόρευσε το κυνήγι το 1993 (ενώ έκανε και τους πρώτους γάμους ίδιου φύλου στην Ελλάδα). Η σημερινή δήμαρχος του νησιού Μαρία Καμμά συνεχίζει να υποστηρίζει τη βιώσιμη ανάπτυξη αλλά και τα ανθρώπινα δικαιώματα, μέσα από μια ανοιχτή πρόσκληση σε οικογένειες προσφύγων να εγκατασταθούν στην Τήλο. Και σε συνεργασία με την ΜΚΟ SolidarityNow και την UNHCR δημιουργεί προστατευόμενα καταλύματα, μαθήματα γλώσσας και προγράμματα καθοδήγησης για να βοηθήσει τους αιτούντες άσυλο να δημιουργήσουν επιχειρήσεις βιολογικής γεωργίας σε συνεργασία με τους ντόπιους.

«Θέλουμε να αναβιώσουμε τις παραδόσεις που εξαφανίστηκαν εξαιτίας του μειούμενου πληθυσμού, όπως η παρασκευή τυριού και η συλλογή φαρμακευτικών βοτάνων» είπε η ίδια μιλώντας στον Guardian. «Με την ένταξη των προσφύγων μπορούμε να ενισχύσουμε την τοπική οικονομία και να ενθαρρύνουμε τον οικολογικό τουρισμό».

Σύντομα η Τήλος θα μπορούσε να γίνει ακόμη πιο πράσινη αφού θα γίνει το πρώτο νησί της Μεσογείου που τροφοδοτείται από αιολική και ηλιακή ενέργεια. Το νησί βασίζεται επί του παρόντος στην ηλεκτρική ενέργεια στο πετρελαίου από τη γειτονική Κω, μέσω υποθαλάσσιου καλωδίου. Ωστόσο υπάρχουν συχνά προβλήματα με διακοπές ρεύματος στο νησί.

Εγκαθιστώντας μια ενιαία ανεμογεννήτρια και ένα μικρό φωτοβολταϊκό πάρκο, η Τήλος δημιουργεί ένα υβριδικό μικρο-πλέγμα που θα παράγει και θα αποθηκεύει ενέργεια.

Η εγκατάσταση βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη και ένα δοκιμαστικό πρόγραμμα 18 μηνών ξεκινάει τον Σεπτέμβριο, στο πλαίσιο ενός έργου ύψους 15 εκατ. Ευρώ που χρηματοδοτείται σε μεγάλο βαθμό από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Τελικά, η Τήλος θα μπορούσε να εξάγει την επιπλέον ενέργεια στην Κω και ο στόχος είναι να αναπτυχθούν παρόμοια έργα και σε άλλα μικρά νησιά της Ευρώπης.

Επίσης, σε εξέλιξη βρίσκεται και το Tilos Park, μια μη κερδοσκοπική ένωση κατοίκων που έχει συσταθεί για την προστασία και την προώθηση της φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς του νησιού και την αναβάθμιση του Κέντρου Πληροφόρησης, όπου οι επισκέπτες μπορούν να συλλέξουν χάρτες για μονοπάτια φυσικής ομορφιάς, να βρουν τα καλύτερα σημεία για να δουν σπάνια πουλιά, ή να κάνουν διάφορες δραστηριότητες όπως καγιάκ.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία