Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Από την Αυστραλία ήρθε στην Ελλάδα για να βαπτιστεί Χριστιανή Ορθόδοξη



ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Νίκος Ρούμπος

Μια μοναδική εμπειρία, που σημάδεψε τη ζωή της, βίωσε η 52χρονη Άννα Γκάζενταμ, η οποία ταξίδεψε από τη μακρινή Αυστραλία στην Ελλάδα και βαπτίστηκε Χριστιανή Ορθόδοξη στα άγρια βουνά της Μουργκάνας του νομού Θεσπρωτίας, από τον ηγούμενο της Μονής Γηρομερίου πατέρα Μεθόδιο, στα παγωμένα νερά των πηγών του ποταμού Λαγκάβιτσα.

 

Η Άννα γεννήθηκε στη Χάγη της Ολλανδίας, αλλά σε ηλικία τεσσάρων ετών ταξίδεψε στην Αυστραλία, όπου και ζει έκτοτε. Αιτία για να πάρει αυτή την απόφαση στάθηκε ο σύζυγος της, Τζον Σάλιβαν, ο οποίος σε μια πολύ δύσκολη φάση της ζωής του βρήκε στήριξη και βοήθεια στο πρόσωπο ενός ιερέα της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας.

 

Εξ αιτίας αυτού του γεγονότος βαπτίστηκε Χριστιανός Ορθόδοξος στην Αυστραλία και στη συνέχεια έπεισε και τη σύζυγο του. Η Άννα, με τη σειρά της, διάλεξε να βαπτιστεί στην Ελλάδα και στη συγκεκριμένη περιοχή, επειδή είχε διαβάσει το βιβλίο του Νίκου Γκατζογιάννη «Ελένη» και ήθελε πολύ να γνωρίσει τον τόπο όπου διαδραματίστηκαν τα γεγονότα που περιγράφονται στο βιβλίο. Έτσι γνωρίστηκε με τον Ελληνοαμερικανό δημοσιογράφο και συγγραφέα, ο οποίος ζει στις ΗΠΑ, αλλά επισκέπτεται τακτικά την Ελλάδα και το χωριό του, το Λια.

 

Μαζί με την οικογένειά της επισκέφθηκαν τον τόπο καταγωγής του, το χωριό Λια, έμειναν στον ξενώνα που έχτισε ο Νίκος Γκατζογιάννης και κανονίστηκαν οι λεπτομέρειες της βάπτισης. Η βάπτιση δεν μπορούσε να γίνει στο Λια, διότι οι μεγάλης ηλικίας βαπτίζονται σε ποτάμια, στη θάλασσα ή σε δεξαμενές και όχι σε κολυμβήθρα, γι αυτό επιλέχθηκε ο ποταμός Λαγκάβιτσα, που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα μακριά από το χωριό.

 

Το Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων έμαθε για την βάπτιση και ζήτησε από τον δήμαρχο Φιλιατών Σπύρο Παππά, ο οποίος θα πήγαινε στη βάπτιση, να τον συνοδεύσει. Το ραντεβού κλείστηκε για το πρωί της Κυριακής σε σημείο έξω από τους Φιλιάτες. Εκεί συναντήσαμε και τον ηγούμενο της Μονής Γηρομερίου Μεθόδιο, που θα τελούσε το μυστήριο, και οι τρεις επιβιβαστήκαν σε αγροτικό αυτοκίνητο με οδηγό τον δήμαρχο.

 

Η διαδρομή διήρκησε περίπου μία ώρα και ήταν δύσκολη σε ορεινό δρόμο, ο οποίος σε αρκετά σημεία ήταν στενός και με «φαγωμένη» την άσφαλτο. Τα χωριά χτισμένα σε πλαγιές, σαν αετοφωλιές, με λιγοστούς κατοίκους, αλλά με πολλούς ξενιτεμένους που κάθε καλοκαίρι τα επισκέπτονται και σμίγουν τις χαρές και τους καημούς με τον ήχο του ηπειρώτικου κλαρίνου στα πανηγύρια.

 

Η εικόνα που αντικρίσαμε, μόλις φτάσαμε στον τόπο της βάπτισης, μας «αποζημίωσε» για την ό,ποια ταλαιπωρία κάτω από τον δυνατό ήλιο και η φυσική ομορφιά ξεπέρασε κάθε περιγραφή του δημάρχου.

 

Ήταν ένα μικρό άνοιγμα, σαν πλατεία, κάτω από ψηλά πλατάνια στις ρίζες των οποίων ανάβλυζε το νερό, το οποίο σιγά - σιγά κυλούσε σχηματίζοντας τον ποταμό Λαγκάβιτσα, ο οποίος μετά από μια διαδρομή χιλιομέτρων ενώνεται με τον ποταμό Καλαμά.

 

Το μόνο που ακουγόταν ήταν ο ήχος του νερού και το κελάηδισμα των πουλιών, ενώ η Άννα, ο Τζον και τα τρία παιδιά τους (δύο αγόρια κι ένα κορίτσι) απολάμβαναν μαγεμένοι τη φυσική ομορφιά, με αγωνία και για το πώς θα γίνει η βάπτιση.

 

Ήταν εκεί ο Νίκος Γκατζογιάννης και η συνεργάτιδά του, η Ελληνοαμερικανίδα Χριστίνα Πιπέρι, η οποία ζει στη Νεμπράσκα των ΗΠΑ και ήταν η νονά στη βάπτιση.

 

Η Άννα φορούσε ένα λευκό φόρεμα και διάλεξε ένα σημείο, όπου τα νερά σχημάτιζαν μια λιμνούλα για να μπορεί να βυθιστεί, όπως πρέπει να γίνεται στη βάπτιση. Δοκίμασε τα νερά, ήταν πάρα πολύ κρύα, αλλά δεν δίστασε ούτε στιγμή. Όταν ήρθε η ώρα μπήκε μέσα στο νερό και μαζί της και ο ηγούμενος Μεθόδιος, όσο χρειάστηκε για να την ευλογήσει.

 

Το μυστήριο έγινε σε δύο γλώσσες (ελληνικά και αγγλικά), ο ηγούμενος απευθύνονταν στην Άννα στα αγγλικά και εκείνη διάβασε προσευχές από ένα εγκόλπιο στα αγγλικά, που είχε φέρει μαζί της. Για τις ανάγκες της περίστασης τον ρόλο του ψάλτη ανέλαβε ο δήμαρχος Φιλιατών Σπύρος Παππάς.

 

Αμηχανία επικράτησε όταν ο ηγούμενος ζήτησε από την οικογένεια της Άννας το μπουκάλι με το λάδι, που έπρεπε να είχαν μαζί τους και αποδείχθηκε ότι δεν είχαν φροντίσει να το φέρουν.

 

Εκείνοι δυσκολεύονταν να καταλάβουν γιατί είναι απαραίτητο το λάδι, ο ηγούμενος τους εξήγησε ότι είναι η προστασία του νεοφώτιστου, και άρχισε η αναζήτηση λαδιού. Ο δήμαρχος πρότεινε να πάνε να φέρουν λάδι από το πιο κοντινό χωριό, τη Λίστα, αλλά τη λύση έδωσε γρήγορα ο ηγούμενος Μεθόδιος, ο οποίος στράφηκε σε ένα μικρό εκκλησάκι που υπήρχε παραδίπλα. Εκεί βρέθηκε λάδι, από αυτό που χρησιμοποιούν οι πιστοί για να ανάβουν το καντήλι, και η βάπτιση συνεχίστηκε και ολοκληρώθηκε κανονικά.

 

Σε όλη τη διάρκεια της βάπτισης ο σύζυγος της Άννας και τα παιδιά τους παρακολουθούσαν με περιέργεια και κατέγραφαν κάθε λεπτομέρεια με τα κινητά τους τηλέφωνα.

 

Αμέσως μετά αναχώρησαν για το Λια, καθώς η Άννα έπρεπε να αλλάξει αμέσως ρούχα, διότι υπήρχε ο κίνδυνος κρυολογήματος και ο ηγούμενος έδωσε στη νονά τις οδηγίες για το πώς πρέπει να φυλάξει τα ρούχα με τα οποία βαπτίστηκε και να μην τα πετάξει.

 

Το παράδειγμα του Τζον και της Άννας σκέφτονται να ακολουθήσουν και τα τρία παιδιά τους, δηλαδή να βαπτιστούν και αυτά Χριστιανοί Ορθόδοξοι, αλλά δεν αποφάσισαν ακόμα που και πώς θα γίνει η βάπτιση.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία