|
| | | |
«Conde Nast Traveller»
Τα ελληνικά νησιά, «καλύτερα νησιά στον κόσμο»
Αθήνα.-
Στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης προτίμησης είναι τα ελληνικά νησιά, σύμφωνα με το απαιτητικό αναγνωστικό κοινό του μεγαλύτερου ταξιδιωτικού περιοδικού στον κόσμο, «Conde Nast Traveller».
Το 2017 αποτελεί μια ακόμη εξαιρετικά επιτυχημένη χρονιά για τον ελληνικό τουρισμό, στις αγορές της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας, καθώς η χώρα μας τιμήθηκε με σημαντικές διακρίσεις, σε δύο διαγωνιστικές διαδικασίες, που διοργάνωσαν καταξιωμένα περιοδικά του κλάδου πρόσφατα στο Λονδίνο, τονίζεται σε ανακοίνωση του ΕΟΤ.
Ειδικότερα, οι αναγνώστες του ταξιδιωτικού περιοδικού «Conde Nast Traveller», ψήφισαν στο πλαίσιο των ετήσιων βραβείων Condé Nast Traveller 20th Annual Reader's Travel Awards, τα ελληνικά νησιά, ως τον κορυφαίο προορισμό παγκοσμίως για το 2017 στην κατηγορία «Best islands in the word / Favourite islands». Στην πρώτη δεκάδα ακολουθούσαν κατά σειρά, τα νησιά: Βαλεαρίδες Νήσοι, Σικελία, Μαλδίβες, Κοχ Σαμούι, Μπαλί, Σεϋχέλλες, Μάλτα, Σαρδηνία, Αγία Λουκία. Υπενθυμίζεται ότι στον ίδιο διαγωνισμό το 2016 τα ελληνικά νησιά αναδείχθηκαν στη δεύτερη θέση.
Την ίδια στιγμή ψήφισαν την Ελλάδα, ως τη δεύτερη καλύτερη χώρα στον κόσμο για διακοπές, στην κατηγορία «Best countries in the world / Favourite countries». Στην πρώτη θέση αναδείχτηκε η Ιταλία και ακολουθούσαν κατά σειρά ΗΠΑ, Γαλλία, Ισπανία, Νότια Αφρική, Αυστραλία, Ταϊλάνδη, Ινδία, Καναδάς. Πέρυσι η Ελλάδα είχε λάβει την πρώτη θέση.
Επίσης η Ελλάδα ανακηρύχτηκε, επίσης, δεύτερος «Καλύτερος Προορισμός για Οικογενειακές Διακοπές» («Star Destination for Family Holidays») στα βραβεία των Βρετανών ταξιδιωτικών πρακτόρων και επαγγελματιών του τουρισμού Star Awards 2017, που διοργανώνει επί μία και πλέον 20ετία το travel trade περιοδικό «Travel Bulletin». Πρώτη αναδείχθηκε η Ισπανία και ακολουθούν οι χώρες/προορισμοί: Μαγιόρκα, Φλόριντα, Ντουμπάι, Κύπρος. Πέρυσι στον ίδιο διαγωνισμό, η χώρα μας είχε λάβει την πρώτη θέση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|