Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Oμογένεια

Έκθεση - φόρος τιμής στον Ελληνοαμερικανό σχεδιαστή μόδας, Τζέιμς Γκαλάνος

 



Φοίνιξ/ΗΠΑ.-

Για πάνω από 50 χρόνια, ο θρυλικός Ελληνοαμερικανός σχεδιαστής μόδας, Τζέιμς Γκαλάνος γοήτευσε πελάτισσες, όπως τη Δούκισσα του Ουίνδσορ, τη Ζακλίν Κένεντι Ωνάση, τη Μέριλιν Μονρόε, τη Μαρλέν Ντίτριχ, τη Γκρέις Κέλι, τη Ροζαλίντ Ράσελ και τη Νταϊάνα Ρος.

Σχεδόν ένα χρόνο μετά τον θάνατό του, έκθεση αφιερωμένη στο έργο του φιλοξενείται στο Μουσείο Τέχνης του Φοίνιξ, στις ΗΠΑ.

Ο σχεδιαστής πέθανε 92 ετών, το φθινόπωρο του 2016.

Γεννημένος από Έλληνες γονείς που είχαν μεταναστεύσει στη Φιλαδέλφεια μαζί με τις τρεις αδελφές του βοηθούσε στο οικογενειακό εστιατόριο. Στη συνέχεια μετακόμισε στη Νέα Υόρκη ελπίζοντας μετά την αποφοίτηση από το σχολείο να εγγραφεί στη σχολή μόδας με διευθύντρια τη Ρωσίδα σχεδιάστρια θεατρικών κοστουμιών, Μπάρμπαρα Καρίνσκα.

Τελικά το σχέδιο ναυάγησε και παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή μόδας Traphagen.

Οκτώ μήνες αργότερα αποφάσισε ότι χρειάζεται περισσότερη πρακτική εμπειρία.

Στον χώρο της μόδας εισήλθε επίσημα ως βοηθός στην επιχειρηματία Χάτι Κάρνεγκι (Hattie Carnegie). Τα επόμενα χρόνια εργάστηκε ως βοηθός του Robert Piguet στον ομώνυμο οίκο μόδας, στο Παρίσι και αργότερα ως σχεδιαστής μερικής απασχόλησης στην κινηματογραφική εταιρεία Columbia Pictures στο τμήμα κοστουμιών υπό την καθοδήγηση του ενδυματολόγου Ζαν Λουί.

Ο βραβευμένος με Όσκαρ ενδυματολογίας, Λουί ενθάρρυνε τον Γκαλάνος να δημιουργήσει τη δική του επιχείρηση. Ο Γκαλάνος ακολούθησε τη συμβουλή, το 1951 ίδρυσε την James Galanos Originals και όλη του η συλλογή αγοράστηκε από τα Saks Fifth Avenue.

Η Νάνσι Ρίγκαν ήταν εκείνη που εκτόξευσε την καριέρα του στα ύψη. Το 1967 η Ρίγκαν φόρεσε μία τουαλέτα Γκαλάνος, όταν ο σύζυγός της Ρόναλντ Ρίγκαν ανέλαβε καθήκοντα κυβερνήτη στην Καλιφόρνια. Η φιλία τους κράτησε αρκετές δεκαετίες, με τον Γκαλάνος να σχεδιάζει τα βραδινά φορέματα της πρώην πρώτης κυρίας των ΗΠΑ.

Η συλλέκτρια μόδας, Τατιάνα Σορόκο παρατήρησε: «Όταν κοιτάζει κάποιος το σύνολο της καριέρας του, διαπιστώνει ότι κανένας άλλος στην αμερικανική μόδα δεν κατάφερε να επιτύχει το ίδιο επίπεδο ποιότητας. Και παρήγαγε τα πάντα στο εργοστάσιό του, στη Λεωφόρο Σεπούλβεδα, στο Λος Άντζελες».

Έως την απόσυρσή του το 1998, συνέχισε να δημιουργεί αδιάκοπα κομμάτια για το στενό φιλικό του περιβάλλον. Για την απόφαση αυτή είπε: «Μόλις άρχισαν όλοι να φορούν τζιν, ήξερα ότι ήρθε η ώρα να αποχωρήσουμε από τη βιομηχανία».

«Τι συνέβη στις ημέρες εκείνες, που μια γυναίκα μπορούσε να στρέψει πάνω της τα βλέμματα σε ένα εστιατόριο με τον τρόπο που ήταν ντυμένη;»

Η αναδρομική έκθεση «A Tribute to James Galanos» που επιμελήθηκε η Ντένιτα Σιούελ φιλοξενείται στο Μουσείο Τέχνης του Φοίνιξ έως τις 7 Ιανουαρίου του 2018.

Περισσότερα από 40 ενδύματα και αξεσουάρ, συμπεριλαμβανομένου ενός συνόλου που φόρεσε και δώρισε η Νάνσι Ρίγκαν και δημιουργιών που δώρισε ο ίδιος ο Γκαλάνος στο Μουσείο, περιλαμβάνονται στην έκθεση.

«Ένα μαύρο φόρεμα,» είπε κάποτε ο Γκαλάνος «αποκαλύπτει τα πάντα: γραμμή, κοπή, ντραπάρισμα, ραφή. Πρέπει να είναι η τελειότητα». «Από την επιλογή των πιο φίνων υφασμάτων μέχρι την άψογη δημιουργία και το φινίρισμα, τα απαιτητικά πρότυπα του σχεδιαστή είχαν ως αποτέλεσμα μια κομψή απλότητα που έγινε σήμα κατατεθέν της δουλειάς του», τονίζουν οι διοργανωτές της έκθεσης.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία