Από τα κλάματα έξω από την πόρτα του Κορυδαλλού όταν αποφυλακίσθηκε για λόγους υγείας και  υπό όρους «η ζωή της...», τα ερωτικά φυλάκια από το μπαλκόνι του σπιτιού τους (της...) στο Χαλάνδρι για τις ανάγκες της δημοσιότητας, τους τρυφερούς περιπάτους χέρι-χέρι τις πρώτες μέρες της ελευθερίας του,  τις  καλοκοσμικές βουτιές σε πισίνες πολυτελούς ξενοδοχείου και τις αστακομαρονάδες  (απόηχος του πάλαι ποτέ αυτοκρατορικού ΠΑΣΟΚ), μέχρι το διαζύγιο που ζήτησε  η Βίκυ Σταμάτη από τον σύζυγό της Άκη Τσοχατζόπουλο, γιατί καταδικάσθηκε και υποφέρει “μόνο και μόνο επειδή φέρει το επώνυμο Τζοχατζοπούλου...», μια... παράγραφος  απόσταση ενός φτηνιάρικου πλην... πανάκριβου ελληνικού μελό!

Που, δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα γυριστεί ταινία!

Ίσως και από τον Κώστα Γαβρά. Εδώ ο βιρτουόζος της κάμερας θα κάνει ταινία την  τον βίο και την πολιτεία Γιάνη Βαρουφάκη. Το κελεπούρι Άκης-Βίκυ και... σία, θα το αφήσει να πάει χαμένο;

Στις μέρες κρασιού και λουλουδιών της ανέμελης ΠΑΣΟΚρατίας, ο Άκης Τσοχατζόπουλος καθιερώθηκε από συντρόφους και μίντια ως «ο ωραίος Μπρούμελ», το «παιδί» του Αντρέα (με «αδέρφια» του τον Λαλιώτη και τον Γεννηματά), ο άνθρωπος που έλεγε πάντα «ότι πείτε εσείς Πρόεδρε...» στον μέντορά του στην πολιτική. Εξ ου και το δολοφονικό καλαμπούρι (λέγεται ότι το λάνσαρε ο Γιάννης Αλευράς) πώς μια φορά που τον ρώτησε ο Παπανδρέου «τι ώρα είναι Άκη;» του απήντησε... «ότι ώρα πείτε εσείς κ. Πρόεδρε!»

Ο άνθρωπος που για 11 ψήφους στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, δεν εξελέγη πρωθυπουργός -και Πρόεδρος του Κινήματος- όταν παραιτήθηκε το 1996 λόγω ασθένειας ο Αντρέας, με τα έργα και τις ημέρες του, κυρίως ως υπουργός Εθνικής Άμυνας, έμελλε να γίνει συνώνυμο της διαφθοράς, της διαπλοκής, της μίζας και της διακίνησης μαύρου χρήματος. Γιατί, από ένα σημείο και μετά, παρασυρμένος από την αλαζονεία της εξουσίας και το γενικό κλίμα «ποιος θα τολμήσει να μας αγγίξει...», ξεπέρασε ακόμη και το μέτρο της λαμογιάς, και πλήρωσε όλες τις αμαρτίες του σάπιου πολιτικού συστήματος.

Τον έφαγε η απληστία του. Και η μεγαλομανία  και αρχοντοβλαχιά της κατά 24 χρόνια νεότερης  δεύτερης συζύγου του Βίκυς Σταμάτη. Του γεροντοέρωτά, που τον παρέσυρε (όχι πως ήθελε και πολύ...) σε προκλητικές σπατάλες που δεν δικαιολογούνταν από το «πόθεν έσχες» του, σε ανόητες επιδείξεις νεοπλουτισμού (με κλεμμένα!), στην παραβίαση της πρώτης αρχής  των λωποδυτών επιπέδου, «μην ξοδεύεις προκλητικά για να μην καρφωθείς...»,που τελικά τον οδήγησαν στα σίδερα της φυλακής. Τον ίδιο, την Βίκυ, την κόρη του, και τους στενούς του συνεργάτες...

Η Βίκυ πάλι, μια φτωχή κοπέλα από το Ζέλι Φθιώτιδας που ήθελε να σπουδάσει στο υγειονομικό του Στρατού, αλλά κατέληξε υπάλληλος της ΔΕΗ, ανέβηκε σκαλί σκαλί την επιτυχία και την καταξίωση, μια βερσιόν της Σταχτομπούτας ή του Pretty Woman  αν προτιμάτε. Γνωρίζετε το 1994 με τον πανίσχυρο τότε Άκη σε μια δεξίωση, της αρέσει, τον φλερτάρει, την επομένη πάει στο γραφείο του και του ζητά να μεσολαβήσει ώστε να μετατεθεί στο γραφείο δημοσίων σχέσεων της επιχείρησης (σιγά το πράγμα...) και... τσουπ βρίσκεται με απόσπαση στο γραφείο του υπουργού, για να αρχίσει το πολυκύμαντο love story του «ωραίου» και της «νέας»...

Βέβαια, ο Άκης ήταν παντρεμένος από το 1964 ( η Βίκυ τότε μόλις είχε αρχίσει να μπουσουλάει...) με την Γκούντρουν Μόλντενχάουερ, μια όμορφη Γερμανίδα που γνώρισε στην Γερμανία κατά την διάρκεια των σπουδών του. Στα 30 χρόνια γάμου (και μετά από δυο παιδιά) δικαιούσαι... εθελουσίας, σκέφθηκε ο «ωραίος Μπρούμελ» πάνω στα ντουζένια της πολιτικής του ανέλιξης, που αφήνει την Γκούντρουν, «φωλιάζει» με την Βίκυ και αρχίσουν τα όνειρα για μια... νέα ζωή. Η Γερμανίδα, όμως, μουλάρωσε, ούρλιαζε δεξιά κι' αριστερά ότι «διαζύγιο, δεν του δίνω!», μαλλιοτραβιέται σε κάποια φάση με την «μικρή», αλλά τελικά μετά από πιο ήρεμες σκέψεις (που κατά το κουτσομπολιό... χρυσοπληρώθηκαν από τον κιμπάρη και ερωτοχτυπημένο Άκη) δίνει τόπο στην οργή και το διαζύγιο.

΄Έτσι, το 2004, και αφού 10 χρόνια έσερνε το κορίτσι αστεφάνωτο, γίνεται ο γάμος. Πολιτικός τον Ιούνιο στο δημαρχείο Συκεών, στην εκλογική περιφέρεια του Άκη (χρονιά που εξελέγη για τελευταία φορά-στις εκλογές του 2007 έφαγε μαύρο, γιατί είχαν αρχίσει τα σούσουρα και οι εσωκομματικές «απομονώσεις») και ένα μήνα μετά, τελείται και ο θρησκευτικός. Στο Παρίσι... φυσικά, στον ναό του Αγίου Στεφάνου όπου είχε παντρευτεί και η Χριστίνα Ωνάση με τον Ρουσέλ και είχε γίνει η κηδεία της Μαρίας Κάλλας! Μπλε Jaguar  για το ζεύγος, και μετά γαμήλια δεξίωση στο υπερπολυτελές Four Seasons, η οποία στοίχισε κατά τις πληροφορίες κοντά στο 1 εκατομμύριο ευρώ! Ότι θέλει το κορίτσι...

Αλλά... το κορίτσι ήθελε όχι μόνο να ζει πλούσια, αλλά και να το επιδεικνύει-αλλιώς, τι νόημα έχει για ένα φτωχοκόριτσο από το Ζέλι, με δίψα για μεγαλεία! Και έρχεται το μοιραίο, όπως αποδείχθηκε,  νεοκλασικό αρχοντικό στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου, φάτσα στην Ακρόπολη, μια πρόκληση που (δεδομένων και των συνθηκών κρίσης και απόγνωσης της κοινωνία, το 2010) σηματοδότησε την αρχή του τέλους. Πέραν της αγοράς (κοντά στο 1,5 εκατομμύρια ευρώ-τα φανερά, γιατί λέγεται ότι υπήρξαν και «μαύρα», από τα οποία όπως αποδείχθηκε στις δίκες ο Άκης διέθετε εν αφθονία), ήρθαν αποκαλύψεις για την διακόσμηση, για καναπέδες των 20.000 ευρώ, για κρόσια των καναπέδων ύψους 2.626 ευρώ  (!), για πανάκριβα ρούχα της κυρίας, για κομμωτές που κόστιζαν 1000 ευρώ ανά «κουπ», για κάθε είδους προκλητική παλαβομάρα που οδήγησε σε έρευνα, σε ανοίγματα λογαριασμών του ζεύγους, της οικογένειας και στενών συνεργατών, τις πολυθρύλητες δίκες και τα μπουντρούμια.

Το Εφετείο  αποφάσισε ότι όλοι οι κατηγορούμενοι, κρίνονται ένοχοι και επέβαλλε ποινές φυλάκισης. Που σημαίνει ότι ο Άκης  επιστρέφει πίσω από τα κάγκελα,ενώ η Βίκυ (που πιθανόν θα αποφυλακισθεί, ως έχουσα εκτίσει μεγάλο μέρος της πρωτόδικης ποινής της και είναι μητέρα ανήλικου) ζήτησε να κρατηθεί «υπό φύλαξη» στο σπίτι της.

Οι απόπειρες αυτοκτονίας που είχε κάνει όσο καιρό ήταν φυλακισμένη, η περίεργη «απόδραση» της από τον Κορυδαλλό που οδήγησε ,όταν παραδόθηκε, στην υπό όρους αποφυλάκισή της και οι σκηνές αγαλλίασης και ευτυχίας που (φρόντισε να...) δημοσιοποιηθούν μετά την αποφυλάκιση, για λόγους, υγείας, του συζύγου της, δημιουργού εύλογα ερωτηματικά ως προς τους σκοπούς τους οποίους επιδιώκει με την χθεσινή ξαφνική ανακοίνωσή της ότι... ζητάει διαζύγιο από τον Τσοχατζόπουλο. Ειδικά όταν, στην δήλωσή της, αναφέρει πως «από τα βάθη της ψυχής μου σπαράζω, αλλά ο ιστός της οικογένειάς μου έχει πλέον διαρραγεί και ως εκ τούτου έχω την ηθική υποχρέωση απέναντι στο μοναδικό παιδί μας να προχωρήσω στη λύση του γάμου μας με τον άνδρα τον οποίο λάτρεψα, λατρεύω, σέβομαι και θα σέβομαι, θαύμαζα και θα θαυμάζω. Αυτό μου το επιβάλλει η διαφύλαξη της ψυχής του ανήλικου παιδιού μου, αλλά και γενικότερα της οικογενειακής ισορροπίας, όση αυτή που έχει απομείνει».

Κάτι... περίεργο κρύβεται πίσω από αυτή την εξέλιξη. Από τις εκδηλώσεις λατρείας και έρωτα αμέσως μετά την αποφυλάκιση, στην αίτηση διαζυγίου (την οποία ο Άκης έμαθε... «έκπληκτος» μέσα στην αίθουσα του Εφετείου, όπου η Βίκυ δεν του έριξε ούτε μια ματιά!), λογικό είναι να υποπτεύεται κανείς ότι «κάτι παίζει». Εκτός, πια, κι' αν είμαστε θεατές μιας γκροτέσκο παλαβομάρας, μιας φτηνομελό εκδοχής του «ότι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο...», αν λάβει υπ' όψη του την συνέντευξη που έδωσε... πριν δυο εβδομάδες (όταν το ζεύγος ξαναζούσε τον έρωτά του στο Χαλάνδρι...) και ολοκληρώθηκε μόλις χθες, και δημοσιεύεται σήμερα στο Down Town που την έχει και εξώφυλλο... τσιτωμένη και... φωτοσοπαρισμένη, η κ. Βίκυ βροντοφωνάζει πως «δεν μετανιώνει για τίποτε, δεν χρωστάει τίποτε σε κανέναν...»!

Από το φαντασμαγορικό... Love Story τύπου Χόλιγουντ, στην νεοελληνική δευτεράντζα της «Πικρής, μικρής μου αγάπης...»! Και το τέλος της μεταπολίτευσης.