Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ο Δρόμος του Μεταξιού ενώνει την Κίνα με το Σουφλί



ΑΘΗΝΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ

 Μία σειρά από πολιτιστικές ανταλλαγές, διοργανώσεις εκθέσεων, καθώς και υλοποίηση ερευνητικών και εκπαιδευτικών δράσεων, προγραμματίζονται στο πλαίσιο του Συμφώνου Συνεργασίας που υπογράφτηκε τον Οκτώβριο μεταξύ του Εθνικού Μουσείου Μετάξης της Κίνας και του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς, με στόχο την ευρύτερη συνεργασία των δύο φορέων για την προβολή του πολιτισμού του μεταξιού.

   «Αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ) η υπογραφή του Συμφώνου Συνεργασίας με το Εθνικό Μουσείο Μετάξης της Κίνας. Ένα Μουσείο που θεωρείται σημείο αναφοράς, όπως είναι αναμενόμενο, στον διεθνή χάρτη για τον πολιτισμό του μεταξιού» δηλώνει στο ΑΠΕ- ΜΠΕ η πρόεδρος του ΠΙΟΠ, Σοφία Στάϊκου για τη συμφωνία, στο πλαίσιο της οποίας προβλέπεται συνεργασία με το Μουσείο Μετάξης του ΠΙΟΠ στο Σουφλί, καθώς και με το Δίκτυο Μουσείων αλλά και το Ίδρυμα γενικότερα.

   Το Εθνικό Μουσείο Μετάξης στην Κίνα βρίσκεται κοντά στη Δυτική Λίμνη της πόλης Χανγκτσόου, η οποία μαζί με τον περιβάλλοντα χώρο της αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Είναι ένα από τα πρώτα κρατικά μουσεία στην Κίνα και ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία κλωστοϋφαντουργίας και κοστουμιών στον κόσμο. Ιδρύθηκε το 1992 και άνοιξε εκ νέου τον Σεπτέμβριο του 2016 μετά την ανακαίνισή του. Σήμερα διαθέτει συλλογές όχι μόνο από αρχαία κινεζικά μετάξια, αλλά και από υφάσματα άλλων ινών, όπως επίσης και κοστούμια από όλο τον κόσμο.

   Κύριος στόχος του Μουσείου είναι η συλλογή, η έρευνα, η συντήρηση και η έκθεση κινεζικών υφασμάτων, κυρίως μεταξιών. Επειδή τα περισσότερα πρώιμα κινεζικά μετάξια έχουν βρεθεί σε ανασκαφές που έγιναν σε περιοχές πάνω στον Δρόμο του Μεταξιού, το μουσείο έχει κάνει μεγάλες προσπάθειες στην έρευνα και στη συντήρησή τους. Για τον σκοπό αυτό, έχει συνεργαστεί με μουσεία και αρχαιολογικούς οργανισμούς, εντός και εκτός χώρας.

   Όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Στάϊκου, η αρχή της συνεργασίας των δύο φορέων έγινε με την επίσκεψη του Κινέζου πρέσβη, Zou Xiaoli (Ζοού Ξιαολί), στο Μουσείο Μετάξης του Δικτύου, στο Σουφλί, το περασμένο καλοκαίρι. «Η κοινή στόχευση των δύο Μουσείων αναφορικά με την προβολή του μεταξιού αποτέλεσε τη βάση του διαλόγου μας. Η υπογραφή του Συμφώνου, που προέκυψε στην πορεία, είναι το θεμέλιο για τη σταδιακή οικοδόμηση της συνεργασίας των δύο φορέων με όχημα το μετάξι και τη σηροτροφία. Και τουλάχιστον από πλευράς ΠΙΟΠ επιβεβαιώνει τη διάθεσή μας για εξωστρέφεια και ενίσχυση της περιφερειακής ανάπτυξης μέσω του πολιτισμού» σημειώνει.

   Η συνεργασία συνδέεται άρρηκτα με την πρωτοβουλία της Κίνας «Μία Ζώνη, ένας Δρόμος» («One Belt, one Road»), που περιλαμβάνει δράσεις, πρωτοβουλίες και διακρατικές συνέργειες κατά μήκος του Δρόμου του Μεταξιού. Το προσεχές διάστημα, το ΠΙΟΠ και το Εθνικό Μουσείο Μετάξης της Κίνας θα εξειδικεύσουν τους άξονες συνεργασίας τους και θα διαμορφώσουν πλαίσιο επικοινωνίας που θα συμπεριλάβει τοπικές κοινωνίες, όπως το Σουφλί, αναπόσπαστο στοιχείο της κληρονομιάς του οποίου αποτελεί η καλλιέργεια του μεταξιού.

   Το Μουσείο Μετάξης στο Σουφλί ανήκει στο Δίκτυο θεματικών τεχνολογικών Μουσείων του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς. Στεγάζεται στο Αρχοντικό Κουρτίδη, το οποίο κτίστηκε το 1883 από ντόπιους τεχνίτες και αποτελεί αξιόλογο δείγμα αστικής αρχιτεκτονικής της περιοχής. Το Αρχοντικό, όπου έζησε ο γιατρός Κωνσταντίνος Κουρτίδης (1870 -1944 ), δωρίθηκε από την κόρη του, Μαρία Κουρτίδη-Πάστρα, με σκοπό να στεγάσει το Μουσείο Μετάξης.

   Το Μουσείο παρουσιάζει όλες τις φάσεις και τα στάδια της προβιομηχανικής σηροτροφίας και της μεταξουργίας: από την εκκόλαψη του μεταξόσπορου και την εκτροφή του μεταξοσκώληκα με φύλλα μουριάς (σηροτροφία) έως την ύφανση της μεταξωτής φούσκας (του κουκουλιού), το «ξετύλιγμα» του πολύτιμου νήματος και την επεξεργασία του μεταξιού (μεταξουργία). Παράλληλα, προβάλλεται το κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο που ανέδειξε την περιοχή ως σημαντικό μεταξοπαραγωγικό κέντρο της Ελλάδας, από τα τέλη του 19ου μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα.

   Σύντομα κείμενα, αυθεντικά αντικείμενα, πολλά δωρισμένα από οικογένειες του Σουφλίου, αρχειακές και σύγχρονες φωτογραφίες, ντοκιμαντέρ και πολυμέσα εισάγουν τον επισκέπτη στην ιστορία του μεταξιού, στη σηροτροφία, στη διαδικασία εκτροφής των μεταξοσκωλήκων και στην επεξεργασία του μεταξιού, προβάλλοντας παράλληλα τον μόχθο των ανθρώπων που συνέδεσαν τη ζωή τους με αυτή την απαιτητική καλλιέργεια.

   Με δεδομένο ότι το 2018 έχει κηρυχθεί Ευρωπαϊκό Έτος Πολιτιστικής Κληρονομιάς, στόχος είναι να ενεργοποιηθεί άμεσα, η συμφωνία των δύο φορέων, με ποικίλες δράσεις στο Σουφλί και όχι μόνο. «Σκοπεύουμε να αξιοποιήσουμε και τα υπόλοιπα Μουσεία του Δικτύου μας, προκειμένου να καταδείξουμε τη δυναμική που μπορεί να έχει η πρωτοβουλία της Κίνας "Μία Ζώνη, ένας Δρόμος"» αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Στάϊκου.

   Ν.Μπ.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία