Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πέντε φθινοπωρινο-χειμερινοί προορισμοί μέχρι 150 χλμ από τη Θεσσαλονίκη



ΑΠΕ-ΜΠΕ

Καθώς η θάλασσα αλλάζει χρώμα κι αγριεύει, καθώς το φθινόπωρο ετοιμάζεται να υποδεχθεί τον χειμώνα και οι "μπαταρίες" που γέμισαν στις καλοκαιρινές διακοπές έχουν αρχίσει να αδειάζουν, τάσεις φυγής κυριεύουν τους ανθρώπους --εργαζόμενους και συνταξιούχους, μαθητές και φοιτητές, ερωτευμένους και μη... Ποιος θα έλεγε όχι σε μια εκδρομή; "Εγώ από σένα θέλω μια εκδρομή", τραγουδούσε η Αρλέτα, "θέλω μια εκδρομή των μυστικών", τραγουδάει η Γαλάνη, "πλήξη κι αφορμή για μια εκδρομή" ο Μουζουράκης, "ω, έλα φύγαμε πες, πάμε τώρα όπου θες", ο Μαραβέγιας, "εδώ είναι το ταξίδι" ο Πορτοκάλογλου...

Ένα 48ωρο, ένα σαββατοκύριακο, είναι αρκετό για να ξεκουραστούν τα μάτια, να αδειάσει ο νους από βαριές σκέψεις και να ξαναγεμίσουν οι μπαταρίες, μέχρι την επόμενη απόδραση...

"Μέχρι να μπεις στο αυτοκίνητο, έφτασες εκεί πέρα", θα πει με μια μικρή δόση υπερβολής ο Σαλονικιός, για δεκάδες προορισμούς σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων από τη Θεσσαλονίκη, ιδανικούς για φθινοπωρινά ή χειμωνιάτικα διήμερα, που υπόσχονται δωμάτια με τζάκι, φαγητό και κρασί (συνήθως σε υπερβολικές ποσότητες), περιπάτους στη φύση, selfies με καταπληκτική θέα, αλλά και μοναδικές ιστορίες.

Το "ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ" επέλεξε και σας προτείνει πέντε διήμερες εκδρομές για την περίοδο αυτή, πέντε προορισμούς σε απόσταση μικρότερη των 150 χιλιόμετρων από τη Θεσσαλονίκη. Βουρ... και σε δύο ώρες το πολύ φτάσατε...

Ταξιάρχης: Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει... και τον χειμώνα

Αν οι παραλίες της Χαλκιδικής παίρνουν όλη τη δόξα το καλοκαίρι, ο ορεινός όγκος του Νομού έχει κι εκείνος μεγάλη χάρη. Στο βουνό του Χολομώντα, σε υψόμετρο 670 μέτρων, μέσα στο πυκνό δάσος, βρίσκεται ο Ταξιάρχης. Το παλαιότερο όνομά του ήταν ?Λούκοβη? και μετονομάστηκε το 1928 σε "Ταξιάρχης", προς τιμήν του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.

Η πετρόκτιστη πλατεία, τα παραδοσιακά σπίτια και τα ξωκλήσια, μέσα στο δάσος με τις βαλανιδιές, τις οξιές, τις καστανιές, τα πεύκα και τα έλατα κάνουν το χωριό να μοιάζει βγαλμένο από παραμύθι των αδελφών Γκριμ.

Στο μέρος, όπου καλλιεργούνται τα περισσότερα χριστουγεννιάτικα έλατα, που θα στολίσουν τα σαλόνια μας τον Δεκέμβρη, κύριες ασχολίες των κατοίκων είναι η υλοτομία, η κτηνοτροφία, ο αγροτουρισμός, ενώ ονομαστοί είναι οι πετράδες κτίστες του Ταξιάρχη.

Για εκείνους που δε θα περιοριστούν μονάχα σε ..."ασκήσεις" φαγητού και οινοποσίας στις φημισμένες ταβέρνες του χωριού, υπάρχουν χαραγμένες διαδρομές για πεζοπορία, ιππασία και ποδηλασία.

Απέχει: 70,8 χιλιόμετρα ή 1 ώρα 15 λεπτά από τη Θεσσαλονίκη, μέσω της Εθνικής Οδού Θεσσαλονίκης- Πολυγύρου. Η διαδρομή είναι άνετη και όμορφη.

Παλαιός Παντελεήμονας Πιερίας: Βουνό με θέα τη θάλασσα

Ανεβαίνοντας τις στροφές του δρόμου από την Εθνική προς τον Παλαιό Παντελεήμονα, η εντύπωση που σου δημιουργείται είναι ότι ανεβαίνεις πολύ ψηλά. Στην πραγματικότητα ανεβαίνεις μόλις 440 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, αλλά για να τα ανέβει το αυτοκίνητο χρειάζονται σχεδόν 20 λεπτά.
Το χωριό, στις ανατολικές πλαγιές του Ολύμπου, είναι χαρακτηρισμένος παραδοσιακός οικισμός για την αρχιτεκτονική του. Η μαζική μετακόμιση των κατοίκων του στον κάμπο και στον μεγαλύτερο οικισμό του Νέου Παντελεήμονα, είχαν ως αποτέλεσμα ο παλαιός οικισμός να ερημώσει στα μέσα της δεκαετίας μετά τον εμφύλιο. Ώσπου, στη δεκαετία του 1980 κάτι άλλαξε. Ο,τι πριν από 30 χρόνια έδιωχνε τον κόσμο, τώρα αναδείχθηκε σε πλεονέκτημα, όπως το υψόμετρο, το οποίο όμως έκανε το μάτι να χάνεται στον ορίζοντα, τα παλιά σπίτια, που όμως έδιναν εξαιρετικά παραδείγματα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής της ορεινής Μακεδονίας, η απομόνωση, που όμως χάριζε γαλήνη. Έτσι ο παλιός οικισμός αναπαλαιώθηκε με πλήρη σεβασμό στα πολιτιστικά του στοιχεία, τα παλιά σπίτια απέκτησαν νέους ιδιοκτήτες και το ορεινό χωριό απέκτησε ξανά ζωή! Το μέρος προσφέρεται για ορειβατική ποδηλασία, πεζοπορία και αναρρίχηση.

Απέχει: 106 χιλιόμετρα ή 1ώρα και 20 λεπτά από τη Θεσσαλονίκη, μέσω ΠΑΘΕ. Σε περιόδους χιονοπτώσεων καλό είναι να υπάρχουν αλυσίδες στο αυτοκίνητο.

Άγιος Αθανάσιος Πέλλας: Η ιστορία ενός αιώνα

Ο Άγιος Αθανάσιος Πέλλας, χτισμένος σε υψόμετρο 1.200 μέτρων στις πλαγιές του όρους Καϊμάκτσαλαν, μπορεί να είναι συνδεδεμένος με το χιονοδρομικό κέντρο, με διακοπές, με χαλάρωση, με άθληση, είναι όμως συνδεδεμένος και με την ιστορία της Ελλάδας, στον 20ό αιώνα.
Έλληνες και Βούλγαροι πολέμησαν στον Μακεδονικό αγώνα για την κατοχή του, Σέρβοι και Βούλγαροι διεκδίκησαν την κορυφή του Προφήτη Ηλία, που τώρα είναι το χιονοδρομικό κέντρο, στην Κατοχή οι δύσβατες πλαγιές του ήταν καταφύγιο ανταρτών και στον εμφύλιο εκκενώθηκε, γιατί ήταν στη ζώνη ανάμεσα στον στρατό και τους αντάρτες. Μετά χρειάστηκε τριάντα χρόνια να ασφαλτοστρωθεί όλος ο δρόμος των 32 χιλιομέτρων που συνδέει το χωριό με την Έδεσσα και σχεδόν άλλα 20 για να διαπιστωθεί ότι είχαν διατηρηθεί τα παραδοσιακά γνωρίσματα μιας εικόνας που αποτύπωσε όλο τον 20ο αιώνα. Στο μεταξύ οι κάτοικοι είχαν μετακινηθεί χαμηλότερα στον κάμπο, χτίζοντας τον Νέο Άγιο Αθανάσιο, καθώς το παλιό χωριό είχε κριθεί ανασφαλές από γεωλογικής άποψης μετά από σεισμούς.
Ο Άγιος Αθανάσιος παρουσιάζει σήμερα μία εντυπωσιακή τουριστική ανάπτυξη, όμως δεν είναι μονάχα πολυτελή ξενοδοχεία, οικογενειακές ταβέρνες και μπαρ με στυλ. Είναι ιστορία...
Απέχει: 125 χιλιόμετρα ή 2 ώρες από τη Θεσσαλονίκη, μέσω Εθνικής Οδού 2 (Ε86). Κι εδώ όταν χιονίζει καλό είναι να υπάρχουν αλυσίδες στο αυτοκίνητο.

Νεράιδα Κοζάνης: Παραμύθι με θέα

Σύμφωνα με τις διηγήσεις των πρώτων προσφύγων, που μακριά από τον Πόντο προσπάθησαν -στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ?20- να φτιάξουν τη ζωή τους, χτίζοντας την Νέα Ηράκλεια (περίπου 20 χιλιόμετρα από την Κοζάνη), μόλις σουρούπωνε Νεράιδες εμφανίζονταν στον μικρό λόφο έξω το χωριό. Άλλοι έλεγαν ότι στη γέφυρα του Αλιάκμονα Νεράιδες προέτρεπαν τους νέους να πέσουν μέσα για να τις συναντήσουν.

Περίπου 20 χρόνια αργότερα ο Μακαριστός -τότε Δεσπότης- Κοζάνης Ιωακείμ, βλέποντας τα νερά που ανάβλυζαν στην όχθη του ποταμού, πρότεινε τη μετονομασία του χωριού Νέα Ηράκλεια σε Νεράιδα.

Εκείνο το χωριό Νεράιδα, βρίσκεται σήμερα κάτω από τα νερά της τεχνητής λίμνης που δημιουργήθηκε, όταν έφτιαξε η ΔΕΗ το φράγμα του Αλιάκμονα, το 1974. Κάποιοι κάτοικοι επέλεξαν έναν διπλανό λόφο πάνω στον οποίο δημιούργησαν τη Νέα Νεράιδα... Ο επισκέπτης της νέας Νεράιδας, περίπου ένα χιλιόμετρο πιο βόρεια, σε μία βραχώδη πλαγιά, δεν βλέπει πια τα 200 σπίτια στο βάθος της λίμνης. Βλέπει, όμως καθώς απολαμβάνει τον καφέ ή το φαγητό του σε μία από τις ταβέρνες του χωριού, την εκπληκτική θέα όπου κυριαρχούν η μεγάλη γέφυρα του Αλιάκμονα, και η γαλήνια λίμνη του Πολυφύτου. Στο βάθος τα χιονισμένα κατά το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, Δυτικά Πιέρια και σε μικρή απόσταση από τη Νεράιδα, δυο μέρη που αξίζει κανείς να επισκεφθεί: ο Βελβεντός και τα Σέρβια.

Απέχει:140 χιλιόμετρα ή 1 ώρα και 35 λεπτά από τη Θεσσαλονίκη, μέσω Εγνατίας Οδού/ Ε90/Α2

Δράμα: Το ελληνικό χωριό του Άη-Βασίλη

Η πόλη της Δράμας όπως και ο νομός, προσφέρονται για αποδράσεις κάθε εποχή. Για τον επισκέπτη υπάρχει πληθώρα επιλογών εναλλακτικού τουρισμού. Άλλος θα επιλέξει να την επισκεφθεί για το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους, άλλος για το φεστιβάλ τραγουδιού νέων, άλλος για το χιονοδρομικό κέντρο ή τις πηγές της Αγίας Βαρβάρας. Πλησιάζει όμως ο Δεκέμβρης, ο μήνας που εδώ και χρόνια φέρνει στη Δράμα χιλιάδες επισκέπτες καθώς «ανοίγει» η «Ονειρούπολη», ένα μεγάλο χριστουγεννιάτικο χωριό, για την προετοιμασία του οποίου φορείς, εθελοντές και σύλλογοι της πόλης εργάζονται πολλούς μήνες νωρίτερα.

Απέχει: 146 χιλιόμετρα ή 1ώρα 45 λεπτά από τη Θεσσαλονίκη.

Κείμενο Σμαρώ Αβραμίδου - Φωτογραφίες Μπάμπης Γιαννακίδης



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία