|
| | | |
Τρεις νέοι από Ελλάδα θα περιπλανηθούν στην Ασία με ποδήλατο
Aθήνα.- Κάτια Παπαδοπούλου
Όλα ξεκίνησαν από την αγάπη για το ποδήλατο, τα ταξίδια και την περιπέτεια. Ο Κωνσταντίνος Ζήλος κατάφερε να συνδυάσει και τα τρία και ζει «μια νομαδική ζωή» όπως λέει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. «Αρχικά, ξεκίνησα να ταξιδεύω από περιέργεια, γνωρίζοντας νέες χώρες και πολιτισμούς και όλο αυτό με ενθουσίαζε ολοένα και περισσότερο, αλλά δεν ήταν αρκετό».
Τώρα ετοιμάζεται μαζί με τον αδελφό του Αλέξανδρο και μια φίλη τους, την Κάλλη Ρουμελιώτη να ταξιδέψουν στην Ασία κάνοντας... ορθοπεταλιές. «Φεύγουμε στις 12 Δεκεμβρίου από Αθήνα και κατευθυνόμαστε στην Μπανγκόκ, πρωτεύουσα της Ταϊλάνδης κι από κει έπειτα θα περάσουμε με τα ποδήλατά μας στην Μιανμάρ, επόμενος προορισμός μας θα είναι το Λάος, έπειτα Βιετνάμ και στο τέλος η Καμπότζη. Στόχος μας είναι να καλύψουμε μια χιλιομετρική απόσταση γύρω στα 5.000 με 5.500 χλμ και πιθανό να περιπλανιόμαστε γύρω στους 4 μήνες».
Ο Κωνσταντίνος δηλώνει γεμάτος ενθουσιασμό και νιώθει γοητεία για το άγνωστο που θα του φέρει η καινούργια ταξιδιωτική εμπειρία. «Θα μένουμε σε σκηνές και θα μαγειρεύουμε με πρόχειρα μαγειρικά σκεύη και γκαζάκι που θα κουβαλάμε μαζί μας. Υπολογίζουμε ότι θα ξοδεύουμε γύρω στα 5 ευρώ την ημέρα. Κάποιες ημέρες βέβαια θα μας φιλοξενήσουν και κάποιοι ντόπιοι στα σπίτια τους», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Ο σκοπός του ταξιδιού είναι η ευαισθητοποίηση και ενημέρωση των τοπικών κοινωνιών σχετικά με τις επιπτώσεις του πλαστικού στο περιβάλλον. «Πρόκειται να μιλήσουμε σε σχολεία και να κάνουμε μια ενημερωτική καμπάνια σε τοπικές κοινότητες σε συνεργασία με τις εκεί περιβαλλοντικές οργανώσεις και τους τοπικούς φορείς».
Το ταξίδι μπορεί να είναι συγκλονιστικό και γεμάτο εκπλήξεις και εμπειρίες, ωστόσο είναι δύσκολο και κρύβει πολλά απρόοπτα ένα εξωτικό ταξίδι με ποδήλατο. «Υπάρχουν και στιγμές που έχεις και δεύτερες σκέψεις κι αμφιβολίες. Αλλά ούτε μια στιγμή δεν μετανιώνω» υπογραμμίζει ο Κωνσταντίνος Ζήλος ο οποίος τονίζει ότι εδώ και 7 χρόνια ταξιδεύει.
Επισημαίνει ότι το ποδήλατο είναι ένα φιλικό μέσο για το περιβάλλον και ο πιο οικονομικός τρόπος για την επίτευξη ενός τέτοιου ταξιδιού. «Σου προσφέρει τη δυνατότητα να γνωρίσεις νέες κουλτούρες και μεγαλύτερες πιθανότητες κοινωνικοποίησης. Έχω κάνει ποδηλατικό τουρισμό στην Αφρική όπου επισκέφθηκα τέσσερις χώρες, ενώ το τελευταίο ταξίδι έγινε στην Ελλάδα. Ονομάσαμε αυτό το πρότζεκτ "Cycling around Greece" και το κάναμε εγώ, ο αδελφός μου ο Αλέξανδρος κι ένας φίλος μας ο Γιώργος Πάλλης. Ξεκινήσαμε στις 17 Οκτώβρη από την Αθήνα με τα ποδήλατά μας, πήγαμε στην Πάτρα, έπειτα στην Άρτα, κατευθυνθήκαμε στα Γιάννενα, Καστοριά, Φλώρινα, Θεσσαλονίκη και καταλήξαμε στο Βόλο. Είχαμε διανύσει στο σύνολο 1.250 χιλιόμετρα σε περίπου 25 μέρες. Κάθε μέρα υπολογίζεται ότι κάναμε 50 χλμ μέχρι 105 χλμ. Ό,τι κάναμε έγινε χωρίς προετοιμασία. Ξεκινήσαμε χωρίς δεύτερη σκέψη ορμώμενοι μόνο από την μεγάλη μας αγάπη για το ποδήλατο. Αυτό το ταξίδι έγινε για να προωθήσουμε τον ποδηλατικό τουρισμό και γενικά το ποδήλατο ως ένα εναλλακτικό μέσο μετακίνησης».
Οι βασικές δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι τολμηροί ποδηλάτες «πέρα από τις καιρικές συνθήκες, πολλές βροχοπτώσεις, ήταν κάποιες επικίνδυνες στιγμές στον δρόμο με οδηγούς αλλά και απρόοπτα με σκυλιά» ωστόσο «τίποτε δεν μας σταματά. Είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε την περιπέτεια» δηλώνει ο Κωνσταντίνος Ζήλος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|