Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων (DPA)

Για την Ελλάδα, το τέλος της κρίσης ποτέ δεν ήταν τόσο κοντά





Το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων (dpa) γράφει ότι «ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος εξελέγη το 2015 ως μαχητής κατά της λιτότητας οδηγώντας στη συνέχεια την Ευρωζώνη στα πρόθυρα της κατάρρευσης ενδέχεται να είναι εκείνος που θα οδηγήσει τη χώρα του και εντέλει το σύνολο της νομισματικής ένωσης εκτός οικονομικής κρίσης».

Όπως τονίζει το dpa, για την Ελλάδα το τέλος της οικονομικής κρίσης δεν ήταν ποτέ τόσο κοντά: «Η οικονομία αναπτύσσεται, το έλλειμμα μειώνεται, το ίδιο και η ανεργία. Το 2015 αναμένεται ανάπτυξη της τάξης του 2,5%. Η ανεργία αναμένεται να υποχωρήσει στα τέλη του 2018 στο 20%. Πριν από δυο χρόνια βρίσκονταν ακόμη στο 25%». Το πρακτορείο αναφέρεται στο τρίτο πακέτο στήριξης που αποφασίστηκε το καλοκαίρι του 2015 όταν σε αντάλλαγμα ο Αλέξης Τσίπρας κλήθηκε να υλοποιήσει μια μακρά λίστα περικοπών και μεταρρυθμίσεων. «Ο Τσίπρας, ο οποίος εξελέγη τον Ιανουάριο του 2015 με την υπόσχεση να αντιταχθεί στις επιταγές λιτότητες, καταβάλει στο μεταξύ σθεναρές προσπάθειες να υλοποιήσει τάχιστα όλα τα προαπαιτούμενα».

Εντούτοις, όπως σημειώνεται, «οι τελευταίες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να υλοποιήσει η Αθήνα είναι ιδιαίτερα επώδυνες. Οι τράπεζες πρέπει να αφοσιωθούν (στο να χειριστούν) τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Το χρέος της Αθήνας εξακολουθεί να κυμαίνεται στο 180% επί του ΑΕΠ. Η αύξηση της φορολογίας, οι περικοπές των συντάξεων, η μερική απασχόληση, η έλλειψη προοπτικής και η μετανάστευση είναι η πραγματικότητα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, τα τελευταία τέσσερα χρόνια εγκατέλειψαν τη χώρα περίπου 400-500 χιλιάδες νέοι και μορφωμένοι Έλληνες. Τα δύο τρίτα σχεδόν των Ελλήνων εργαζομένων δεν έχουν θέση πλήρους απασχόλησης. Κυρίως νέοι άνθρωποι εργάζονται για λιγότερα από 400 ευρώ μηνιαίως. Γι' αυτό και πολλοί ζουν στα όρια της φτώχειας και εξαρτώνται από τη στήριξη της οικογένειάς τους».

Άλλες χώρες της κρίσης, επισημαίνει το dpa, όπως η Κύπρος, έχουν ξεπεράσει στο μεταξύ τον κίνδυνο. Εντούτοις στη Μεγαλόνησο, «με μόλις 10 δισεκ. ευρώ και σαφώς λιγότερους όρους, το πρόγραμμα βοήθειας δεν ήταν συγκρίσιμο με αυτό της Ελλάδας».

Τέσσερα χρόνια μετά την έξοδο από τα μνημόνια και η Ισπανία φαίνεται να έχει ορθοποδήσει, παρά την ανησυχία που προκαλεί το ζήτημα της Καταλονίας. «Η ανεργία μειώθηκε τελευταία στο 16,4%, το χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων εννέα ετών».

                         Ανησυχία προκαλεί η Ιταλία

Σύμφωνα με την Κομισιόν, η ανάπτυξη συνεχίζει να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις ενέσεις δισεκατομμυρίων της ΕΚΤ. Μολονότι οι προοπτικές για το σύνολο της Ευρωζώνης είναι εκ πρώτης όψης θετικές για το 2018 με τους μεγαλύτερους εν γένει ρυθμούς ανάπτυξης της τελευταίας 10ετίας, αλλά και μείωση του γενικού επιπέδου του χρέους, η ανάκαμψη δεν φαίνεται να στηρίζεται ακόμη σε γερά θεμέλια. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά ότι η οικονομική ανάπτυξη συνεχίζει να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις ενέσεις δισεκ. ευρώ του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Μεγαλύτερη πηγή ανησυχίας παραμένει όμως η Ιταλία με το χρέος να κυμαίνεται στο δυσθεώρητο 130% του ΑΕΠ και τα κόκκινα δάνεια να ρίχνουν μαύρες σκιές στους τραπεζικούς ισολογισμούς. Σε περίπτωση που κινδυνεύσει όντως η ιταλική οικονομία, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας θα βρεθεί αίφνης στα όρια των αντοχών και δυνατοτήτων του.

Σε αυτά τα συμφραζόμενα αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα και σημασία η συζήτηση για τη μεταρρύθμιση της οικονομικής και νομισματικής ένωσης που αναμένεται να ξεκινήσει επί της ουσίας μετά το σχηματισμό νέας κυβέρνησης στο Βερολίνο.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία