Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ο Τάσος Μπουλμέτης φορά τη φανέλα της ΑΕΚ και μάς συστήνει το «1968»



Aθήνα.- Νατάσσα Δομνάκη

Ο Τάσος Μπουλμέτης φοράει, σαν γνήσιος Κωνσταντινουπολίτης, την φανέλα της ΑΕΚ και γιορτάζει με την καινούργια ταινία του τα 50 χρόνια από τη μεγαλειώδη μπασκετική νίκη της ΑΕΚ επί της Σλάβια Πράγας. Μάς καλεί να θυμηθούμε - ή να γνωρίσουμε για όσους δεν τη ζήσαμε - την πρώτη διεθνή επιτυχία στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, όταν η Ελλάδα ανακηρύχτηκε Κυπελλούχος Ευρώπης.

Το «1968», η νέα ταινία του σκηνοθέτη της «Πολίτικης κουζίνας» και του «Νοτιά», βγαίνει στις αίθουσες 25 Ιανουαρίου. Πλούσια σε ανθρώπινες ιστορίες, γλυκόπικρο χιούμορ, μια μίξη μυθοπλασίας και μαρτυριών, αποκαλυπτική σε άγνωστα παρασκήνια του θρυλικού αγώνα και των αθλητών. Με ένταση, παλμό κι ένα δυνατό καστ ηθοποιών, η ταινία αποτίει φόρο τιμής σε έναν αγώνα ορόσημο του ελληνικού αθλητισμού που ένωσε πάνω από 80 χιλιάδες Έλληνες στο Καλλιμάρμαρο κι εκατοντάδες χιλιάδες ακροατές στο ραδιόφωνο με μια αίσθηση ψυχικής ανάτασης, την εποχή που η χώρα βρισκόταν στον γύψο, την χρονιά που ο πλανήτης όλος είχε γίνει άνω κάτω. Την ίδια ημέρα του αγώνα, 4/4/1968, δολοφονήθηκε ο Μαρτιν Λούθερ Κινγκ, τον επόμενο μήνα το Παρίσι... ξυπνά με την εξέγερση του Μάη, στην Πράγα έρχεται η 'Ανοιξη...

Το 1968 δεν είναι μια "οπαδική" ταινία επιμένει ο Τάσος Μπουλμέτης, δηλωμένος Αεκτζής. «Έτυχε να είναι η ΑΕΚ η ομάδα που κατάφερε εκείνη τη βραδιά να το κάνει με μεγάλη προσπάθεια και με πάρα πολύ καλούς παίκτες. Τα ήθη και τα συστήματα έχουν αλλάξει από τότε. Υπήρχαν εκείνη τη βραδιά πανό που τα κρατούσαν Ολυμπιακοί και λέγανε ''ΑΕΚ, οι Ολυμπιακοί μαζί σου'' ή αντίστοιχα ''ΑΕΚ, οι Παναθηναϊκοί μαζί σου''. Εκείνος ο αγώνας ένωσε όλη την Ελλάδα. Αυτό οφειλόταν και σε μία διάθεση εκτόνωσης που είχε όλος ο ελληνικός λαός γιατί ήταν ήδη κάτω από το καθεστώς της Χούντας» λέει ο σκηνοθέτης. Ή όπως ακούγεται μέσα στην ταινία: «Κέρδισαν γιατί δεν μπορούσαν να χάσουν». Ήταν τόσος ο κόσμος και η προσδοκία...

Ο Τάσος Μπουλμέτης μάς μίλησε με πίστη και αισιοδοξία για την ταινία του, από το "σπίτι" της ΑΕΚ, την ταβέρνα, δηλαδή, του «Λουκιδέλη» στη Νέα Φιλαδέλφεια, όπου υποδέχτηκε τους δημοσιογράφους και τους συνεργάτες του. Μαγαζί ταυτισμένο με τους πρόσφυγες και τους θρύλους του μπάσκετ της «Ένωσης» που σύχναζαν εκεί: Γιώργο Αμερικάνο, Στέλιο Βασιλειάδη, Χρήστο Ζούπα, Γιώργο Τρόντζο, Νίκο Νεσιάδη, Λάκη Τσάβα, Αία Λαρεντζάκη, Αντώνη Χρηστέα, Πέτρο Πετράκη, Ανδρέα Δημητριάδη.

Πότε και πώς προέκυψε η ταινία «1968»; Πριν από περίπου δύο χρόνια, και στην αρχή σαν καταγραφή αρχεικού υλικού της μακρόχρονης ιστορίας της ΑΕΚ. Επειδή ο Τάσος Μπουλμέτης, που είχε μόλις τελειώσει την ταινία του «Νοτιάς», θεώρησε πολύ ελκυστική μεν την πρόταση που του έκανε ο πρόεδρος της AEK BC, Μάκης Αγγελόπουλος, να γράψει και να σκηνοθετήσει μία ταινία επετειακή για τα πενήντα χρόνια από τη βραδιά κατάκτησης του κυπέλλου της ΑΕΚ, όμως, όπως λέει ο ίδιος «δεν επιθυμούσα να ξανακάνω βιωματική ταινία ή τουλάχιστον ήθελα να καθυστερήσω». Οπότε δέχτηκε την πρόταση, αλλά για να κερδίσει χρόνο με την ταινία μυθοπλασίας, ξεκίνησε την καταγραφή και κατάφερε να συγκεντρώσει 25 ώρες αρχειακού υλικού, με συνεντεύξεις από παράγοντες και επιζώντες παλαίμαχους αθλητές της ΑΕΚ ακόμα κι από τις συντρόφους τους σε περίπτωση που εκείνοι δεν βρίσκονταν πλέον στη ζωή. Ήθελε να πάρει έως και τη μαρτυρία του Στ. Παττακού αλλά δεν πρόλαβε γιατί στο μεταξύ πέθανε ο πρώην δικτάτορας, ή τη μαρτυρία του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου. Ούτε από εκείνον πήρε τελικά γιατί έπαθε εγκεφαλικό.

Από τις συνεντεύξεις προέκυψε το σενάριο της ταινίας, που επίσης υπογράφει ο σκηνοθέτης, με καθημερινές ιστορίες ανθρώπων, πότε από στόμα σε στόμα κι άλλες που επινόησε εκείνος. «Αυτόν τον αγώνα μπάσκετ τον είχα ζήσει, τον είχα ακούσει με τον πατέρα μου και τη μητέρα μου στο ραδιόφωνο από την ιστορική μετάδοση του σχολιαστή του ματς Βασίλη Γεωργίου, υπάρχει και στην ταινία. Ήμουν τότε μόλις 11 ετών, είχα τα πρώτα μου σκιρτήματα και ταυτιζόμουν με τους μύθους της εποχής, όπως καταλαβαίνετε ήμουν Αεκτζής γιατί από την Κωνσταντινούπολη κουβαλούσα το τραύμα της ΑΕΚ. Είναι μια ομάδα με πολύ βαρύ παρελθόν, γεμάτο ήττες -και δεν μιλάω για αθλητικές ήττες αυτές είναι θεμιτές σε όλες τις ομάδες- έχει αποχωρισμούς, έχει προσφυγιά, έχει απώλειες κι αυτό είναι το ιστορικό βάρος που φέρει το παρέλθον της».

Στις μαρτυρίες τους οι Τσέχοι εξέφρασαν κάποιο παράπονο για τον αγώνα εκείνον; «Οι Τσέχοι ήταν κιμπάρηδες. Εγώ άκουγα για τον Ζίντεκ, τον Ζίντεκ, κι όταν τελικά γνωρίστηκα με τον Ζίντεκ έβαλε τα κλάματα κι άρχισε να με φιλάει. Ήταν φοβερή στιγμή με τους Τσέχους» προσθέτει ο Τάσος Μπουλμέτης. «Το Dvd έχει θησαυρούς θα το διαπιστώστετε όταν κυκλοφορήσει σε έξι μήνες», επισημαίνει ο σκηνοθέτης.

Στην ταινία παίζουν οι Αντώνης Καφετζόπουλος, Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Γιώργος Μητσικώστας, Βασιλική Τρουφάκου, Ορφέας Αυγουστίδης, Στέλιος Μάινας, Γιάννης Βούρος, Αλέξανδρος Αμερικάνος κ.ά. Το σάουντρακ του «1968» υπογράφει η Ευανθία Ρεμπούτσικα.

Πηγή  ΑΠΕ-ΜΠΕ


 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία