Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Απο το Διάστημα στην...Σίνδο, ο Ομογενής κοσμοναύτης Θόδωρος Γραμματικόπουλος!



ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.-Αλεξάνδρα Χατζηγεωργίου

«Μάνα είναι μόνο μια» ή όπως λένε οι πόντιοι, «Η μάνα εν κρύο νερόν και σο ποτήρ' κε μπαίν», για αυτό το λόγο ο Ρώσος κοσμοναύτης ποντιακής καταγωγής, Θεόδωρος Γιουρτσίχιν-Γραμματικόπουλος, ο οποίος ολοκλήρωσε πριν από λίγους μήνες την πέμπτη αποστολή του στο διάστημα, ταξίδεψε από τη Μόσχα στη Σίνδο Θεσσαλονίκης, με σκοπό να γιορτάσει μαζί με τη μητέρα του τα 80α γενέθλια της.

«Έγινα 80 ετών και ήρθε ο γιός μου από τη Ρωσία για να με δει και να γιορτάσουμε μαζί εδώ στη Σίνδο», είπε η μητέρα του, Ελένη- Μικρούλα και πρόσθεσε ότι κάθε φορά που φεύγει για αποστολή ο γιος της στο διάστημα, την κυριεύει ο φόβος και παρακαλεί τον Θεό να επιστρέψει γερός κοντά της, ωστόσο όπως λέει «ακόμα και από το διάστημα μου τηλεφωνεί συνεχώς, έχουμε συχνή επικοινωνία, τον ακούω πεντακάθαρα και αυτό με καθησυχάζει λίγο».  

«Την ημέρα των γενεθλίων μου, καθίσαμε φάγαμε όλοι μαζί, γελάσαμε, μαζί με τον Θόδωρο, ήταν κοντά μου και όλα τα εγγόνια μου. Χάρηκα πάρα πολύ», είπε συγκινημένη η Ελένη Γραμματικοπούλου και ανέφερε ότι ο βετεράνος κοσμοναύτης έφτασε στη Θεσσαλονίκη στις 3 Ιανουαρίου και έχει επιστρέψει στη Μόσχα.

H 80χρονη μητέρα του Φιοντόρ Γιουρτσίχιν, μίλησε για τα παιδικά χρόνια του έμπειρου κοσμοναύτη, «τι να σας πω ο γιός μου, όσο απίστευτο και αν ακούγεται, από 5 ετών έλεγε ότι θέλει να γίνει αστροναύτης. Όλη του τη ζωή αυτό έλεγε και όταν σκοτώθηκε ο Γιούρι Γκαγκάριν, συνέχεια έλεγε ότι θα γίνει σαν τον Γκαγκάριν και τελικά τα κατάφερε και έγινε».

Υπενθυμίζεται ότι τον ομογενή κοσμοναύτη υποδέχθηκε πριν από λίγες ημέρες στο Προεδρικό Μέγαρο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος. Ο κ. Γιουρτσιχίν-Γραμματικόπουλος, μάλιστα αφού ευχαρίστησε τον Πρόεδρο για τη θερμή υποδοχή, είχε αναφέρει : «Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πάντοτε θεωρούσα και θεωρώ την Ελλάδα ως δεύτερη πατρίδα μου. Από αυτήν την άποψη είμαι πολύ ευτυχισμένος και πλούσιος άνθρωπος. Έχω έτσι έναν τεράστιο αριθμό φίλων και συγγενών, οικείων, αγαπημένων σε διάφορα σημεία του πλανήτη μας».

Ο βετεράνος Θεόδωρος Γιουρτσίχιν-Γραμματικόπουλος, συμπλήρωσε 673 μέρες στο διάστημα και είναι έβδομος στην παγκόσμια κατάταξη των αστροναυτών όλων των εποχών. Έχει τιμηθεί με την ανώτατη διάκριση του «Ήρωα» της Ρωσικής Ομοσπονδίας και με το παράσημο του Τάγματος του Φοίνικα της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία