 |
|
|  |  |  | 
Τι γράφει για την Ελλάδα ο σενιόρ Καβάλλο
Μαθήματα από έναν... ειδικό στην κρίση χρέους
Βρυξέλλες (Πέμπτη)
Ο υπουργός Οικονομικών της Αργεντινής, την εποχή της μεγάλης κρίσης χρέους στη χώρα της Λατινικής Αμερικής, Ντομίνγκο Καβάλλο, σε άρθρο του στο έγκυρο ευρωπαϊκό VOX υποστηρίζει ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα ήταν εντελώς λανθασμένη.
Υπενθυμίζει ότι η ανάπτυξη που παρουσίασε η Αργεντινή δυο χρόνια μετά την κρίση δεν οφειλόταν στην απεμπλοκή της ισοτιμίας του πέσσο από το δολάριο -και στη ραγδαία υποτίμηση- αλλά σε εξωγενείς οικονομικούς παράγοντες. Επιπλέον, δίδει πολύτιμες συμβουλές για την επίλυση της ελληνικής κρίσης, έτσι ώστε να αποφευχθούν τα λάθη που έγιναν στην περίπτωση της δικής του χώρας, παρά τις μεγάλες ομοιότητες που παρουσιάζουν οι δυο περιπτώσεις.
Ο κ. Καβάλλο αναφέρεται σε ολόκληρο το ιστορικό της κρίσης στην Αργεντινή και ψέγει ιδιαίτερα τη στάση του διεθνούς παράγοντα -περιλαμβανομένου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου- που δεν τήρησε τα υπεσχημένα και ώθησε τη χώρα στη χρεοκοπία. Για το λόγο αυτό τονίζει τη σημασία που έχει για την ελληνική πολιτική ηγεσία να εξασφαλίσει ότι οι ευρωπαίοι εταίροι και το ΔΝΤ θα δεσμευθούν στο όποιο πρόγραμμα "οργανωμένης αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους" και δε θα το εγκαταλείψουν "στη μέση της διαδρομής".
Ο ...οδικός χάρτης που προτείνει ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Αργεντινής συνίσταται στα εξής πέντε σημεία:
*Όπως αναφέρει, "ο ευκολότερος τρόπος να πραγματοποιηθεί μια ελληνική αναδιάρθρωση θα ήταν να προσφερθεί μια ανταλλαγή (swap) των ελληνικών ομολόγων που κατέχουν ιδιώτες με άλλα, ονομαστικής αξίας αντίστοιχης με αυτήν που έχουν τα ελληνικά ομόλογα στην αγορά την παραμονή της αναδιάρθρωσης". Πρακτικά, εξηγεί, αυτό σημαίνει ενσωμάτωση του hair-cut (κούρεμα) που ήδη έχουν αποδεχθεί οι αγορές και, ως εκ τούτου, η απώλεια για τους ιδιώτες δε θα είναι σημαντική.
*Το δεύτερο σκέλος της πρότασης του κ. Καβάλλο συνίσταται στο να επιτραπεί στις τράπεζες να καθυστερήσουν την εγγραφή των ζημιών τους στα βιβλία από τις αρμόδιες αρχές, "διασπείροντας" την καταγραφή των ζημιών σε ένα εύρος ετών.
*Το τρίτο σκέλος της επιχείρησης "αναδιάρθρωση", λέει ο συντάκτης του άρθρου, συνίσταται στην επαναγορά δημοσίου χρέους από την Ελλάδα, με ομόλογα που θα της διατεθούν από τον μηχανισμό σταθερότητας (EFSF), ο οποίος θα λάβει ως εγγύηση ελληνικά περιουσιακά στοιχεία τα οποία έχουν προορισθεί για ιδιωτικοποίηση. Σημειώνει, ωστόσο, πως οι ιδιωτικοποιήσεις δεν πρέπει να γίνουν εσπευσμένα.
*Το τέταρτο σκέλος είναι να παραμείνει η Ελλάδα δεσμευμένη στο πρόγραμμα δημοσιονομικών και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, ώστε να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα και να δημιουργηθεί ανάπτυξη.
*Τέλος, οι ελληνικές κι οι ευρωπαϊκές αρχές θα πρέπει να είναι έτοιμες να χρηματοδοτήσουν τις τράπεζες, οι οποίες αναπόφευκτα θα υποστούν διαφυγή κεφαλαίων στη διάρκεια της διαδικασίας αναδιάρθρωσης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
