 |
|  |  |  | 
Eλληνική Ομογένεια της Ιρλανδίας
Τ. Κουίκ: «Αξιοζήλευτη» !
Δουβλίνο.-
Με την επίσκεψή του στο σχολείο της ελληνικής ομογένειας στο Δουβλίνο και τις συναντήσεις με τα διοικητικά συμβούλια και τα μέλη ομογενειακών οργανώσεων που εδρεύουν στην ιρλανδική πρωτεύουσα, ολοκλήρωσε ο υφυπουργός Εξωτερικών Τέρενς Κουίκ την επίσκεψή του στην Ιρλανδία. «Εδώ μιλάμε για μια πολύ ιδιαίτερη, δυναμική, αρμονική μεταξύ των μελών της και αξιοζήλευτη ομογένεια. Έλληνες που ζουν αρκετές δεκαετίες, αλλά και Έλληνες της νεομεταναστευτικής γενιάς, που βρήκαν στην Ιρλανδία μια φιλόξενη στέγη, μαζί με τα παιδιά τους και καλές συνθήκες εργασίες στα διάφορα επαγγέλματα που ενασχολούνται», δήλωσε ο κ. Κουίκ.
Τον υφυπουργό Εξωτερικών υποδέχθηκαν η πρόεδρος της κοινότητας Ιρλανδίας, Στέλλα Ξενοπούλου, η πρόεδρος της Ελληνορθόδοξης Κοινότητας που εδρεύει στο Δουβλίνο, Θωμαή Κακούλη - Ντουάρτε και το προεδρείο της σχολικής κοινότητας. Το σχολείο αριθμεί περισσότερο από 50 παιδιά, ενώ αναπτύσσονται και άλλες τάξεις σε πόλεις της Ιρλανδίας, όπου ζουν κυρίως Έλληνες του brain drain, σημειώνεται σε ανακοίνωση του υφυπουργού και παρουσιάζονται τα θέματα που έθεσε ο Ελληνισμός που ζει στην Ιρλανδία (οι περισσότεροι στο Δουβλίνο):
- Φροντίδα του υπουργείου Παιδείας για αντικατάσταση της αποσπασμένης δασκάλας, η θητεία της οποίας λήγει, ώστε να ξεκινήσει ομαλά η νέα εκπαιδευτική χρονιά το Φθινόπωρο του 2018.
- Δυνατότητα αποστολής και δεύτερου δασκάλου για περιοχές της Ιρλανδίας όπου αναπτύσσονται σχολεία με μαθητές Ελληνόπουλα πρώτης μεταναστευτικής γενιάς, κυρίως του Δημοτικού.
- Παρέμβαση στον Μητροπολίτη Θυατείρων και Μ.Βρετανίας για την πρόνοια εξεύρεσης ιερέα, με ενδεχόμενο το δεδομένο να αποχωρήσει από τη δράση ο πατήρ Θωμάς, της μοναδικής ελληνικής ορθόδοξης εκκλησίας στο Δουβλίνο, του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.
- Συνδρομή σε πολιτιστικές δράσεις της Κοινότητας, για την προβολή των ελληνικών γραμμάτων και τεχνών, όπως μετάφραση λογοτεχνικών ή μουσικών έργων στην Ιρλανδική γλώσσα.
Επίσης, όπως επισημαίνεται, τέθηκε και το θέμα της στενότητας του χώρου (μόλις 30 τ.μ.), όπου στεγάζεται το ελληνικό σχολείο, και με τους ομογενειακούς φορείς να στερούνται έστω και των στοιχειωδών γραφείων για τη στέγασης τους. Γι' αυτό το ζήτημα, όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή του, ο κ. Κουίκ ενημέρωσε τους ομογενείς ότι είχε ειδική συνάντηση με τον δήμαρχο του Δουβλίνου Micheal Mac Donncha, ο οποίος και υποσχέθηκε ότι το επιτελείο του, σε συνεργασία με την ελληνική κοινότητα Ιρλανδίας, θα προσπαθήσουν να βρουν ένα κατάλληλο κτίριο, παρά το τεράστιο στεγαστικό πρόβλημα που έχει η Ιρλανδική πρωτεύουσα.
Με την ευκαιρία, ο υφυπουργός ευχαρίστησε τον Mac Donncha που διατηρεί στον δήμο του την ονομασία «Ο δρόμος της Ελληνικής γλώσσας», σε ένα από τα στενά πολύ κοντά στον καθεδρικό ναό της πόλης. Κληρονομιά από τους πρώτους Έλληνες που είχαν έρθει στο Δουβλίνο και είχαν εγκατασταθεί στην συγκεκριμένη περιοχή, όπως αναφέρει ο κ. Κουίκ στην ανακοίνωσή του.
Σε όλες τις επαφές του υφυπουργού Εξωτερικών στην ιρλανδική πρωτεύουσα ήταν παρούσα η πρεσβης της Ελλάδας στο Δουβλίνο, Κάτια Γεωργίου, ενώ στις ομογενειακές συναντήσεις παραβρέθηκε και ο πρέσβης της Κύπρου, Κώστας Παπαδήμας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|