Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Kαρέτα- καρέτα

Απειλείται ο γηραιότερος κάτοικος των ελληνικών θαλασσών



Aθήνα.-

«H χώρα μας έχει χιλιάδες λόγους για να γιορτάζει, όσες ακριβώς και οι φωλιές θαλάσσιων χελωνών καρέτα που φιλοξενεί στις αμμώδεις παραλίες της», τονίζει το WWF, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Χελώνας . Η χώρα μας φιλοξενεί περίπου το 60% των φωλιών καρέτα σε ολόκληρη τη Μεσόγειο τις σε δύο πολύ σημαντικές περιοχές ωοτοκίας: τις 6 παραλίες στον Κόλπο του Λαγανά στη Ζάκυνθο καθώς και στον νότιο Κυπαρισσιακό Κόλπο στη Δυτική Πελοπόννησο. Στις δύο αυτές περιοχές καταγράφονται κατά μέσο όρο 1.865 φωλιές όταν συνολικά, σε όλη τη Μεσόγειο, ο μέσος όρος φωλιών είναι λίγο περισσότερες από 7.200.

Σύμφωνα με την οργάνωση, η θαλάσσια χελώνα καρέτα-καρέτα κολυμπάει στις θάλασσες της Γης για περισσότερα από 100 εκατομμύρια χρόνια και δικαίως, θεωρείται ένας από τους παλαιότερους κατοίκους των ελληνικών θαλασσών. Η μακροχρόνια παρουσία της καθώς και το ότι αποτελεί σημαντικό είδος για τα θαλάσσια οικοσυστήματα την καθιστά ίσως έναν από τα πιο εμβληματικά είδη των μεσογειακών και ελληνικών θαλασσών.

Στη Ζάκυνθο, ειδικότερα, η καρδιά των χελωνών καρέτα «χτυπά» στα Σεκάνια, μια παρθένα παραλία μήκους μόλις 550 μέτρων που αποτελεί την πιο σημαντική παραλία ωοτοκία της χελώνας καρέτα σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Η συγκεκριμένη παραλία συγκεντρώνει κάθε χρόνο 500-1.000 φωλιές, δηλαδή πάνω από το 50% του συνόλου της Ζακύνθου, ενώ στα Σεκάνια καταγράφεται μια από τις ψηλότερες πυκνότητες φωλεοποίησης στον κόσμο για το είδος. Ως αποτέλεσμα, τα Σεκάνια παραμένουν σε όλο τον κόσμο «η μόνη παραλία που ανήκει αποκλειστικά στις χελώνες», καθώς και ζώνη απολύτου προστασίας του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Ζακύνθου, βάσει Προεδρικού Διατάγματος (ΠΔ 966/99).


Ωστόσο, όπως τονίζει το WWF, η υποβάθμιση παραλιών φωλεοποίησης από την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη του παράκτιου χώρου (τουριστικές υποδομές, έργα διαμόρφωσης της παραλίας), η εντατική τουριστική χρήση των παραλιών (π.χ. ομπρέλες, ξαπλώστρες) κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου (1η Μαΐου - τέλος Οκτωβρίου), η ακούσια θανάτωση χελωνών, λόγω παγίδευσης σε δίχτυα, αλλά και η ηθελημένη θανάτωσή τους από ανθρώπους λόγω εκδίκησης για ζημιές που οι χελώνες μπορεί να προκάλεσαν ακούσια σε δίχτυα, οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, η φωτορύπανση κοντά ή στις παραλίες που φιλοξενούν φωλιές χελωνών καρέτα, είναι ορισμένους μόνο από τους κινδύνους που καλείται να αντιμετωπίσει το είδος καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής της.

 

Σε όλα αυτά, τα τελευταία χρόνια έρχεται να προστεθεί ακόμα μια απειλή που ασκεί ολοένα και μεγαλύτερη πίεση στους εναπομείναντες πληθυσμούς της καρέτα στην Μεσόγειο και στην Ελλάδα: η ρύπανση των παραλιών και της θάλασσας από τα πλαστικά απορρίμματα. Σύμφωνα με το WWF, οποιαδήποτε μείωση του πληθυσμού των χελωνών καρέτα θα επηρεάσει αρνητικά την οικολογική ισορροπία της ελληνικής φύσης, της Μεσογείου και θα σηματοδοτεί την επιβεβαίωση της αδιαφορίας, της έλλειψης ενημέρωσης, της «υποταγής» στις αλλαγές χρήσεων γης με μοναδικό σκοπό το οικονομικό κέρδος.

 

Για αυτό μπορούν να γίνουν κάποιες μικρές ενέργειες που θα κάνουν τη διαφορά και θα βοηθήσουν τη χελώνα καρέτα να συνεχίσει να κολυμπάει στις θάλασσές μας για τα επόμενα 100 εκατομμύρια χρόνια. Ενδεικτικά: Η μείωση των πλαστικών μιας χρήσης, η ενημέρωσή μας για τους περιορισμούς και τα διαχειριστικά μέτρα που ισχύουν σε μια περιοχή ωοτοκίας, η ελάχιστη όχληση αν δούμε καρέτα, η επιλογή και στήριξη φιλο-περιβαλλοντικών δραστηριοτήτων και όχι όσων ενδέχεται να προκαλούν όχληση και να μην ακολουθούν το θεσμικό πλαίσιο.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία