 |
|
|  |  |  | 
Οι «NYT» γράφουν για τις ουρές εμπρός από το Ομογενειακό κατάστημα
«Souvlaki Lady» στην Αστόρια τής Νέας Υόρκης
Επί 28 χρόνια στη συμβολή της 33ης οδού και της Ντίτμαρς Μπούλεβαρντ
πολλοί περαστικοί κάνουν την καθιερωμένη στάση τους για να απολαύσουν
τα σουβλάκια της Ελπίδας Βασιλειάδη (Elpida Vasiliadis), της «Souvlaki
Lady», όπως ονομάζεται και η καντίνα της.
«Δεν ήταν επιλογή μου να ονομάσω έτσι την επιχείρησή μου», είπε στους
«The New York Times».
«Ολοι με αποκαλούσαν ‘Souvlaki Lady’ και έτσι έμεινε αυτό το όνομα»,
πρόσθεσε. Οταν αγόρασε την καντίνα από τον προηγούμενο κάτοχό της, δεν
υπήρχε άλλη στην περιοχή. Εμενε ένα τετράγωνο μακριά και μπορούσε έτσι
να προσέχει τα δύο της παιδιά.
Ο Αντονι Γκρατσιολέ (Anthony Graciolett) στέκεται στην ουρά και όταν
φτάνει η σειρά του παραγγέλνει ένα χοτ ντογκ με τουρσί. Καθώς
απολαμβάνει το γεύμα του, επανέρχεται στην ουρά και αυτή τη φορά
παραγγέλνει ένα χοτ ντογκ με μουστάρδα και κρεμμύδια. Τρίτη φορά και
σειρά έχει το χοιρινό καλαμάκι, ενώ την τέταρτη και τελευταία φορά
παραγγέλνει καλαμάκι κοτόπουλο.
«Μ’ αρέσει αυτή η ρουτίνα. Πάντοτε παραγγέλνω τα ίδια πράγματα με την
ίδια σειρά», είπε στους «ΝΥΤ».
Ο κ. Γκρατσιολέ απολαμβάνει τόσο πολύ τη ρουτίνα του που σταματάει στο
«Souvlaki Lady», το οποίο βρίσκεται στο δρόμο για το σπίτι του,
τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα.
Οι ελληνικές συνταγές έχουν περάσει στην κ. Βασιλειάδη από τους γονείς
της, οι οποίοι είχαν εστιατόριο στη Θεσσαλονίκη. Το χοιρινό σουβλάκι
είναι «αυθεντικά ελληνικό, το καλύτερο στην Αστόρια», δηλώνει ο
Στράτος Ευσταθιάδης από τη Θεσσαλονίκη.
Παρά το γεγονός πως η ουρά ήταν τόσο μεγάλη που η κ. Βασιλειάδη δεν
είχε χρόνο ούτε να κάνει ένα μικρό διάλλειμα, ανέφερε στους «ΝΥΤ» πως
ήταν μια σχετικά ήρεμη ημέρα.
Εντός ολίγου, στην καντίνα καταφθάνει η Νικόλ Ζάρκα (Nicole Szarka)
μαζί με την νεογέννητη κόρη της, Μπρέιλι και την μητέρα της, την Μαρία
Γαλανού (Marie Galanos).
«Το ‘Souvlaki Lady’ είναι αναπόσπαστο κομμάτι της γειτονιάς, ανέφερε η
κ. Ζάρκα. «Είναι η μόνη καντίνα, το κρέας της οποίας εμπιστεύομαι»,
πρόσθεσε.
Η καντίνα είναι ανοιχτή καθημερινά, εκτός Κυριακής, από τις 11:30 έως
τις 7:30, ενώ τις Παρασκευές εργάζεται εκεί η κόρη της κ. Βασιλειάδη,
η Ελένη.
ekirikas.com
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
