|
| | | |
Φρέσκο φαγητό στο διάστημα... made in Greece
Tού Θ.Παπακώστα
«Λύση» σε ένα από τα αρκετά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι
αστροναύτες έρχονται να δώσουν δύο νέοι Έλληνες φοιτητές. Ο λόγος για
τον Μεταπτυχιακό φοιτητή του Τμήματος Αξιοποίησης Φυσικών Πόρων και
Γεωργικής Μηχανικής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αυγουστίνο
Πανταζίδη, και την προπτυχιακή φοιτήτρια του ίδιου τμήματος, Μαρία
Κοντογιάννη, οι οποίοι σχεδίασαν το «Space Agrobox», όπως το ονομάζουν
και που δίνει τη δυνατότητα στους αστροναύτες να καλλιεργούν μόνοι
τους τρόφιμα υψηλής διατροφικής αξίας.
Όπως μάς είπαν «πρόκειται για
μια ειδικά διαμορφωνομένη κάψουλα, στην οποία είναι εφικτή η
καλλιέργεια microgreens σε συνθήκες μικροβαρύτητας, αξιοποιώντας
βέλτιστα τον διαθέσιμο όγκο». Και συνεχίζουν «για να καταφέρουμε να
βρούμε λύση σε αυτό, έπρεπε κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης της ιδέας
να απαντήσουμε σε αρκετά πρακτικά ερωτήματα, τα οποία συνδέονταν τόσο
με τις ιδιαιτερότητες που εμφανίζονται στις συνθήκες μικροβαρύτητας
οσο και με τη διαχείριση του κόστους της σταδιακής ανάπτυξης ενός
τέτοιου προϊόντος».
Το συγκεκριμένο πρότζεκτ παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στον εθνικό
διαγωνισμό διαστημικών εφαρμογών «Act in Space» που πραγματοποιήθηκε
τέλος Μαΐου, καταλαμβάνοντας μάλιστα την τρίτη θέση. Αξίζει να
σημειωθεί πως ο εν λόγω διαγωνισμός, διοργανώνεται από την Ευρωπαϊκή
Υπηρεσία Διαστήματος (ESA), τη Γαλλική Υπηρεσία Διαστήματος (CNES),
και το ESA BIC Sud France, ενώ διεθνείς χορηγοί είναι μεταξύ
άλλων:Αirbus Defence and Space Air Zero G, CLS, GSA, EBAN, Invivo,
Qwant,FabSpace, Invest In Toulouse, Copernicus Masters και Toulouse
Business School.
Σε ερώτηση για το ποιος ήταν ο κύριος λόγος που τους έκανε
να δηλώσουν συμμετοχή στο διαγωνισμό και οι δύο τους απάντησαν πως
«ήταν η επιθυμία μας να κοινοποιήσουμε την ιδέα μας στους διοργανωτές
kαι παράλληλα σε σημαντικούς διεθνείς "διαστημικούς παίκτες", όπως
είναι η Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA), η Airbus και η CNES»
και υπογράμμισαν πως αυτός ήταν και «ο λόγος που δεν σταθήκαμε μόνο
στον εγχώριο τοπικό διαγωνισμό, αλλά καταθέσαμε και υποψηφιότητα για
άλλα πέντε ειδικά βραβεία, έχοντας ως στόχο να προσελκύσουμε το
ενδιαφέρον των παραπάνω εταιρειών».
Μάλιστα όπως αναφέρουν, η κατάκτηση μιας διάκρισης σε αυτές τις
κατηγορίες σίγουρα θα δείξει έμπρακτο ενδιαφέρον εταιριών και
οργανισμών του εξωτερικού θέτοντας έτσι το πρότζεκτ σε μια εντελώς νέα βάση.
Στόχος τους είναι η προώθηση της ιδέας τους και σε άλλους ευρωπαϊκούς
διαγωνισμούς καθώς «στη χώρα μας υπάρχουν αδυναμίες για την υλοποίηση
τέτοιων ιδεών αυτή τη στιγμή» όπως σημειώνουν.
Παράλληλα, δεν ξέχασαν να ευχαριστήσουν τα μέλη της Πρυτανείας του
Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών «για το ενδιαφέρον που έδειξαν και για
τη βοήθεια που έδωσαν στην προώθηση της ιδέας μας στο ευρύ κοινό».
Αισιόδοξοι αλλά με «αστερίσκους», σε ότι έχει να κάνει με το
διαστημικό μέλλον της Ελλάδας, εμφανίζονται οι δυο φοιτητές. «Μέλλον
υπάρχει καθώς υπάρχει και η γνώση αλλά και πολλά και ικανά άτομα τα
οποία είτε ασχολούνται είτε θέλουν να ασχοληθούν με το συγκεκριμένο
τομέα στη χώρα μας» σημειώνουν.
Όμως, αυτό που λείπει, σύμφωνα με τους ίδιους, είναι η μεγαλεπήβολη
στρατηγική. «Πρέπει να ξεφύγουμε από το στερεότυπο της αξιοποίησης του
διαστήματος μόνο για επίγειες εφαρμογές» τονίζει ο κ. Πανταζίδης και η
κ. Κοντογιάννη και συμπληρώνουν «να αντιληφθούμε πως το διάστημα
αποτελεί έναν κλάδο με τεράστιο διεπιστημονικό εύρος. Ο καθένας από
εμάς θα μπορούσε να συμβάλλει με το υπόβαθρό του, τόσο στην εξερεύνηση
όσο και στην σταδιακή κατάκτηση του από τις επόμενες γενιές».
Σε ό,τι έχει να κάνει με το επαγγελματικό τους μέλλον, και οι δύο το
βλέπουν προς το παρόν στην Ελλάδα. «Ποιος θα ήθελε να αφήσει τη χώρα
του και μαζί την οικογένεια και τους φίλους τους και να φύγει στο
εξωτερικό» λένε χαρακτηριστικά.
Παράλληλα, όμως ζητούν από την πολιτεία να προβεί στις απαραίτητες
ενέργειες για να σταματήσει η μετανάστευση νέων εν δυνάμει επιστημόνων
«με συγκεκριμένα απτά και ουσιώδη κίνητρα».
Διερωτώνται «πόσο ακόμη θα μπορούμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε,
επενδύοντας επιστημονικά, ενώ παράλληλα πρέπει να ψάχνουμε άλλες
δουλειές, άσχετες με τα αντικείμενα που έχουμε σπουδάσει, για να
επιβιώσουμε».
Υπογραμμίζουν ότι η έρευνα χρειάζεται σοβαρή οικονομική υποστήριξη
καθώς όπως σημειώνουν «δεν είναι και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως
χόμπι και ως εθελοντισμός».
Πάντως οι ίδιοι, παρά τις ό,ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν, δεν το
βάζουν κάτω καθώς όπως δηλώνουν «αυτή τη στιγμή, προετοιμάζουμε την
ιδέα μας για τον ευρωπαϊκό διαγωνισμό "Space Exploration Masters" της
Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA)».
Επίσης, αναζητούν τρόπους με τους οποίους θα ξεκινήσει η υλοποίηση της
ιδέας, η οποία χωρίζεται σε τέσσερα στάδια. «Το πρώτο εξ' αυτών και
αυτό που έχει τεθεί ως στόχος για την επόμενη χρονιά» αναφέρουν «είναι
η πρώτη δοκιμή της καλλιέργειας των microgreens σε ειδικούς θαλάμους».
Σημειώνουν πως μαζί και με άλλους συνεργάτες έχουν έρθει ήδη σε επαφή
με το σχετικό ερευνητικό δίκτυο της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος
το οποίο «έχει δείξει τεράστιο ενδιαφέρον στην προοπτική του να
εντάξει στα μέλη του το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών» και όπως
υποστηρίζουν «από την πλευρά της ESA μας έχει κατατεθεί ήδη
συγκεκριμένη πρόταση για την απόκτηση του κατάλληλου εξοπλισμού.
«Ευελπιστούμε πως οι διαπραγματεύσεις θα ευοδωθούν σύντομα και πως το
ΓΠΑ θα στηρίξει έμπρακτα την προσπάθειά μας μέσω της αγοράς του» καθώς
σύμφωνα με τους ίδιους, μια τέτοια κίνηση «θα ενισχύσει τη θέση του
Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών στο χώρο της ευρωπαϊκής διαστημικής
έρευνας» δήλωσαν σχετικά.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|