 |
|
|  |  |  | 
Ειναι ταυτόχρονα και αναπληρώτρια πρωθυπουργός τού τοπικού κρατιδίου
Η Ομογενής αντιδήμαρχος της Βιέννης ,Μαρία Βασιλάκου αποχωρεί από την
πολιτική «το αργότερο τον ερχόμενο Ιούνιο
Βιέννη.-Ανταπόκριση Δημήτρης Δημητρακούδης
Ακριβώς 30 χρόνια από την άφιξή της από την Αθήνα για σπουδές στην
αυστριακή πρωτεύουσα στις 4 Σεπτεμβρίου 1988, η ελληνικής καταγωγής
κορυφαία πολιτικός των Αυστριακών Πράσινων, Μαρία Βασιλάκου, η οποία
διατελεί από το Νοέμβριο του 2010 μέχρι σήμερα αντιδήμαρχος και
αναπληρώτρια κυβερνήτης της πόλης και του ομόσπονδου κρατιδίου της
Βιέννης, ανακοίνωσε την προσεχή αποχώρηση από τα αξιώματά της.
Αναφέροντας ως λόγο την ανάγκη ανανέωσης στην πολιτική, ανανέωση που
πάντα υποστήριζε και που τώρα θέλει να ξεκινήσει από την ίδια -καθώς,
όπως είπε, σε ένα εξάμηνο θα συμπληρώσει τα 50- η Μαρία Βασιλάκου, σε
μία έντονα φορτισμένη συναισθηματικά συνέντευξη Τύπου, δήλωσε πως δεν
θα είναι πλέον εκ νέου επικεφαλής υποψήφια του κόμματός της στις
δημοτικές και περιφερειακές εκλογές στη Βιέννη τον Οκτώβριο του 2020
και πως θα αποχωρήσει από τη σημερινή θέση της «το αργότερο τον
ερχόμενο Ιούνιο».
«Η αποχώρηση από την πρώτη γραμμή, έπειτα από 25 χρόνια παραμονής σε
κορυφαίες θέσεις της πολιτικής» θα ακολουθήσει σχεδόν έναν χρόνο μετά
από την αποχώρηση στις 24 του περασμένου Μαΐου του σοσιαλδημοκράτη
Μίχαελ Χόιπλ από τα αξιώματα του δημάρχου και τοπικού κυβερνήτη, που ο
ίδιος διατηρούσε ανελλιπώς επί 24 χρόνια, από το 1994.
Ο Μίχαελ Χόιπλ, ο οποίος σε όλη τη διάρκεια της θητείας του,
θεωρούνταν ο ισχυρότερος πολιτικός των Αυστριακών σοσιαλδημοκρατών,
είχε προχωρήσει, μετά από τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του
2010 -όπως και μετά από εκείνες του Οκτωβρίου 2015- σε συνασπισμό με
τους Πράσινους της Μαρίας Βασιλάκου, τον οποίο συνεχίζει έως σήμερα
μαζί της, ο διάδοχός του, ο Μίχαελ Λούντβιγκ.
Η απόφαση του σοσιαλδημοκράτη Μίχαελ Χόιπλ για συνασπισμό το 2010 με
το κόμμα της Μαρίας Βασιλάκου είχε αποτελέσει καινοτομία σε
παναυστριακό επίπεδο, καθώς, τόσο σε επίπεδο ομοσπονδιακής (κεντρικής)
κυβέρνησης όσο και σε τοπικό επίπεδο ομόσπονδης κυβέρνησης στα εννέα
ομόσπονδα κρατίδια της Αυστρίας, δεν είχε υπάρξει στο παρελθόν
παρόμοια συνεργασία.
Η γεννημένη στην Αθήνα, Μαρία Βασιλάκου, η οποία βρίσκεται από το 1986
στη Βιέννη, όπου σπούδασε ψυχολογία και γλωσσολογία, είχε εκλεγεί τον
Ιούνιο του 2004 νέα αρχηγός των Πρασίνων της Βιέννης και αρχηγός της
κοινοβουλευτικής ομάδας τους στην τοπική Βουλή.
Από το 2008 είναι και αντιπρόεδρος των Πρασίνων της Αυστρίας, με τους
οποίους εκλέγεται στην τοπική Βουλή της Βιέννης από το 1996, ενώ από
το Νοέμβριο του 2010 έως τώρα διατελεί αντιδήμαρχος και αναπληρώτρια
κυβερνήτης στη Βιέννη.
«Η Βιέννη είναι η καταπληκτικότερη πόλη στον κόσμο. Ευχαριστώ για τα
οκτώ χρόνια στην κορυφή της» τόνισε ιδιαίτερα συγκινημένη στην έκτακτη
συνέντευξη Τύπου η Μαρία Βασιλάκου, η οποία, σύμφωνα με πολιτικούς
αναλυτές, αναμφισβήτητα θα αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα της στην
πολιτική των τελευταίων χρόνων στην αυστριακή πρωτεύουσα.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
