 |
|  |  |  | 
Χρύσα Φλώρου, μια Θεσσαλονικιά ηθοποιός στη γαλλική τηλεόραση
τής Νικόλ Καζαντζίδου
Μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη αλλά όταν αποφάσισε να ακολουθήσει το
επάγγελμα της ηθοποιού, ο δρόμος -τον οποίο άνοιξε μια υποτροφία χορού
για τις Κάννες- την οδήγησε στην Πόλη των Φώτων, στο Παρίσι. Η
ηθοποιός Χρύσα Φλώρου ζει και εργάζεται πλέον στη Γαλλία εδώ και 15
χρόνια και φαίνεται πως η φετινή χρονιά αποδεικνύεται ιδιαίτερα γόνιμη
σε ό,τι αφορά τις προσπάθειές της.
«Νομίζω πως τα πράγματα έρχονται όταν σταματάς να περιμένεις», λέει
με αφορμή τη συμμετοχή της στην εκπομπή «Bons Baisers d'Europe», που
προβάλλεται κάθε Σάββατο στο κανάλι France 2.
Την εκπομπή «Bons Baisers d'Europe», που σημαίνει «Με αγάπη από την
Ευρώπη», παρουσιάζει ο διάσημος Γάλλος δημοσιογράφος Στεφάν Μπερν
(Stéphane Bern) και δίνει την ευκαιρία στους συμμετέχοντες να μιλήσει
ο καθένας για τη χώρα του.
«Στην εκπομπή υπάρχουν εκπρόσωποι από όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής
Ένωσης, που βγαίνουν εκ περιτροπής. Εγώ ως Ελληνίδα εκπροσωπώ τη χώρα
μου και παρουσιάζω όλα εκείνα τα στοιχεία που την κάνουν ξεχωριστή»,
αναφέρει η κ. Φλώρου.
«Πρόκειται», όπως περιγράφει, «για ένα είδος "remake" της εκπομπής
Union Libre, στην οποία συμμετείχε πριν από πολλά χρόνια,
εκπροσωπώντας την Ελλάδα, ο Νίκος Αλιάγας».
«Το κόνσεπτ της καινούργιας εκπομπής έχει βέβαια αρκετές διαφορές
αλλά ο στόχος μας είναι να προβάλουμε και να αναδείξουμε τα ήθη και τα
έθιμα της κάθε χώρας», προσθέτει.
Ως Θεσσαλονικιά, λέει πως κάθε φορά που έρχεται στη γενέτειρά της
νοιώθει πολύ όμορφα. «Δεν βλέπω να έχει καταβάλει την πόλη μου -ούτε
όμως και την Αθήνα- η πίεση που υπάρχει λόγω της οικονομικής κρίσης.
Βλέπω να γίνονται συνεχώς πράγματα και την τέχνη να ανθίζει.
Παρακολουθώ παραστάσεις και διάφορες δράσεις, αναλόγως με τον χρόνο
που μένω στην Ελλάδα και πραγματικά θεωρώ ότι είναι υψηλού επιπέδου»,
σημειώνει.
Μιλώντας για το δικό της προσωπικό ταξίδι και την επιλογή της να
φύγει στη Γαλλία, είπε πως τίποτα δεν ήταν εύκολο, καθώς για έναν
ηθοποιό, ειδικά το θέμα της γλώσσας, θέλει εξάσκηση και σκληρή
δουλειά. «Με ρωτάνε πολύ συχνά φίλοι μου και νεότερα παιδιά που
σκέφτονται να κάνουν το βήμα να έρθουν στη Γαλλία, τη γνώμη μου.
Προσπαθώ να είμαι ρεαλίστρια αλλά από την άλλη δεν θέλω να αποθαρρύνω
κανέναν. Η διαδρομή του καθενός είναι προσωπική και ποτέ δεν μπορείς
να προεξοφλήσεις κάτι. Επίσης είναι κρίμα να χάσεις μια εκπληκτική
εμπειρία, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα», αναφέρει η ηθοποιός.
Φέτος τον Ιούλιο, η Χρύσα Φλώρου ολοκλήρωσε τα γυρίσματα της σειράς
Remix η οποία θα προβληθεί το 2019 στο κανάλι M6. Τη σκηνοθεσία
υπογράφει η Baya Kasmi, η οποία έχει γράψει και το σενάριο σε
συνεργασία με τον Michel Leclerc. Οι δυο τους στο παρελθόν κέρδισαν το
βραβείο Cesar- καλύτερης ταινίας- για την κινηματογραφική του ταινία
«Le nom des gens».
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|