 |
|
|  |  |  | 
Για πρώτη φορά εδώ και 60 χρόνια
'Eλληνας ο νέος Πρόεδρος τού Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου
Βρυξέλλες.-
Τον δικαστή Λίνο-Αλέξανδρο Σισιλιάνο εξέλεξε η Ολομέλεια του
Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) ως νέο της
Πρόεδρο. Σημειώνεται ότι στα 60 χρόνια του κορυφαίου αυτού ευρωπαϊκού
θεσμού (1959-2019) είναι η πρώτη φορά που εκλέγεται Έλληνας στη θέση
αυτή.
Το ΕΔΔΑ αποτελεί σε πανευρωπαϊκή κλίμακα τον σημαντικότερο εγγυητή των
δικαιωμάτων του ανθρώπου. Έχει εκδώσει πάνω από 47.000 αποφάσεις που
αφορούν συνολικά 47 χώρες με πληθυσμό πάνω από 830 εκατομμύρια.
Ενώπιον του Δικαστηρίου εκκρεμούν σήμερα περίπου 60 χιλιάδες προσφυγές
που αφορούν ευρύτατο φάσμα θεματικών και άπτονται όλων των ατομικών
και πολιτικών δικαιωμάτων, καθώς και καίριων ζητημάτων όπως η
οικονομική κρίση, η τρομοκρατία, η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, η
προσφυγική κρίση και οι ένοπλες συρράξεις στην Ευρώπη. Μεταξύ αυτών
εκκρεμούν επτά διακρατικές προσφυγές ως προς μείζονα ευρωπαϊκά
ζητήματα, όπως επικαλούμενες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην
Κριμαία, στην Ανατολική Ουκρανία, στη Γεωργία, κλπ.
Ειδικότερα για την Ελλάδα, το Δικαστήριο έχει εκδώσει πάνω από 1.000
αποφάσεις που αφορούν σειρά ζητημάτων όπως η εύρυθμη λειτουργία της
δικαιοσύνης, η κατάσταση στις φυλακές, η ελευθερία του τύπου, το
σύμφωνο συμβίωσης, η εφαρμογή του ισλαμικού νόμου (Σαρία) στη Θράκη, η
θρησκευτική ελευθερία, τα περιουσιακά δικαιώματα, η προσφυγική κρίση
και τα ζητήματα κράτησης αλλοδαπών και προσφύγων στα hotspots, κλπ.
Ο κ. Σισιλιάνος ανέλαβε καθήκοντα δικαστή στο ΕΔΔΑ το 2011. Εξελέγη
πρόεδρος τμήματος τον Φεβρουάριο 2017 και Αντιπρόεδρος του ΕΔΔΑ τον
Μάιο 2017. Η θητεία του ως Προέδρου του Δικαστηρίου ξεκινάει στις 5
Μαΐου 2019.
Μεταξύ άλλων ο νέος πρόεδρος του ΕΔΔΑ είναι αντεπιστέλλον μέλος της
Ακαδημίας Αθηνών και μέλος της Συγκλήτου της Ακαδημίας Διεθνούς
Δικαίου της Χάγης, συνδεδεμένο μέλος του Ινστιτούτου Διεθνούς Δικαίου
το οποίο συγκεντρώνει κορυφαίους διεθνολόγους από όλο τον κόσμο, καθώς
και μέλος του Διαρκούς Διαιτητικού Δικαστηρίου που εδρεύει στη Χάγη.
Έχει διατελέσει μέλος και αντιπρόεδρος της Επιτροπής του ΟΗΕ για την
εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων, αντιπρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής
για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, αντιπρόεδρος του Διεθνούς Ινστιτούτου
Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου του
Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, εμπειρογνώμων του Συμβουλίου
της Ευρώπης, κλπ.
Είναι μέλος επιστημονικών επιτροπών πολλών διεθνών επιστημονικών
περιοδικών. Το επιστημονικό του έργο περιλαμβάνει 6 μονογραφίες,
διεύθυνση έκδοσης πολλών συλλογικών τόμων (μεταξύ των οποίων εκτενή
κατ’ άρθρο σχολιασμό της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου)
και περίπου 100 άρθρα και μελέτες στα ελληνικά, τα αγγλικά και τα
γαλλικά σε θέματα γενικού διεθνούς δικαίου, δικαιωμάτων του ανθρώπου,
διεθνών οργανισμών, κλπ. Είναι Καθηγητής διεθνούς δικαίου στη Νομική
Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει κληθεί να διδάξει σε ορισμένα
από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της Ευρώπης, όπως οι Νομικές Σχολές των
Πανεπιστημίων της Σορβόννης, των Παρισίων ΙΙ, της Οξφόρδης, του
Στρασβούργου, της Γενεύης, η Ακαδημία διεθνούς δικαίου της Χάγης, κλπ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
