|
| | | |
Ελληνίδα επικεφαλής τού ευρωψηφοδελτίου τού Κομμουνιστικού Κόμματος Αυστρίας
Βιέννη.-
Η Ελληνίδα Κατερίνα Αναστασίου ηγείται του ευρωψηφοδελτίου τού
Κομμουνιστικού Κόμματος Αυστρίας .
Με αφορμή την τοποθέτησή της στην κορυφή τού ευρωψηφοδελτίου τού
KPOE-plus, παραχώρησε συνέντευξη στο δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο
της Αυστρίας ORF,στη διάρκεια τής οποίας μίλησε για ευρωεκλογές, για
τις θέσεις τού κόμματος σχετικά με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ
αναφέρθηκε και στην πολιτική λιτότητας που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα.
Τόνισε, ότι
προτεραιότητα είναι να διασφαλιστεί η διεύρυνση της δημοκρατίας σε
ευρωπαϊκό επίπεδο, διότι -όπως είπε- το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με τη
μορφή που έχει σήμερα είναι στην πραγματικότητα μισό κοινοβούλιο: δεν
μπορεί να ψηφίσει νόμους και δεν μπορεί να εγκρίνει τον προϋπολογισμό.
Η Ομογενής πολιτικός επισήμανε οτι "ο κομμουνισμός είναι μια ιδέα και
μια υπόσχεση, μια φιλοσοφία. Και θα μπορούσα να πω οτιδήποτε άλλο,
αλλά δεν είναι καθόλου απολίθωμα, εξελίσσεται συνεχώς. Ο κομμουνισμός
έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια και έχει τακτοποιήσει τους
λογαριασμούς του με το παρελθόν του. Εκτός τούτου, στην Αυστρία
μπορεί κανείς να πάρει το
Γκρατς ως παράδειγμα: το ΚΚΑ λαμβάνει 20% στην πόλη αυτή, και αυτό
συμβαίνει επειδή κάνει μια πολύ-πολύ λαϊκή πολιτική."
Η κ.Αναστασίου διευκρίνισε οτι "το KΚΑ σίγουρα δεν είναι υπέρ της
εξόδου από την ΕΕ.Είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Αριστερού Κόμματος,
ασκεί βέβαια κριτική στην ΕΕ, αλλά δεν τάσσεται υπέρ της εξόδου, αυτό
δεν είναι αλήθεια."
Στην ερώτηση τι έχει να πει ως Ελληνίδα για τις κοινωνικές
περικοπές και τις πολιτικές λιτότητας της κυβέρνησης Τσίπρα,η
κ.Αναστασίου είπε:" Οι κοινωνικές περικοπές άρχισαν το 2010 με την
εισβολή της τρόικας στην Ελλάδα. Στην πραγματικότητα της επιβλήθηκαν.
Η Ελλάδα αναγκάστηκε να κάνει αυτές τις κοινωνικές περικοπές. Η Ελλάδα
εξακολουθεί να έχει πολύ υψηλά χρέη και όσο δεν μιλάμε σε ευρωπαϊκό
επίπεδο για κούρεμα του χρέους, θα είναι πολύ δύσκολο να βγει από
αυτήν την κατάσταση."
Aναφορικά με το πιο σημαντικό ζήτημα που μπορεί να επιλυθεί μόνο σε
ευρωπαϊκό επίπεδο,είπε:"Νομίζω ότι το πρώτο είναι το κλίμα, το
οικολογικό ζήτημα δηλαδή.Αυτό μπορεί να επιλυθεί μόνο σε ευρωπαϊκό
επίπεδο. Εάν οι μεγάλες βιομηχανικές χώρες της Ευρώπης συνεχίσουν να
μολύνουν την Ευρώπη και οι μικρότερες προσπαθούν να ζουν με πιο
βιώσιμο από οικολογική άποψη τρόπο, αυτό δεν θα λειτουργήσει. Κατά τη
διάρκεια αυτής της μετάβασης, μπορούμε να προσπαθήσουμε να συνδέσουμε
τα κοινωνικά θέματα και τότε θα μιλάμε για ένα Πράσινο new deal,
δηλαδή για επενδύσεις για την καταπολέμηση τη κοινωνικής ανισότητας
και ταυτόχρονα να διαμορφώνουμε ένα βιώσιμο περιβάλλον."
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|