|
| | | |
Πρωτοποριακή διπλή καρδιοχειρουργική επέμβαση από Oμογενή
καρδιοχειρουργό στις ΗΠΑ
Νέα Υόρκη.
Μια πρωτοποριακή διπλή καρδιοχειρουργική επέμβαση πραγματοποίησε στις
ΗΠΑ ένας Έλληνας καρδιοχειρουργός της Διασποράς, ο Δημήτρης Αυγερινός,
επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Καρδιοθωρακικής Χειρουργικής της
Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κορνέλ της Νέας Υόρκης και του
πανεπιστημιακού νοσοκομείου New York Presbyterian-Weill Cornell
Medical Center.
Η ιστορία, που έγινε είδηση σε όλη την Αμερική μέσα από τη σχετική
εκπομπή "Medical Marvels" (Ιατρικά Θαύματα) του μεγάλου τηλεοπτικού
καναλιού ABC, αφορά τον Χόρχε Λόπεζ, ένα 40χρονο ζαχαροπλάστη στη Νέα
Υόρκη, ο οποίος από παιδί είχε προσέξει ότι τα πόδια του ήσαν σχετικά
αδύναμα και δεν μπορούσε να τρέξει τόσο γρήγορα όσο τα άλλα παιδιά της
ηλικίας του.
Πρόσφατα άρχισε να αισθάνεται συνεχή κόπωση και δύσπνοια.
Πήγε στα επείγοντα περιστατικά στο New York Presbyterian, το
πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Ιατρικής Σχολής του Cornell. Εκεί οι
γιατροί διαπίστωσαν ότι ο Χόρχε είχε δύο σοβαρά προβλήματα υγείας:
στένωση του ισθμού της αορτής που υπήρχε εκ γενετής, καθώς και τελικού
σταδίου καρδιακή ανεπάρκεια λόγω δύο κατεστραμμένων βαλβίδων της
καρδιάς.
Χωρίς άμεση θεραπεία, ο ασθενής είχε μονάχα μερικές εβδομάδες ζωής. Το
πρόβλημα ήταν ότι δεν υπήρχε στο παρελθόν ποτέ γίνει ταυτόχρονη
θεραπεία και για τα δύο αυτά προβλήματα υγείας. Έτσι οι γιατροί, με
επικεφαλής τον Δημήτρη Αυγερινό, ο οποίος είναι απόφοιτος και διδάκτωρ
της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, αναγκάστηκαν να
επινοήσουν ένα καινοτόμο σχέδιο για μια διπλή σταδιακή χειρουργική
επέμβαση.
Πρώτα επιδιόρθωσαν τη στένωση του ισθμού της αορτής ενδαγγειακά με ένα
στεντ, χωρίς ανοιχτό χειρουργείο. Μετά από δύο εβδομάδες, έγινε
χειρουργείο ανοιχτής καρδιάς με αντικατάσταση των δύο ελαττωματικών
βαλβίδων. Ο Χόρχε ανάρρωσε καλά και πήγε στο σπίτι του μετά από εννέα
μέρες. Σήμερα, έξι μήνες μετά την πρωτοποριακή χειρουργική επέμβαση,
χαίρει άκρας υγείας.
Μια άλλη «πρωτιά» είχε προηγηθεί στην αρχή του 2019, όταν ο
κ.Αυγερινός και άλλοι επιστήμονες από τις ΗΠΑ παρουσίασαν στο 55ο
Ετήσιο Συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Θωρακοχειρουργών ένα νέο
θεραπευτικό πρωτόκολλο, που βελτιώνει αισθητά το αποτέλεσμα της
καρδιοχειρουργικής επέμβασης και δείχνει ότι η αυτόλογη μετάγγιση
αίματος μπορεί να μειώσει την ανάγκη μετάγγισης, τις χειρουργικές
επιπλοκές, τον χρόνο νοσηλείας και το προσδόκιμο επιβίωσης των
ασθενών.
Η ερευνητική ομάδα είχε ανακαλύψει ότι αν χρησιμοποιηθεί
αυτο-μετάγγιση στους ασθενείς που κάνουν εγχείρηση ανοικτής καρδιάς
-αφαιρώντας δύο μονάδες αίμα στο ξεκίνημα της επέμβασης και χορηγώντας
αυτές στον ασθενή στο τέλος- τότε οι ανάγκες για μετάγγιση ξένου
αίματος μειώνονται σημαντικά από 70% σε 40%. Επίσης μειώνεται η
διάρκεια νοσηλείας κατά μία ημέρα, καθώς και οι επιπλοκές από τη
μετάγγιση ξένου αίματος. O κ.Αυγερινός είχε ήδη από το 2013
παρουσιάσει στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Καρδιοχειρουργικής μια σχετική
μελέτη για την αυτόλογη μετάγγιση αίματος.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|