|
| | | |
Ομάδα του ΑΠΘ πραγματοποίησε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό 4.500
πειράματα που αλλάζουν τη ζωή μας
Θεσσαλονίκη.-
Ένα μεγάλο ταξίδι εντυπωσιακών επιτευγμάτων και σημαντικής παρουσίας
της Ελλάδας στην νέα εποχή εξερεύνησης του Διαστήματος έφτασε στον
προορισμό του με την επιτυχή ολοκλήρωση της λειτουργίας στον Διεθνή
Διαστημικό Σταθμό της πειραματικής συσκευής RUBI, για την οποία
εργάστηκε η ομάδα Δυναμικής Πολυφασικών Συστημάτων του Tμήματος
Χημείας του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης..
Η ιστορική διαδρομή των Ελλήνων επιστημόνων που συνεργάστηκαν σε μία
πολυεθνική ομάδα με συναδέλφους τους από Πανεπιστήμια και Ερευνητικά
ιδρύματα της Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας, ΗΠΑ, Ρωσίας και Ιαπωνίας,
ξεκίνησε μετρώντας σχεδόν δέκα χρόνια προετοιμασίας. Έπειτα από 350
ημέρες στο διάστημα έχει να παρουσιάσει τον απολογισμό για περισσότερα
από 4.500 πειράματα, τα οποία καθώς θα βρουν πλέον πρακτική εφαρμογή
σε εκατοντάδες τεχνολογικά πεδία, αναμένεται να διευκολύνουν τη ζωή
των ανθρώπων με πολλούς τρόπους.
Η πειραματική συσκευή RUBI (Reference MUltiscale experiment for
Boiling Investigation) απενεργοποιήθηκε το Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2021.
Η ομάδα Δυναμικής Πολυφασικών Συστημάτων του Tμήματος Χημείας του ΑΠΘ,
με επικεφαλής τον καθηγητή Θοδωρή Καραπάντσιο, ο οποίος είναι εθνικός
εκπρόσωπος στον ΕΟΔ στον τομέα της Εξερεύνησης του Διαστήματος και των
Επανδρωμένων Αποστολών, είχε την ευθύνη του χειρισμού σε πραγματικό
χρόνο και της εκτέλεσης πειραμάτων από το Απομακρυσμένο Κέντρο
Τηλεμετρίας (Remote Telemetry Station) στο Τμήμα Χημείας του ΑΠΘ.
«Η επιτυχής ολοκλήρωση του διαστημικού πειράματος είναι μία στιγμή
συγκίνησης και υπερηφάνειας για την πανεπιστημιακή μας οικογένεια και
συνολικά για την ελληνική ερευνητική κοινότητα. Περιποιεί ιδιαίτερη
τιμή για τη χώρα και το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο η συμμετοχή
Ελλήνων επιστημόνων σε τέτοια εμβληματικά έργα, τα αποτελέσματα των
οποίων αφορούν την πρόοδο της ανθρωπότητας», δήλωσε ο πρύτανης του
ΑΠΘ, καθ. Νίκος Παπαϊωάννου, προσθέτοντας ότι «η εκπόνηση διδακτορικών
διατριβών από φοιτητές του Αριστοτελείου σε έργα που αφορούν την
κατάκτηση του διαστήματος, συνιστά παρακαταθήκη και εχέγγυο για
μεγαλύτερες επιτυχίες στο μέλλον και ακόμη πιο δυναμική συμμετοχή
ομάδων μας σε επόμενες αποστολές και μεγάλες διεθνείς συνεργασίες».
Τα πειράματα στη συσκευή RUBI αφορούσαν στην μελέτη του βρασμού
ψυκτικών υγρών σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Πιο συγκεκριμένα,
μελετήθηκε ο βρασμός υπό την επίδραση πεδίου εξωτερικών δυνάμεων όπως
π.χ. οι δυνάμεις που αναπτύσσονται κατά τη ροή των υγρών εντός
σωληνώσεων ψυκτικών συσκευών καθώς και κατά την εφαρμογή ισχυρών
ηλεκτρικών πεδίων. Οι δυνάμεις αυτές επηρεάζουν την αποκόλληση των
φυσαλίδων ατμού από την επιφάνεια βρασμού και επομένως καθορίζουν την
απόδοση του βρασμού. Σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας μηδενίζεται η
επίδραση της άνωσης και έτσι μπόρεσαν να μελετηθούν τα φαινόμενα του
βρασμού με μεγάλη λεπτομέρεια και σε διαφορετικές κλίμακες μεγέθους.
Η αποστολή έλαβε χώρα σε δύο φάσεις. Η πρώτη φάση διήρκεσε από τον
Ιούλιο 2019 μέχρι τον Μαρτίου 2020 και η δεύτερη φάση από τον Οκτώβριο
2020 μέχρι τον Ιανουάριο 2021. «Κατά τη διάρκεια της αποστολής έγιναν
περισσότερα από 4500 πειράματα --1500 διαφορετικοί συνδυασμοί
πειραματικών παραμέτρων επί 3 επαναλήψεις. Σε όλα τα πειράματα
λαμβάναμε στο ΑΠΘ μέσω δορυφόρου δεδομένα τηλεμετρίας, που αφορούσαν
το θερμοκρασιακό πεδίο και την ανάπτυξη φυσαλίδων ατμού κατά τον
βρασμό», εξήγησε ο κ. Καραπάντσιος.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|