 |
|
|  |  |  | 
Διακεκριμένος Ομογενής Καθηγητής νέος πρόεδρος στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο
Νέα Υόρκη.-
Στη θέση τού προέδρου τού Πανεπιστημίου τού Σικάγο εξελέγη ο καθηγητής
Νανοεπιστημών και Νανοτεχνολογίας, Παύλος Αλιβιζάτος, και αναλαμβάνει
καθήκοντα την 1η Σεπτεμβρίου 2021
Ο κ. Αλιβιζάτος θεωρείται πέμπτος στον κατάλογο της Thomson Reuters
για τους 100 κορυφαίους χημικούς διεθνώς και έχει τιμηθεί με 25 μεγάλα
επιστημονικά βραβεία. Οι επιστημονικές του έρευνες απέδωσαν
περισσότερα από 50 διπλώματα ευρεσιτεχνίας και οι εφευρέσεις του
χρησιμοποιούνται ευρέως στη Βιοϊατρική και στην τεχνολογία των
τηλεοπτικών οθονών QLED.
Σε ανακοίνωσή του, το Κολλέγιο Αθηνών συγχαίρει τον κ. Αλιβιζάτο για
την εκλογή του, καθώς υπήρξε μαθητής του,και μεταξύ άλλων αναφέρει:
"Το Κολλέγιο Αθηνών είναι υπερήφανο για τον πρώην μαθητή του, τον
παγκοσμίου φήμης Καθηγητή των Νανοεπιστημών και της Νανοτεχνολογίας
,Παύλο Αλιβιζάτο, ο οποίος επελέγη ως ο 14ος Πρόεδρος του
Πανεπιστημίου του Σικάγου (University of Chicago) με απόφαση του
Διοικητικού Συμβουλίου του.
Ο Καθηγητής Παύλος Αλιβιζάτος φοίτησε στο Κολλέγιο Αθηνών στα μαθητικά
του χρόνια. Σπούδασε Χημεία στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου και εκπόνησε
διδακτορική διατριβή στη Φυσική-Χημεία στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ
της Καλιφόρνιας, όπου από το 1988 εργάστηκε ως Καθηγητής, Αντιπρύτανης
και Κοσμήτορας. Είναι επίσης Καθηγητής και διακεκριμένος Πρόεδρος της
Samsung στην έρευνα Νανοεπιστήμης και Νανοτεχνολογίας στο Τμήμα
Χημείας και πρώην Διευθυντής του Εθνικού Εργαστηρίου Lawrence
Berkeley.
Σύμφωνα με έρευνα της Thomson Reuters θεωρείται πέμπτος στον κατάλογο
των 100 κορυφαίων χημικών διεθνώς, έχει τιμηθεί με 25 μεγάλα
επιστημονικά βραβεία, ανάμεσά τους με το Εθνικό Μετάλλιο Επιστημών, το
ανώτατο επιστημονικό βραβείο στις ΗΠΑ, το Wolf Prize στην Χημεία και
το Priestley Medal. Είναι μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Επιστημών,
της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών, της Αμερικανικής
Φιλοσοφικής Εταιρείας και πολλών άλλων επιστημονικών φορέων και
οργανισμών....".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
