 |
|
|  |  |  | 
Βίκυ Σάφρα
Η Ελληνίδα τής λίστας Forbes με περιουσία 7,8 δισεκατομμύρια
Ρίο Ντε Τζανέιρο.-
Το όνομά της μπορεί να μην είναι ευρέως γνωστό και ακόμα και μία
αναζήτηση για εικόνα της στο ίντερνετ να βγάζει μηδαμινά αποτελέσματα,
ωστόσο η Βίκυ Σάφρα έκανε δυναμική είσοδο στη λίστα του Forbes με τους
πλουσιότερους του κόσμου καταλαμβάνοντας τη θέση 339 γενικά.
Εδώ και χρόνια ζει στην Βραζιλία ,καθώς υπήρξε επί δεκαετίες και μέχρι
το θάνατό του, η σύζυγος του πλουσιότερου άνδρα της Βραζιλίας και του
ανθρώπου που επί χρόνια είχε τον τίτλου του πλουσιότερου τραπεζίτη του
κόσμου, Τζότζεφ Σάφρα (ήταν 52ος πλουσιότερος στη λίστα Forbes όταν
πέθανε). Ο Σάφρα είχε τράπεζες σε τρεις ηπείρους ενώ ήταν ο ιδιοκτήτης
του Gherkin tower στο Λονδίνο.
Τον περασμένο Δεκέμβριο η Βίκυ Σάφρα είδε τον σύζυγό της να πεθαίνει
κάτι που σημαίνει ότι κληρονόμησε την περιουσία του καθιστώντας την
την πλουσιότερη Ελληνίδα μαζί με τα παιδιά της που συνεχίζουν την
επιχειρηματική δραστηριότητα του Safra Group, Συνολικά όλη η
οικογένεια κληρονόμησε την περιουσία των 22,8 δισ. δολαρίων του Σάφρα.
Η Βίκυ Σάφρα παντρεύτηκε το 1969 τον Τζότζεφ Σάφρα και απέκτησαν μαζί
4 παιδιά και 14 εγγόνια. Έζησαν στη Βραζιλία και τα τελευταία χρόνια
στην Ελβετία, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, αποφεύγοντας την
κοσμική ζωή και στρέφοντας την προσοχή τους στην οικογένειά τους, στις
τέχνες που τόσο αγαπούσαν και στη φιλανθρωπική τους δράση.
Όπως σημειώνουν ξένα δημοσιεύματα ,η ζωή τους ήταν ναι μεν πολυτελής
αλλά στη βάση της απλή. Ϊδρυσαν το φιλανθρωπικό ίδρυμα που φέρει το
όνομά τους «Vicky and Joseph Safra Philanthropic Foundation», το οποίο
κάνει δωρεές σε νοσοκομεία και σε ιδρύματα που έχουν να κάνουν με την
εκπαίδευση και τις τέχνες.
Πηγή newsbeast.gr
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
