Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Χρυσούλα Ζαχαροπούλου
η Ελληνίδα ευρωβουλευτής του Μακρόν



Παρίσι.-

Γεννημένη στη Σπάρτη, η Χρυσούλα Ζαχαροπούλου είναι, σύμφωνα με δήλωσή
της, πρώτα και κύρια γιατρός. Κι αυτό, παρότι από τις τελευταίες
ευρωεκλογές αποτελεί μέλος του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, στις τάξεις
του κόμματος του Γάλλου προέδρου ,Εμανουέλ Μακρόν.
Η 45χρονη χειρουργός γυναικολόγος ολοκλήρωσε μέρος των σπουδών της στη
Ρώμη, ασκεί τα καθήκοντά της ως γιατρός σε νοσοκομείο του Παρισιού και
διατηρεί την έδρα της ευρωβουλευτή στο Στρασβούργο και τις Βρυξέλλες,
αποτελώντας έτσι την προσωποποίηση της ενωμένης Ευρώπης.
Η κόρη του Νίκου Ζαχαρόπουλου, πρώην αντιδημάρχου του δήμου Σικυωνίων
στην Κορινθία, δηλώνει άλλωστε «βαθύτατα Ευρωπαία».
Λίγους μήνες αφότου η Ευρώπη είχε βυθιστεί για τα καλά πλέον στην
πανδημία του κορωνοϊού, την άνοιξη του 2020, η Ελληνίδα γιατρός
συνυπέγραφε ένα δημοσίευμα με τίτλο «Το Ευρωκοινοβούλιο οφείλει να
ακούσει τα χειροκροτήματα των 20.00».
Ένα κείμενο που συνέταξαν 20 συνάδελφοί της από τις Βρυξέλλες που
εξασκούν επαγγέλματα υγείας (γιατροί, ψυχολόγοι, φαρμακοποιοί,
νοσηλευτές) και το οποίο μεταφράστηκε πριν από ενάμιση χρόνο σε οκτώ
γλώσσες, ζητώντας από την ΕΕ να καταστήσει την υγεία «απόλυτη
προτεραιότητα».
Η Χρυσούλα Ζαχαροπούλου δεν έπαψε άλλωστε ποτέ να τιμά τον όρκο του
Ιπποκράτη. «Μια φορά το μήνα, εξετάζω περίπου 20 ασθενείς. Θεωρούσα
σημαντικό να κρατήσω την επαφή με το επάγγελμα» έλεγε σε παλιότερες
δηλώσεις της.
Η Ελληνίδα επιστήμονας και εκλεγμένη στην Ευρώπη έχει τιμηθεί στο
παρελθόν με το παράσημο του «Ιππότη του Εθνικού Τάγματος της αξίας»
για την προσφορά της στην ενημέρωση της κοινωνίας των Κρατών και των
Θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε θέματα που άπτονται της ιατρικής
επιστήμης και κυρίως της πάθησης της ενδομητρίωσης.
Όταν ο κορωνοϊός χτύπησε την πόρτα της Γαλλίας, θορυβημένη από την
εφιαλτική εικόνα που έφτανε σε όλο τον κόσμο από τη βόρεια Ιταλία τον
Μάρτιο του 2020, φόρεσε και πάλι τη λευκή ποδιά και δήλωσε το «παρών»
στην πρώτη γραμμή της ιατρική μάχης.
«Δεν δίστασα λεπτό. Για εμένα ήταν το απολύτως φυσικό. Αφού δίνουμε
τον όρκο του Ιπποκράτη, αποτελούμε μέλη μιας μεγάλης οικογένειας.
Είμαστε γιατροί για μια ζωή» έλεγε τότε.
Έκτοτε, μεταξύ του βεβαρημένου προγράμματός της στην Ευρωβουλή και της
προσωπικής της ζωής, πλάι στον επίσης γιατρό σύζυγό της, εργαζόταν
στην πρώτη υποδοχή ασθενών στο στρατιωτικό νοσοκομείο Σαν Μαντέ της
Γαλλίας.
Πριν ακόμη ασχοληθεί με την ευρωβουλή, η Χρυσούλα είχε επισκεφτεί
δεκάδες φορές την Αφρική και είχε γίνει κοινωνός της ανάγκης για
αλληλεγγύη προς τις φτωχότερες χώρες της Μαύρης Ηπείρου, ειδικά σε ό,
τι αφορά στην υγεία και την πρόληψη.
Ένθερμη υποστηρικτής και συμπρόεδρος του προγράμματος COVAX, η
Ελληνίδα γιατρός μάχεται για την παράδοση δόσεων του εμβολίου σε χώρες
που το έχουν ανάγκη. Σε πρόσφατη τοποθέτησή της, δήλωσε πως με τη
δέσμευση της ΕΕ για παράδοση 250 εκατομμυρίων δόσεων μέσω COVAX,
αποδεικνύεται η «εμβολιαστική αλληλεγγύη».
Η Ζαχαροπούλου έχει στηλιτεύσει άλλωστε την πολιτική άλλων χωρών, όπως
η Κίνα, που δεν έχουν συνεισφέρει όσο θα όφειλαν στην αντιμετώπιση της
πανδημίας σε αναπτυσσόμενες χώρες.
Από την πρώτη στιγμή εξάλλου, αντέκρουσε τις φωνές που έβλεπαν με
διστακτικότητα την δωρεά εμβολίων από την ΕΕ, λέγοντας πως αν αφήσουμε
τις χώρες της Αφρικής στο έλεος της πανδημίας, τότε κινδυνεύουμε να
«εκθρέψουμε» νέες, πιο επικίνδυνες μεταλλάξεις του ιού.
Η μαχητικότητα της Ελληνίδας, που εκπροσωπεί τον γαλλικό λαό στην
ευρωβουλή ,δεν περιορίζεται όμως στο επάγγελμά της, στην πανδημία και
τις σχέσεις με την Αφρική. Πρόσφατα εκφώνησε έναν πύρινο λόγο ενάντια
στην πολιτική της Πολωνίας και την καταπάτηση εκεί των δικαιωμάτων των
γυναικών.
«Ο πολωνικός λαός δεν φοβάται να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του. Οπότε
ποιος φοβάται; Εσείς φοβάστε Κομισιόν, εσείς Ευρωπαϊκό Συμβούλιο»
έλεγε  με πάθος ,σε συζήτηση για τον έναν χρόνο από την επιβολή
απαγόρευσης των αμβλώσεων στην Πολωνία.
Πηγή iefimerida.gr



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία