Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κρασιά από τον βυθό της Χαλκιδικής στα βάθη της Ιαπωνίας



ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ/ΤΟΚΙΟ.-

Με κρασί που παλαιώθηκε στον βυθό της Χαλκιδικής συνδυάζουν το σούσι
εδώ και λίγο καιρό αρκετοί Ιάπωνες, αφού τα μπουκάλια της υποβρύχιας
κάβας από την Ιερισσό, που βυθίστηκαν πριν από έναν χρόνο στα είκοσι
μέτρα κάτω από τη θάλασσα, «αλιεύτηκαν» και έγιναν ήδη ανάρπαστα, με
την Ιαπωνία να έχει κάνει -μετά την πρώτη δοκιμή- ακόμη και
προκρατήσεις για τις επόμενες φιάλες.
Η διαφορετική αυτή υποβρύχια παλαίωση που κέρδισε τους Ιάπωνες, έγινε
από το πιο ευαίσθητο σημείο ενός μπουκαλιού, το οποίο είναι ο φελλός
και, μάλιστα, όταν βύθισαν τα μπουκάλια οι υπεύθυνοι, επέλεξαν δύο
είδη: ένα που έχει μεγάλη διαπερατότητα και ένα πιο μικρό.
Ο διευθυντής της οινοποιίας «Domaine Agrovision» Άγγελος Ζαμάνης
εξήγησε τον τρόπο με τον οποίο έγινε τεχνικά η διαδικασία και πώς
τελικά η θάλασσα «μπήκε» στα κρασιά.
«Από τον μεγάλο πορώδες φελλό πέρασε μέσα στα μπουκάλια χλωριούχο
νάτριο, αλάτι, δηλαδή θάλασσα, και υφαλμύρισε το κρασί. Στο λευκό
ταίριαξε πάρα πολύ η οξύτητα με την αλατότητα και έβγαλε μια πολύ
ενδιαφέρουσα γεύση. Το ερυθρό, από την άλλη, κράτησε τη φρεσκάδα και
το άρωμά του από τα φρούτα του και ήταν αυτό που "κούμπωσε" στις
γεύσεις των Ιαπώνων. Είναι λογικό, γιατί έχουν πολύ τόνο και πρωτεΐνη
στα γεύματά τους και στις διατροφικές τους συνήθειες, οπότε είναι
ενθουσιασμένοι και ανυπομονούν για την επόμενη παραλαβή, όπως μας
είπαν», εξηγεί ο κ. Ζαμάνης.
Τα μπουκάλια που υπομονετικά περίμεναν στην υποβρύχια κάβα ανάμεσα
στον θαλάσσιο πληθυσμό δεν άλλαξαν μόνο γεύση, αλλά και όψη.
Προστέθηκαν πάνω τους κοχύλια, στρείδια και πινελιές από θάλασσα που
ομόρφυναν και το εξωτερικό τους, κάτι που εκτιμούν ιδιαίτερα διάσημοι
σομελιέ στη Γαλλία και ήδη εστιατόρια του Παρισιού το έχουν σε πρώτη
θέση.
Στην υποβρύχια κάβα αρχικά τοποθετήθηκαν 150 - 200 φιάλες. Οι 100
είχαν ήδη προπωληθεί προτού τις βγάλουν στη στεριά, οπότε πρόσθεσαν
και άλλες, με τη ζήτηση να είναι τεράστια από ιδιώτες και
επιχειρήσεις, σύμφωνα με τον οινοποιό. Η τοποθέτηση γίνεται από ομάδα
δυτών, που έχοντας τη γνώση του βυθού και τις ιδιαιτερότητές του,
έβαλαν τα μπουκάλια σε ειδικές προθήκες και έχουν, μάλιστα,
δημιουργήσει μια ιδιαίτερη βιωματική εμπειρία. «Ο ενδιαφερόμενος
εξερευνητής μπορεί να εκπαιδευτεί και να περιηγηθεί μαζί μας στον
βυθό. Στα μέρη που ωριμάζουν τα κρασιά και να διαλέξει την φιάλη της
αρεσκείας του και να την πάρει μαζί του. Έχουμε σημεία παλαίωσης
προσβάσιμα, από όλα τα επίπεδα εμπειρίας και οι δύτες μας από την
ομάδα του "Ouranoupolis Scuba" συνοδεύουν τους υποβρύχιους πελάτες που
έχουν τη δυνατότητα να βουτήξουν και αν όχι απλούστερα να την
παραγγείλουν και να τού τη φέρουμε εμείς», εξηγεί ο Θωμάς Ασλανίδης,
επικεφαλής της ομάδας των δυτών και ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου που
συνεργάζεται η υποβρύχια κάβα.

                         Κλέφτες ...και στον βυθό!

   Τα υποβρύχια κρασιά δεν «κλέβουν» μόνο το ενδιαφέρον των φίλων του
λευκού ή κόκκινου οίνου, αλλά και των επίδοξων κλεφτών, καθώς συνέβη
και το πρωτάκουστο να τα ...ξαφρίσουν στα είκοσι μέτρα. «Δεν είναι
εύκολο να τα προσεγγίσει κάποιος, ειδικά αν δεν υπάρχει εξοπλισμός,
δηλαδή να βουτήξει με ελεύθερη κατάδυση και να βρεθεί στην κάβα,
ωστόσο έχει γίνει μια κλοπή, πριν από λίγο καιρό, τεσσάρων μπουκαλιών,
ενδεχομένως από κάποιον που έκανε ψαροντούφεκο, οπότε αναγκαστήκαμε να
μετακινήσουμε το στοκ μας και να τοποθετήσουμε και υποβρύχια κάμερα
καταγραφικού, που θα μας ειδοποιήσει, αν έχουμε κάποιον θαλάσσιο
εισβολέα», σημειώνει ο κ. Ζαμάνης.
Η υποβρύχια κάβα είχε εντυπωσιάσει από πέρυσι και τους τουρίστες που
βρίσκονται στην περιοχή της Ιερισσού. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που ήθελαν
να βουτήξουν για να επιλέξουν το δικό τους μπουκάλι και να δοκιμάσουν
τα κρασιά που «κουβαλούν» τη μαγεία της πεντακάθαρης θάλασσας του
Αγίου Όρους, την ιστορία και τους θρύλους τον αρχαίων νερών και
οικισμών της περιοχής της και της διώρυγας του Ξέρξη, όπως
χαρακτηριστικά λένε οι οινοποιοί της περιοχής.
Φέτος, ύστερα από δώδεκα μήνες παραμονής στον βυθό, όσοι δοκιμάσουν το
...βουτηχτό κρασί και επιθυμούν, θα συμμετάσχουν και σε μια έρευνα του
οινοποιείου. «Σε καταναλωτές που επιθυμούν, θα δώσουμε ένα μικρό
ερωτηματολόγιο, αλλά και θα τους βάλουμε ηλεκτρόδια στο κεφάλι για να
καταγράψουμε τις αντιδράσεις στο μάτι και στους παλμούς της καρδιάς
τους, όταν δοκιμάσουν το μπουκάλι, με το που θα βγει στην επιφάνεια»,
σημειώνει ο κ. Ζαμάνης.
Οι υπεύθυνοι του οινοποιείου ήρθαν σε συμφωνία με το Πανεπιστήμιο
Λήμνου και το Διεθνές Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ώστε να γίνουν
εργαστηριακές αναλύσεις στο σώμα του κρασιού, για να δουν πώς έχει
μεταβληθεί η χημική του σύσταση.
ΑΠΕ-ΜΠΕ



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία