|
| | | |
Δημήτρης Ιτούδης
Από τις αγροτικές καλλιέργειες, στα «χρυσά» συμβόλαια Ρώσων και Τούρκων
Aθήνα.-
Ένα από τα κορυφαία ονόματα Ελλήνων προπονητών του μπάσκετ θεωρείται ο
Δημήτρης Ιτούδης, ο οποίος ηγήθηκε τής ιδιαίτερα πετυχημένης εμφάνισης
που έκανε η εθνική Ελλάδας στο φετινό Eurobasket.
Η ζωή του κόουτς Ιτούδη μοιάζει «με παραμύθι». Αν και σίγουρα η
επαγγελματική εξέλιξη του μόνο τυχαία δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί. Η
θέληση του ήταν αυτή που –κατά γενική ομολογία όσων τον γνωρίζουν- τον
οδήγησε ψηλά, από την δουλειά στα… χωράφια του πατέρα του στα Τρίκαλα
Ημαθίας μέχρι τους πάγκους δυο εκ των top ομάδων της Ευρώπης και τα
εκατομμύρια των Ρώσων και των Τούρκων της ΤΣΣΚΑ Μόσχας και της
Φενέρμπαχτσε!
Όπως και ο ίδιος έχει θυμηθεί σε διάφορες συνεντεύξεις του, οι πρώτες
του δραστηριότητες αφορούσαν τον αγροτικό τομέα και τις καλλιέργειες
σπαραγγιών.
Δεν έχει κρύψει, μάλιστα, ότι ο γονιός του πίστευε πως θα ακολουθούσε
το επάγγελμα του αγρότη ή κάτι πιο εξελιγμένο, ίσως: «Ήθελε να
σπουδάσω γεωπονία και να γίνω ο αντιπρόσωπός του στο Μόναχο. Να ζήσω
εκεί και να γίνει η σύνδεση με τη Γερμανία. Όλα τα σπαράγγια από τη
περιοχή μας καταλήγουν στην αγορά του Μονάχου. Ήθελε να είμαι εκεί και
να τον εκπροσωπώ…», αποκάλυψε ο 52χρονος, σήμερα, ομοσπονδιακός
τεχνικός.
«Δούλεψα στα χωράφια, είχαμε σπαράγγια και λόγω των σπαραγγιών εγώ
σπούδασα. Ο πατέρας μου ασχολήθηκε με τον αγροτικό τομέα και του
χρωστάω μεγάλη ευγνωμοσύνη κι ένα μεγάλο ευχαριστώ…», έχει πει σε μια
εξομολόγηση του.
Σε τηλεοπτική εκπομπή ελληνικού ιδιωτικού σταθμού, ο Δημήτρης Ιτούδης
μνημόνευσε μια παλαιότερη προτροπή της μητέρας του: «Το μπάσκετ δεν θα
σου δώσει να φας, έλα να μας βοηθήσεις στα σπαράγγια».
Η οικογένεια του, πάντως, στήριξε την επιλογή του να αλλάξει
επαγγελματικό δρόμο και δεν έκανε λάθος…
Οι σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ (ένα από τα δυο
σημαντικότερα, εκείνο τον καιρό τουλάχιστον, στη φυσική Αγωγή που
έδινε ειδικότητα από το δεύτερο έτος, στη χώρα όπου παιζόταν το
καλύτερο μπάσκετ, όπως έλεγε) «άνοιξαν» μια μεγάλη πόρτα: το 1999
δέχθηκε το τηλεφώνημα από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και είπε το «ναι»
στην πρόταση του Σέρβου προπονητή να γίνει assistant coach στον 6
φορές πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκό.
Ο Ιτούδης θήτευσε στο πλευρό του Ζοτς επί 13 χρόνια, σε μια συνεργασία
που τον ενίσχυσε επαγγελματικά, πριν αυτονομηθεί και μπορέσει να
χαράξει την προσωπική του πορεία.
Ο «καλός μαθητής» του «δάσκαλου» Ομπράντοβιτς, όταν ολοκληρώθηκε η
συμπόρευση τους, έκανε το πρώτο του, ουσιαστικά, μεγάλο βήμα
αναλαμβάνοντας το 2013 την Τουρκική Μπάνβιτ (πριν τον Παναθηναϊκό
εργάσθηκε ως βοηθός σε ΠΑΟΚ, Πανιώνιο, Κ.Κ. Ζάγκρεμπ ως βοηθός και
στους Φίλιππο Βεροίας, Μεντ).
Οι Ρώσοι της πάμπλουτης ΤΣΣΚΑ Μόσχας «διέγνωσαν» το ταλέντο του και
του πρόσφεραν ένα καλό πρώτο -2ετές- συμβόλαιο τον Ιούνιο του 2014 για
να τον πάρουν στην Μόσχα, με αποδοχές που άγγιζαν τις 700.000 ευρώ ανά
σεζόν. Οι επιτυχίες της ΤΣΣΚΑ 3πλασίασαν από το 2016 τον ετήσιο
«μισθό» του στα 2 εκατ. ευρώ, σύνολο 6 εκατ. ευρώ για μια 3ετία έως το
2019 (συμπεριλαμβανομένων των αποζημιώσεων για τους συνεργάτες του),
καθιστώντας τον ως τον 2ο πιο ακριβοπληρωμένο κόουτς στην Ευρώπη πίσω
από τον Ομπράντοβιτς.
Ακολούθησαν άλλες δυο ανανεώσεις του συμβολαίου του, σε σύνολο
τεσσάρων, με ανάλογα ποσά να μπαίνουν στον λογαριασμό του, ως το 2021
η πρώτη και ως το 2023 η δεύτερη…
Το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, οι κυρώσεις της Ευρωπαϊκής
Ένωσης στην Ρωσία, ο αποκλεισμός των ρωσικών ομάδων από την Euroleague
και της εθνικής Ρωσίας από το Eurobasket, όπως και η φυγή των ξένων
παικτών από την Ρωσία και την ΤΣΣΚΑ ,έφεραν αναπόφευκτα την πρόωρη
αποδέσμευση του Δημήτρη Ιτούδη από πρόεδρο της τελευταίας Αντρέι
Βατούτιν.
Φυσικά, ένας προπονητής με τις ικανότητες του δεν θα έμενε… άνεργος:
H πρόταση του επικεφαλής της Ελληνικής Ομοσπονδίας Μπάσκετ,
επιχειρηματία-ιδιοκτήτη της αλυσίδας Coffee Island– Ευάγγελου Λιόλιου
κι εκείνη της βαθύπλουτης τουρκικής Φενέρμπαχτσε ήρθαν την ίδια
περίπου περίοδο.
Μετά την συμφωνία του με την ΕΟΚ , ο «διπλοθεσίτης» Έλληνας
ομοσπονδιακός τεχνικός υπέγραψε τους προηγούμενους μήνες για 3 χρόνια
και με τους Τούρκους, «εξαργυρώνοντας» τα επιτεύγματα του στα 8 χρόνια
του με την ΤΣΣΚΑ: 2 τίτλους στην Euroleague (2016, 2019), 6
πρωταθλήματα στη VTB League και ένα Σούπερ Καπ.
Οι απολαβές του στην Τουρκία δεν ανακοινώθηκαν, όμως, δύσκολα θα πέσει
το κασέ του κάτω από τα συνήθη επίπεδα του. Δηλαδή, σύμφωνα με πηγές
της αγοράς του μπάσκετ, κάπου γύρω στα 2 εκατ. ευρώ. Αν πετύχει το
rebuilding της Φενέρ, τον περιμένουν και τα αντίστοιχα bonus…
Οι κατά καιρούς ανησυχίες και ενστάσεις των δισεκατομμυριούχων
ιδιοκτητών των Μιλγουόκι Μπακς για την συμμετοχή του στην εθνική ομάδα
μπάσκετ της Ελλάδας με τον (θεωρητικό) κίνδυνο μιας μυϊκής επιβάρυνσης
ή πιθανών τραυματισμών του Γιάννη Αντετοκούνμπο (έναν παίκτη στον
οποίο συνολικά θα επενδύσουν το ιλιγγιώδες ποσό των 336,8 εκατ. ευρώ
σε 13 χρόνια, από το 2013 έως το 2026, «χωρισμένα» σε 3 συμβόλαια)
έβαζαν ως τώρα «φρένο» στην προσπάθεια των Ελλήνων παραγόντων να τους
πείσουν να μπει στο αεροπλάνο ο διεθνής σταρ για τα παιχνίδια της.
Οι billionaires Γουές Έντενς, Μάρκ Λάσρι, Τζέιμι Ντίναν και οι άλλοι
μικρομέτοχοι των «ελαφιών» φαίνεται, ωστόσο, ότι έδειξαν εμπιστοσύνη
στην διαχείριση του κόουτς Ιτούδη στο πολυτιμότερο «περιουσιακό
στοιχείο» τους, χωρίς τις αντιρρήσεις και τα «απαγορευτικά»
προηγούμενων διοργανώσεων.
Κάποιοι «ψιθυρίζουν» ότι η παρουσία του σαφώς έπαιξε τον ρόλο της για
να μην προκύψουν γκρίνιες ή απρόοπτα, αν και εξ’ αρχής είχε
αποφασισθεί να μην απουσιάσουν οι σταρ του N.B.A. από την «γιορτή» του
Eurobasket 2022…
Ο Δημήτρης Ιτούδης ανέκαθεν έκανε «γκελ» και στους χορηγούς. Στην
ΤΣΣΚΑ Μόσχας το Ο.Κ. τους προς την διοίκηση των Ρώσων, όπως και στην
Κωνσταντινούπολη προς την Φενέρ (Beκo, Ulker, Opet, Dogus, Avis κ.α.)
ήταν πάντα δεδομένο για την υπογραφή των πλουσιοπάροχων συμβολαίων του
Έλληνα προπονητή, ο οποίος πρωταγωνιστεί και ως κεντρικό πρόσωπο της
τηλεοπτικής διαφημιστικής καμπάνιας της αεροπορικής εταιρείας Aegean
Airlines, εκ των χορηγών της ΕΟΚ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|