Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Νίκος Πασπάλης
Ο Έλληνας «βασιλιάς των μαργαριταριών» από το ακριτικό Καστελόριζο



Nτάργουιν.-

Οι Greeks αποδεικνύονται πολυμήχανοι «σαν τον Οδυσσέα»: δεν αφήνουν
απάτητο κανένα κομμάτι της αγοράς και καμιά ευκαιρία να πάει χαμένη.
Ο Νίκος Πασπάλης ανήκει στην μεγάλη εκείνη «ομάδα» των επιχειρηματιών
που για κάποιον λόγο βρέθηκαν μακριά από την πατρίδα, αλλά δεν άργησαν
να ανακαλύψουν την δική τους «Ιθάκη».
Ο επονομαζόμενος και ως ο «βασιλιάς των μαργαριταριών» κατάφερε όχι
μόνο να αναπτύξει τις business του στον συγκεκριμένο χώρο, παρά τις
δυσκολίες που αντιμετώπισε ο κλάδος εν μέσω κρίσεων συνεχίζοντας μια
παράδοση δεκαετιών, αλλά «ανοίχθηκε» πολύ περισσότερο και τα τελευταία
χρόνια κέρδισε μια θέση ανάμεσα στους billionaires της Αυστραλίας.
Ο Nicholas Paspaley και η οικογένειά του δεν «σταμάτησαν» στην
καλλιέργεια μαργαριταριών με το luxury brand τους (Paspaley Pearls).
Στην γκάμα τους περιλαμβάνονται επιχειρηματικά εγχειρήματα και
επενδύσεις σε μια σειρά δραστηριοτήτων –κατά καιρούς- σε στεριά και
θάλασσα, από έναν στόλο δεκάδων αλιευτικών σκαφών, μια μονάδα
επισκευής και συντήρησης πλοίων και μια τοπική αεροπορική εταιρεία,
μέχρι την… κτηνοτροφία-τις φάρμες τους με αγελάδες, τη γεωργία, την
οινοποιία, μετοχές σε ορυχεία και πλούσια παρουσία στο real estate με
ιδιοκτησίες σε Αυστραλία και ΗΠΑ (π.χ. Νέα Υόρκη).
Με όχημα το Paspaley Group ο Πασπάλης διαθέτει ή διαχειρίζεται ένα
μεγάλο portfolio από βιομηχανικά, οικιστικά, εμπορικά και retail
ακίνητα, ενώ προχώρησε σε ανάπλαση του επιβλητικού The Charles Darwin
Centre…
Παλαιότερες πληροφορίες ήθελαν την οικογένεια του να διαθέτει στο
χαρτοφυλάκιο της 21 αεροπλάνα και 120 «ψαράδικα» και να ελέγχει το 60%
της εκεί παραγωγής μαργαριταριών, ενώ η περιουσία του διατηρείται τα
τελευταία χρόνια πάνω από το «όριο»… του δισεκατομμυρίου (1,09 δισ.
δολ. φέτος με βάση τα περσινά εισοδήματα του, 1,25 δισ. δολ. το 2020).
Ο όμιλος (που αριθμεί 1.200 εργαζόμενους, με έδρα το Ντάργουιν και
εκτελεστικό πρόεδρο τον ίδιο) έχει εισέλθει, επίσης, με έναν…
ευρηματικό τρόπο και στον κλάδο των τροφίμων, με το Pearl Meat.
Μια λιχουδιά η οποία παράγεται από τον προσαγωγό μυ του στρειδιού που
γεννά το μαργαριτάρι Pinctada maxima (ο οποίος ξεπλένεται σε αλμυρό
νερό και καταψύχεται) κι έχει υιοθετηθεί από μερικούς εκ των κορυφαίων
δυτικών σεφ ως αποκλειστικό και σπάνιο συστατικό των συνταγών τους,
καθώς «βγαίνουν» από την θάλασσα μόλις 6 τόνοι κάθε χρόνο!
Αυτή την περίοδο ειναι σε εξέλιξη  καμπάνια για την προβολή της νέας
signature collection των μαργαριταρένιων κοσμημάτων της (Wild by
Paspaley) και γενικά υπάρχουνι υψηλές προσδοκίες για τις πωλήσεις της
μετά και το φετινό διεθνές restart του τουρισμού.
Αναπτύσσει, παράλληλα, μια παγκόσμια αλυσίδα αποτελούμενη από 9
boutiques για τις λιανικές πωλήσεις της, όπως και τις ηλεκτρονικές της
μέσω της e-Boutique της, με έναν από τους νέους προορισμούς της, την
αγορά του Χονκ Κονγκ.
Πηγή New Money



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία