 |
|
|
Wall Street Journal: Τα ελληνικά ομόλογα προσελκύουν νέους επενδυτές
Νέα Υόρκη
«Τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, βρίσκονται πάλι σε απόσταση αναπνοής από το υψηλό που κατέγραφαν μετά την κρίση, καθώς η αισιοδοξία που επικρατεί στις πιο εύθραυστες περιοχές της ευρωζώνης και η αλλαγή της βάσης των επενδυτών, πιέζουν τις τιμές προς τα πάνω» αναφέρει η Wall Street Journal, σε άρθρο του Nick Cawley, με τίτλο «Greek bonds attract new fans» («Τα ελληνικά ονόλογα προσελκύουν νέους οπαδούς». Οι αποδόσεις πέφτουν καθώς η αξία αυξάνεται, σχολιάζει το δημοσίευμα, προσθέτοντας ότι, και ένας δεύτερος δείκτης που παρακολουθείται στενά, αυτός της πρόσθετης απόδοσης για διακράτηση επικίνδυνων τίτλων, καταδεικνύει την αυξανόμενη πρόθεση των επενδυτών να αγοράσουν ελληνικό δημόσιο χρέος.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, το κενό στις αποδόσεις μεταξύ των δεκαετών ελληνικών ομολόγων και των γερμανικών Bunds, βρίσκεται αυτή τη στιγμή στις 6.5 ποσοστιαίες μονάδες, λιγότερο από τις 10 στην αρχή του χρόνου, και από το υψηλό των 34 ποσοστιαίων μονάδων, όταν η ελληνική κρίση βρισκόταν στο ζενίθ της στα τέλη του 2001.
Κατά τον επικεφαλής στρατηγικής της Morgan Stanley για το δημόσιο χρέος παγκοσμίως, Paolo Batori, η σύνδεση της Ελλάδας με τα άλλα δύο κράτη μέλη υπό καθεστώς διάσωσης, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, έχει βοηθήσει στην άνοδο των ελληνικών ομολόγων, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει έναν αριθμό εμποδίων να ξεπεράσει, συμπεριλαμβανομένης της επερχόμενης έκθεσης προόδου της τρόικας και τα τεστ αντοχής των τραπεζών.
«Υπάρχει ισχυρός σύνδεσμος μεταξύ Ελλάδας και Πορτογαλίας, που βοηθά το ελληνικό χρέος» τονίζει ο Batori και προσθέτει: «H Πορτογαλία αντιμετώπισε ικανοποιητικά την πρόσφατη πολιτική κρίση και η συνακόλουθη άνοδος της τιμής των ομολόγων της σημαίνει ότι η Πορτογαλική Υπηρεσία Διαχείρισης Χρέους θα μπορούσε τώρα να εμφανισθεί και, είτε να αναζητήσει μια δεύτερη ανταλλαγή ομολόγων, είτε ακόμη και να εξετάσει την πιθανότητα νέας έκδοσης τον επόμενο χρόνο». Αυτό, κατά την άποψη του Batori, θα αύξανε την εμπιστοσύνη των επενδυτών σε σχέση με την επίλυση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
