|
|
Μεγάλα οικονομικά, γεωπολιτικά και αναπτυξιακά οφέλη για την Ελλάδα, από τη συμφωνία κατασκευής του αγωγού μεταφοράς ρωσικού φυσικού αερίου
Αθήνα - (Ανταπόκριση Κ.Βουτσαδάκης)
Μεγάλα οικονομικά, γεωπολιτικά και αναπτυξιακά οφέλη, μπορεί να αποδώσει για την Ελλάδα η κατασκευή του αγωγού μεταφοράς ρωσικού φυσικού αερίου από τα ελληνοτουρκικά σύνορα προς την Κεντρική Ευρώπη, που ήταν το επίκεντρο των συζητήσεων στη συνάντηση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τον Πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν στο Κρεμλίνο.
Το αποτέλεσμα της συνάντησης ήταν κατ' αρχήν η διασφάλιση της χρηματοδότησης του έργου, επενδυτικού κόστους 2 δισ. ευρώ, ενώ το κρίσιμο στοίχημα στη συνέχεια θα είναι η διασφάλιση της τήρησης της ευρωπαϊκής νομοθεσίας για την ενέργεια, αναφορικά, κυρίως, με θέματα ανταγωνισμού, ώστε ο ελληνικός αγωγός να μη συναντήσει τα εμπόδια που οδήγησαν πέρυσι στη ματαίωση του ρωσικού σχεδίου για την κατασκευή του αγωγού South Stream που προέβλεπε τη διοχέτευση του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη μέσω Βουλγαρίας.
Η επιλογή του South Stream δημιουργήθηκε με αφορμή τα προβλήματα στις παραδόσεις ρωσικού φυσικού αερίου, μέσω των αγωγών που διέρχονται από την Ουκρανία, τα οποία ξεκίνησαν ήδη από το 2009. Η ιδέα ήταν η παράκαμψη της Ουκρανίας με την κατασκευή αγωγού από τις ρωσικές ακτές της Μαύρης Θάλασσας προς τη Βουλγαρία και από εκεί στην Ευρώπη. Μετά τη ματαίωση του South Stream ο Ρώσος πρόεδρος ανακοίνωσε πέρυσι την κατασκευή του λεγόμενου Turkish Stream ο οποίος αντί για τη βουλγαρική ακτή καταλήγει στα ελληνοτουρκικά σύνορα, με προφανή στόχο να συνεχίσει μέσω Ελλάδας προς την Ευρώπη.
Όπως προέκυψε από τις προκαταρκτικές συνομιλίες που είχε τον Μάρτιο στη Μόσχα ο αρμόδιος υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας Παναγιώτης Λαφαζάνης (ο οποίος συνόδευε τον πρωθυπουργό στην επίσκεψή του στη ρωσική πρωτεύουσα), ο αγωγός από τα ελληνοτουρκικά σύνορα θα διασχίζει τη Μακεδονία και θα συνεχίζει προς Σκόπια - Σερβία με κατάληξη την Αυστρία.
Η κατασκευή του αγωγού δημιουργεί ένα σημαντικό "παράθυρο ευκαιρίας" για την Ελλάδα, προκειμένου να αναδειχθεί σε περιφερειακό κόμβο διέλευσης φυσικού αερίου. Η χώρα μας, εισάγει ήδη φυσικό αέριο από τη Ρωσία μέσω του ελληνοβουλγαρικού αγωγού, την Τουρκία μέσω του ελληνοτουρκικού και υγροποιημένο αέριο από τις εγκαταστάσεις της Ρεβυθούσας. Ήδη προωθείται η κατασκευή του αγωγού ΤΑΡ που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν, μέσω Τουρκίας, Ελλάδας και Αλβανίας, στην Ιταλία (από τον οποίο επίσης θα προμηθεύεται ποσότητα αερίου η ελληνική αγορά), ενώ σε προχωρημένο στάδιο βρίσκεται η προετοιμασία για την κατασκευή ελληνοβουλγαρικού αγωγού, καθώς και οιεργασίες αναβάθμισης της Ρεβυθούσας.
Η κατασκευή του νέου αγωγού, που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, θα έχει σημαντική μεταφορική ικανότητα δημιουργεί μια ακόμη σημαντική πηγή εφοδιασμού για την ελληνική αγορά, που σημαίνει μεγαλύτερη ασφάλεια εφοδιασμού και ένταση του ανταγωνισμού, άρα καλύτερες τιμές για τους καταναλωτές φυσικού αερίου και την ηλεκτροπαραγωγή. Εκτός από τα άμεσα οφέλη που συνεπάγεται η επένδυση στον αγωγό (αύξηση του ΑΕΠ, νέες θέσεις εργασίας), η ελληνική οικονομία προβλέπεται να ωφεληθεί σημαντικά από τη φορολογία και τα λοιπά έσοδα που θα προκύψουν κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του έργου, ενώ δημιουργούνται, επίσης, οι προϋποθέσεις για την επέκταση των δικτύων φυσικού αερίου και την τροφοδοσία των καταναλωτών, οικιακών και επιχειρήσεων σε νέες περιοχές της χώρας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|