Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πώς λειτουργούν
Τα ρομποτικά ταξί χωρίς οδηγό κατακτούν την Κίνα



Πεκίνο.

Όσοι θέλουν να μετακινηθούν στο Πεκίνο στη συνοικία Γιζουάνγκ, με τις
βιομηχανικές μονάδες και τους ουρανοξύστες, μπορούν να παραγγείλουν
ένα αυτόνομο ρομποτικό ταξί χωρίς οδηγό.
Χρειάζεται λίγος χρόνος για να συνηθίσουν οι επιβάτες ότι το τιμόνι
τού ηλεκτρικού ταξί περιστρέφεται μόνο του ως δια μαγείας. Σε αντίθεση
με τα υπόλοιπα αυτοκίνητα, το ρομποτικό ταξί δεν ξεπερνά την ταχύτητα
των 50 χιλιομέτρων. Με τον παραμικρό κίνδυνο ο υπολογιστής επιβραδύνει
απότομα την ταχύτητα τού οχήματος.
Περισσότερες από 30 κινεζικές πόλεις έχουν εκδώσει άδειες δοκιμής
αυτόνομης οδήγησης. Τα αυτόνομα ταξί κυκλοφορούν κυρίως στις κινεζικές
μεγαλουπόλεις. Στο Πεκίνο, ωστόσο, εξακολουθεί να υπάρχει υποχρεωτικά
ένας άνθρωπος στη θέση του οδηγού, έτοιμος να επέμβει, αν χρειαστεί. Η
Γουχάν στην κεντρική Κίνα, η οποία έγινε παγκοσμίως γνωστή την εποχή
της πανδημίας, έχει προχωρήσει περισσότερο από την πρωτεύουσα. Τα
περίπου 100 ταξί Apollo Go εκεί μετακινούνται αυτόνομα, χωρίς να
υπάρχει οδηγός. Ο πάροχος υποστηρίζεται από τον τεχνολογικό γίγαντα
Baidu, την αντίστοιχη κινεζική μηχανή αναζήτησης Google. Οι πελάτες
καλούν το ταξί μέσω εφαρμογής.
Στο Πεκίνο, με τους έξι δακτυλίους αυτοκινητοδρόμων και τους συχνά
μποτιλιαρισμένους δρόμους, τα ρομποτικά ταξί επιτρέπεται, προς το
παρόν, να κυκλοφορούν μόνο σε ορισμένες περιοχές μακριά από το κέντρο
της πόλης. Ο οδηγός ταξί Χάο δεν βλέπει σημαντικό ανταγωνισμό από τα
αυτόνομα ταξί: «Το Πεκίνο είναι γεμάτο ανθρώπους που βιάζονται», λέει.
Τα ρομποτικά ταξί δεν είναι τόσο ευέλικτα όσο οι πραγματικοί οδηγοί,
οι οποίοι μπορούν να αντιδράσουν ταχύτερα στην κυκλοφοριακή συμφόρηση
και να μεταφέρουν τον πελάτη γρήγορα στον σταθμό ή τη δουλειά του.
Στη Γερμανία τα ρομποτικά ταξί αποτελούν σχεδόν σενάρια επιστημονικής
φαντασίας. Το νομικό πλαίσιο στη Γερμανία είναι αυστηρότερο και
απαιτεί υψηλό επίπεδο ασφάλειας και ευθύνης των συστημάτων, λέει ο
Φίλιπ Κούπφερσμιτ από τη συμβουλευτική εταιρεία Accenture: «Από την
άλλη πλευρά, επικρατεί σκεπτικισμός και προβληματισμός εκ μέρους των
καταναλωτών απέναντι στην αυτόνομη οδήγηση».
Δεν αποτελεί έκπληξη, σύμφωνα με τον Πέντρο Ρατσέκο, αναλυτή ζητημάτων
γύρω από το αυτοκίνητο στην εταιρεία ερευνών αγοράς Gartner, ότι η
Γερμανία διαθέτει πολύ λιγότερες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον
τομέα της αυτόνομης οδήγησης. Σήμερα, μόνο στο Μόναχο και το Αμβούργο
κυκλοφορούν δοκιμαστικά στους δρόμους αυτοκινούμενα ηλεκτρικά οχήματα
ενός όγκου της Volkswagen σε συνεργασία με την εταιρεία λογισμικού
Mobileye.
Σε τι μπορούν επομένως να προσδοκούν οι Γερμανοί από αυτή την
τεχνολογία; Ο Φίλιπ Κούπφερσμιτ αναμένει μια σταδιακή εισαγωγή και
επέκταση των περιοχών κυκλοφορίας των αυτόνομων οχημάτων και
ρομποτικών ταξί. Εκτιμά ότι για μεγάλο ακόμη χρονικό διάστημα στα
οχήματα θα υπάρχει οδηγός ή θα είναι τηλεκατευθυνόμενα. Παραμένει
ωστόσο ασαφές αν η τεχνολογία θα φθάσει ποτέ στο επίπεδο 5, δηλαδή
στην πλήρη αυτονομία των αυτοκινήτων.

Πηγή: Deutsche Welle



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία