Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




ΜΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ!
Κατασκήνωση στην Ινδία  βοηθά γυναίκες να φύγουν από τοξικές σχέσεις
 



Nέο Δελχί.-

τους ομιχλώδεις λόφους τού Βαγκάμον, στην Ινδία, υπάρχει μια
ιδιαίτερη κατασκήνωση που έχει ως σκοπό να προσφέρει  ασφαλή διέξοδο
για γυναίκες που βιώνουν δύσκολες ή τοξικές σχέσεις.
Πρόκειται για την αποκαλούμενη «κατασκήνωση διαζυγίων», έναν χώρο όπου
χωρισμένες, διαζευγμένες, χήρες ή γυναίκες παγιδευμένες σε
δυσλειτουργικούς γάμους και σχέσεις μπορούν να βρουν υποστήριξη,
ασφάλεια, γυναικεία αλληλεγγύη κι ένα αίσθημα κοινότητας.
Η κατασκήνωση αυτή ιδρύθηκε από τη 31χρονη Ράφια Άφι, η οποία
εμπνεύστηκε από τη δική της εμπειρία διαζυγίου και την αίσθηση
μοναξιάς που ένιωσε μετά από αυτό.
Όπως εξηγεί η ίδια στην εφημερίδα Guardian:
«Η ιδέα είναι να κανονικοποιήσουμε το διαζύγιο και να του δώσουμε
αξιοπρέπεια. Το διαζύγιο μπορεί να είναι και κάτι όμορφο, όταν δύο
άνθρωποι αποφασίζουν πως δεν θέλουν πια να είναι μαζί. Θέλω να
υπενθυμίσω στον κόσμο ότι δεν χρειάζεται να σημαίνει το τέλος της ζωής
του».
Η Άφι άρχισε αρχικά να δημιουργεί περιεχόμενο στα μέσα κοινωνικής
δικτύωσης, μιλώντας για θεραπεία και μονογονεϊκότητα. Η ανταπόκριση
ήταν μεγάλη, καθώς πολλές γυναίκες της έστελναν προσωπικά μηνύματα,
μιλώντας για τις δικές τους ιστορίες. Κάποιες πήραν διαζύγιο, όμως,
δεν είχαν καμία στήριξη από τον κύκλο τους. Άλλες απέφευγαν να
χωρίσουν φοβούμενες όχι μόνο τη γραφειοκρατία αλλά και την κοινωνική
κριτική. Άλλες πάλι δεν ήθελαν να συνειδητοποιήσουν ότι βρίσκονταν σε
τοξικές και κακοποιητικές σχέσεις. Αυτή η εμπειρία ώθησε την Άφι να
δημιουργήσει τα Break Free Stories: θεραπευτικές κατασκηνώσεις που
συνδυάζουν ψυχολογική στήριξη και κοινότητα.
Κάθε κατασκήνωση ξεκινά με δραστηριότητες γνωριμίας και συνεχίζεται με
πεζοπορία, χορό, μουσικές συνεδρίες και συζητήσεις σε ασφαλές
περιβάλλον χωρίς κριτική. Η Άφι προσφέρει δωρεάν θέσεις για όσες δεν
μπορούν να πληρώσουν, προκειμένου να διασφαλίσει ότι η εμπειρία είναι
προσβάσιμη σε όλες τις γυναίκες που την έχουν ανάγκη.
«Όταν οι γυναίκες αρχίσουν να νιώθουν άνετα μεταξύ τους, κάνουμε
ψυχολογικές συνεδρίες και θεραπευτικές συζητήσεις σε έναν ασφαλή χώρο,
χωρίς κριτική. Μιλάμε επίσης για το πώς θα αποκτήσουν οικονομική
ανεξαρτησία. Μέχρι το τέλος της κατασκήνωσης, οι γυναίκες ξαναχτίζουν
και επαναδιεκδικούν την ιστορία τους και από άγνωστες γίνονται φίλες».
Η σημασία αυτής της πρωτοβουλίας ενισχύεται από τα στατιστικά
στοιχεία: σύμφωνα με πρόσφατη Εθνική Έρευνα Υγείας Οικογενειών στην
Ινδία, το 2% των παντρεμένων γυναικών ηλικίας 18–49 δήλωσαν ότι έχουν
υποστεί ενδοοικογενειακή βία.
 Η Άφι τονίζει τον κίνδυνο που προκύπτει από την κοινωνική πίεση να
παραμείνουν οι γυναίκες σε καταπιεστικούς γάμους:
«Αυτοκτονίες και δολοφονίες που συνδέονται με την ενδοοικογενειακή
κακοποίηση, συμβαίνουν παντού γύρω μας. Θέλω οι γονείς να καταλάβουν
ότι το να φύγεις από έναν κακό γάμο είναι μια πράξη θάρρους. Πολλές
γυναίκες βλέπουν τον χωρισμό ως ντροπή και θα προτιμούσαν να πεθάνουν
από το να πάρουν διαζύγιο. Η κοινωνία εξιδανικεύει τη σιωπηλή υπομονή
και αυτό είναι επικίνδυνο. Θέλω να αλλάξω αυτή την αφήγηση».



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία