 |
|
|  |  |  | 
ΡΕΚΟΡ ΑΓΑΠΗΣ
83 χρόνια μαζί, νίκησαν πόλεμο και ρατσισμό – Το μακροβιότερο
παντρεμένο ζευγάρι στον κόσμο
Πηγή in.gr
Είναι σύζυγοι εδώ και δεκαετίες και έχουν το ρεκόρ Γκίνες ως το
μακροβιότερο ζευγάρι στον κόσμο.
Αυτή είναι η συγκλονιστική ιστορία της Έλινορ Γκίτενς, 107, και τού
Λαιλ Γκίτενς, 108 ετών, που δηλώνουν ότι κατάφεραν να αντέξουν στο
χρόνο «απλά επειδή υπήρχε αγάπη».
Οι Γκίτενς από το Μαϊάμι απέκτησαν πρόσφατα τον τίτλο τού
μακροβιότερου παντρεμένου ζευγαριού στον κόσμο και η ιστορία τους
έγινε γνωστή όταν η Έλινορ απάντησε στο LongeviQuest, τον ιστότοπο που
ειδικεύεται σε άτομα που διανύουν τον δεύτερο αιώνα της ζωής τους, για
το ποιο ήταν το μυστικό των 83 ετών γάμου με τον σύζυγό της, Λάιλ.
«Αγαπάμε ο ένας τον άλλον» είπε εκείνη. Ο δε 108χρονος, ήταν πιο
λακωνικός και συγκεκριμένος: «Αγαπώ τη γυναίκα μου».
Οι συγκινητικές δηλώσεις του ζεύγους Γκίτενς ήρθαν αφότου η παγκόσμια
επιτροπή του LongeviQuest επιβεβαίωσε ότι είναι το μακροβιότερο
παντρεμένο ζευγάρι στον κόσμο, χρησιμοποιώντας το πιστοποιητικό γάμου
τους τού 1942, αρχεία απογραφών των ΗΠΑ και διασταυρωμένο αρχειακό
υλικό που εκτείνεται σε δεκαετίες.
Το ζευγάρι ανέλαβε τον τίτλο μετά τον θάνατο τον Οκτώβριο τού
Βραζιλιάνου, Mανόελ Αντζελίμ Ντίνο, ο οποίος, στα 106 του, κατείχε τον
τίτλο με τη σύζυγό του Mαρία Ντε Σούσα Ντίνο, 102 ετών, με 85 χρόνια
γάμου.
Οι Γκίτενς, με συνολική ηλικία που ξεπερνά τα 216 έτη, αποτελούν
παράλληλα και το γηραιότερο εν ζωή παντρεμένο ζευγάρι στον κόσμο,
σύμφωνα με το LongeviQuest και τα ρεκόρ Γκίνες, με την ιστορία αγάπη
τους να εμπνέει καθώς επιβίωσε από τον πόλεμο και άλλες κακουχίες.
Οι Λάιλ και Έλινορ Γκίτενς γνωρίστηκαν για πρώτη φορά το 1941 σε έναν
κολεγιακό αγώνα μπάσκετ, στον οποίο αγωνιζόταν εκείνος για το
Πανεπιστήμιο Κλαρκ Ατλάντα και εκείνη τον παρακολουθούσε ως θεατής.
Η Έλινορ θυμάται ότι ήταν η πρώτη φορά που συνάντησε τον Λαιλ, ο
οποίος αργότερα εντάχθηκε στο Hall of Fame τού μπάσκετ στο
πανεπιστημιακό του ίδρυμα.
Παρόλο που ήταν βέβαιο ότι ο Λάιλ να υπηρετήσει τη θητεία του στον
στρατό λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ερωτεύτηκαν και αποφάσισαν να
παντρευτούν.
Ο γάμος τους πραγματοποιήθηκε στις 4 Ιουνίου 1942, κατά τη διάρκεια
τριήμερης άδειας του από την βάση του αμερικανικού στρατού στη
Τζόρτζια.
Εκείνη την ημέρα του γάμου, ο Λάιλ συνάντησε για πρώτη φορά την
οικογένεια τής Έλινορ. Θυμάται ότι χρειάστηκε να ταξιδέψει με ένα
τρένο που είχε με φυλετικό διαχωρισμό – ένα μακρύ ταξίδι πριν από την
αυγή της εποχής των πολιτικών δικαιωμάτων στις ΗΠΑ, το οποίο, όπως
είπε, άξιζε τον κόπο «εξαιτίας εκείνης».
Ο φυλετικός διαχωρισμός στα τρένα, όπως και σε άλλα μέσα μεταφοράς,
κατοχυρώθηκε επισήμως στις ΗΠΑ με τη νομοθεσία γνωστή ως Τζιμ Κρόου
(Jim Crow laws) και εφαρμόστηκε κυρίως στις νότιες πολιτείες. Σύμφωνα
με αυτόν οι μαύροι ήταν αναγκασμένοι να κάθονται σε ξεχωριστά βαγόνια
ή να δίνουν τη θέση τους σε λευκούς επιβάτες.
Αυτές οι πρακτικές, προκάλεσαν μεγάλη αντίδραση και έγιναν στόχος του
κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα, όπως φαίνεται και στο τραγούδι
Jim Crow Train και στην εμβληματική πράξη της Ρόζα Παρκς.
Όταν ο Λάιλ έφυγε για να υπηρετήσει στην Ιταλία με την 92η Μεραρχία
Πεζικού του αμερικανικού στρατού, η Έλινορ δεν μπορούσε παρά να
αναρωτιέται αν θα τον έβλεπε ποτέ ξανά ζωντανό, όπως είχε δηλώσει
προηγουμένως στην εφημερίδα Westside Gazette της Φλόριντα.
Ήταν ήδη έγκυος στο πρώτο από τα τρία τους παιδιά και μετακόμισε στη
Νέα Υόρκη, όπου γνώρισε για πρώτη φορά την οικογένεια του συζύγου της.
Η Έλινορ στήριζε την οικογένειά τους εργαζόμενη στη μισθοδοσία ενός
παραγωγού εξαρτημάτων αεροσκαφών και επικοινωνούσε με τον Λάιλ με
επιστολές.
Ο στρατός λογόκρινε τις επιστολές σε τέτοιο βαθμό που οι περισσότερες
λέξεις του Λάιλ είχαν αφαιρεθεί παρά ήταν ορατές, θυμάται η Έλινορ.
Μετά τον πόλεμο, η Έλινορ και ο Λάιλ άρχισαν επιτέλους να χτίζουν τη
ζωή τους μαζί έχοντας εγκατασταθεί στη Νέα Υόρκη.
Πέρασαν μαζί τις εξετάσεις δημόσιας υπηρεσίας της Νέας Υόρκης,
ακολούθησαν καριέρες σε κυβερνητικές θέσεις και ταξίδεψαν, με
αγαπημένο προορισμό τη Γουαδελούπη στην Καραϊβική.
Μάλιστα, η Έλινορ ήταν 69 ετών όταν απέκτησε διδακτορικό στην αστική
εκπαίδευση από το Πανεπιστήμιο Φόρνταμ του Μπρονξ.
Πέρασαν επίσης δεκαετίες ως ενεργά μέλη της ένωσης αποφοίτων του Κλαρκ
Ατλάντα πριν μετακομίσουν τελικά στο Μαϊάμι για να είναι κοντά στην
κόρη τους, Άντζελα.
Ο Λάιλ παραδέχτηκε ότι του λείπει η Νέα Υόρκη και ότι δεν μπορούσε να
πιστέψει ακριβώς πως ο γάμος τους έσπασε ρεκόρ.
Ωστόσο, δήλωσε ενθουσιασμένος που παραμένει στο πλευρό της Έλινορ.
«Είμαι ευτυχισμένος που είμαι εδώ», είπε. «Απολαμβάνουμε τον χρόνο μας
μαζί» είπε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|