Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Απίστευτο αλλά αληθινό

Στη Βρετανία επιβάλουν τον λεγόμενο..."Φόρο τής Γιαγιάς"

Θύματα κι εδώ οι συνταξιούχοι



Λονδίνο

Το κυβερνών Συντηρητικό Κόμμα στη Βρετανία επικρίθηκε έντονα διότι
διασφαλίζει τα κέρδη των εκατομμυριούχων αφενός, αλλά αφετέρου
επιβάλει το λεγόμενο «Φόρο της Γιαγιάς» στους συνταξιούχους, μέσω ενός
προϋπολογισμού που υποστηρίζει ότι θα εκτινάξει την οικονομική
ανάπτυξη.

Ο υπουργός Οικονομικών, Τζορτζ Όσμπορν πρόκειται να ανακοινώσει,
στα πλαίσια της παρουσίασης του προϋπολογισμού, την κατάργηση των
φοροαπαλλαγών για τους συνταξιούχους, υποστηρίζοντας πως οι απώλειες
θα ισοσκελιστούν από τις αυξήσεις στις συντάξεις. Όμως «ο Φόρος της
Γιαγιάς», όπως έχει επικρατήσει να ονομάζεται το μέτρο στα μέσα
ενημέρωσης, έχει ήδη προκαλέσει αντιδράσεις, καθώς οι Βρετανοί έχουν
κορεστεί από τα μέτρα λιτότητας.

Κεντρικός στόχος των αντιδράσεων είναι ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ
Κάμερον, ο οποίος μετά την επάνοδο των Συντηρητικών στην εξουσία
έπειτα από μακρά σειρά ετών στην αντιπολίτευση επικρίνεται για την
απόφασή του να μειώσει τη φορολογία των υψηλότερων εισοδημάτων από το
50 στο 45%.

Και τα δύο μέτρα αντιπροσωπεύουν τη σταγόνα που κάνει να
ξεχειλίσει το ποτήρι της λαϊκής οργής, καθώς έρχονται να προστεθούν
στο πακέτο των αυστηρών περικοπών που συνοδεύουν τα μέτρα της
σκοπούμενης επταετούς λιτότητας, που όπως διατείνεται ο Όσμπορν είναι
αναγκαία για να μειωθούν τα επιτόκια δανεισμού και για να μπορέσει η
βρετανική οικονομία να εξέλθει από το τέλμα του 2008-'09.

«Ο Όσμπορν κλέβει τα λεπτά από τις τσέπες των συνταξιούχων»,
υποστήριξε στο πρωτοσέλιδό της η εφημερίδα Ντέιλι Μέιλ, ενώ η Ντέιλι
Μίρορ δημοσιεύει μία καρικατούρα των Όσμπορν και Κάμερον που
εικονίζονται να φορούν κουκούλες να κρατούν ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ,
υπό τον τίτλο «Ληστεία».

Καθώς ακόμη και η συντηρητική Ντέιλι Τέλεγκραφ κατακεραυνώνει τον
«Φόρο της Γιαγιάς», η κάλυψη του θέματος από τον Τύπο αποδεικνύεται
καταστροφική για το κυβερνών κόμμα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της εταιρείας δημοσκοπήσεων Ipsos MORI, το
44% των ψηφοφόρων άνω των 65 ετών στις εκλογές του 2010 ψήφισαν υπέρ
των Συντηρητικών, ενώ το 31% υπέρ των Εργατικών. Οι Συντηρητικοί είχαν
αποτύχει το 2010 να εξασφαλίσουν την απόλυτη πλειοψηφία και έκτοτε
κύριος στόχος τους είναι να κατορθώσουν στην αναμέτρηση του 2015 να
φθάσουν σε αποτέλεσμα που να τους επιτρέπει να συγκροτήσουν αυτοδύναμη
κυβέρνηση.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία