 |
|
|  |  |  | 
Ανοίγει ο δρόμος για αποζημιώσεις και σε περίπου 130 άλλα θύματα
Αποζημίωση πολλών εκατομμυρίων δολαρίων επιδικάστηκε σε μια αυστραλή, θύμα της θαλιδομίδης
Σίδνεϊ
Μια Αυστραλή, η οποία γεννήθηκε χωρίς χέρια και πόδια πριν από 50
χρόνια επειδή η μητέρα της είχε πάρει το φάρμακο θαλιδομίδη στη
διάρκεια της εγκυμοσύνης της, κέρδισε αποζημίωση ύψους πολλών
εκατομμυρίων δολαρίων.
Η επιτυχία της Λινέτ Ρόου στην ομαδική αγωγή που κατατέθηκε στο
Ανώτατο Δικαστήριο της Βικτόριας ενδεχομένως να οδηγήσει σε
περισσότερες από 100 παρόμοιες δικαστικές επιτυχίες με θύματα της
θαλιδομίδης.
Η Ρόου κατέθεσε αγωγή εναντίον της γερμανικής φαρμακευτικής εταιρίας
Gruenenthal GmbH, η οποία παρασκεύαζε το φάρμακο, εναντίον της
εταιρίας Distillers που διένεμε το φάρμακι στην αυστραλιανή αγορά και
εναντίον της εταιρίας Diageo Scotland, η οποία το 1997 εξαγόρασε την
Distillers, για τις επιπτώσεις που είχε σε εκείνη το γεγονός ότι η
μητέρα της Γουέντι έπαιρνε θαλιδομίδη επί ένα μήνα για να
αντιμετωπίσει την πρωινή αδιαθεσία λόγω της εγκυμοσύνης.
Η συμφωνία, η οποία συνήφθη με την εδρεύουσα στο Λονδίνο Diageo,
ανοίγει τον δρόμο για να λάβουν αποζημιώσεις περίπου 130 άλλα θύματα
της θαλιδομίδης στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία.
Η Gruenenthal, η οποία στο δικαστήριο της Μελβούρνης υποστήριξε
ανεπιτυχώς ότι η υπόθεση έπρεπε να εκδικαστεί στη Γερμανία, δεν
περιλαμβάνεται στην τωρινή απόφαση που αφορά την Ρόου και τους
υπόλοιπους αυστραλούς ενάγοντες.
Η υπόθεση κατά της Gruenenthal θα εξεταστεί εκ νέου τον Αύγουστο του
2013 εκτός αν έχει μεσολαβήσει εξωδικαστικός συμβιβασμός.
Ο Πίτερ Γκόρντον, δικηγόρος της Ρόου, κάλεσε την Gruenenthal να
αναλάβει την ευθύνη για μια υπόθεση που χαρακτήρισε ως "την μεγαλύτερη
καταστροφή του φαρμακευτικού χώρου που έχει πάρει τόση δημοσιότητα".
Ο ίδιος είπε ότι η εταιρία "δεν δοκίμασε ποτέ το φάρμακο σε ζώα στη
διάρκεια της εγκυμοσύνης τους, ούτε παρακολούθησε την επίδρασή του σε
έγκυες γυναίκες, αλλά διαβεβαίωσε τους γιατρούς ότι το φάρμακο ήταν
εξαιρετικά ασφαλές".
Οι γονείς της Ρόου, οι οποίοι σήμερα είναι εβδομηντάρηδες, δήλωσαν ότι
η αποζημίωση-- "ένα ποσό που ανέρχεται σε πολλά εκατομμύρια δολάρια"--
είναι παραπάνω από αρκετό για την φροντίδα της κόρης τους.
"Είναι υπέροχο που η υπόθεσή μου θα έχει καλά αποτελέσματα και για
άλλους ανθρώπους. Δεν χρειάζεσαι χέρια και πόδια για να αλλάξεις τον
κόσμο. Οπως λέω πάντα: βλέπε τον άνθρωπο, όχι την αναπηρία", αναφέρει
σε ανακοίνωσή της η Ρόου.
Η απόφαση στην υπόθεση της Ρόου ακολουθεί την κίνηση της Diageo το
2010 να καταβάλει 50 εκατομμύρια δολάρια Αυστραλίας (51 εκατομμύρια
δολάρια ΗΠΑ) σε 45 θύματα της θαλιδομίδης στην Αυστραλία και τη Νέα
Ζηλανδία που αναζήτησαν βοήθεια για να αντεπεξέλθουν στο αυξανόμενο
κόστος της φροντίδας που απαιτείτο καθώς το προσδόκιμο της ζωής τους
είχε ξεπεράσει το αναμενόμενο.
Οι υποθέσεις αυτές παρακολουθούνται στενά στις ΗΠΑ, όπου έχει
κατατεθεί αγωγή εναντίον των GlaxoSmithKline, Sanofi-Aventis, Avantor
Performance Materials και Grunenthal, με πολλούς ενάγοντες να
υποστηρίζουν ότι τα ανατομικά προβλήματα με τα οποία γεννήθηκαν
προήλθαν από την χρήση της θαλιδομίδης που έκανε η μητέρα τους.
Το φάρμακο χρησιμοποιήθηκε ευρέως από εγκύους στην Ευρώπη στα τέλη της
δεκαετίας του 50 και στις αρχές του 60 για την αντιμετώπιση της
ναυτίας, μέχρι που προέκυψαν στοιχεία ότι προκάλεσε σοβαρές
δυσμορφίες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
