 |
|
|  |  |  | 
Το πλήρωμα αεροσκάφους ζήτησε απο τους επιβάτες....δανεικά για να το αφοδιάσει με καυσιμα
Παρίσι/Δαμασκός
Το πλήρωμα ενός αεροσκάφους της Air France, το οποίο αρχικά
κατευθυνόταν στη Βηρυττό και κατέληξε να προσγειωθεί στη Δαμασκό,
αναγκάστηκε να ρωτήσει τους επιβάτες πόσα μετρητά είχαν μαζί τους
προκειμένου να ανεφοδιαστεί το αεροσκάφος με καύσιμα καθώς οι συριακές
αρχές αρνούνταν να δεχθούν πληρωμή με πιστωτική κάρτα, ανακοίνωσε
ο γαλλικός αερομεταφορέας.
Τελικά, η λύση βρέθηκε με άλλου είδους διακανονισμό, τόνισε η Air France.
Το αεροσκάφος με τελικό προορισμό τη Βηρυττό αναγκάστηκε
να μεταβάλλει πορεία καθώς λόγω επεισοδίων δεν κατέστη δυνατόν να
προσγειωθεί στην πρωτεύουσα του Λιβάνου και κατευθύνθηκε στο Αμάν,
αλλά ενδιάμεσα κατέστη επιτακτικό να προσγειωθεί στη Δαμασκό λόγω
έλλειψης καυσίμων.
Κατά την προσγείωσή του στη συριακή πρωτεύουσα το πλήρωμα ενημερώθηκε
πως δεν γίνονται δεκτές πληρωμές με πιστωτική κάρτα, αλλά μόνο με
μετρητά, τόνισε εκπρόσωπος της Air France.
«Προληπτικά και εν αναμονή εξελίξεων, το πλήρωμα ρώτησε πόσα χρήματα
είχαν σε μετρητά μαζύ τους οι επιβάτες, προκειμένου να πληρώσουν τα
καύσιμα», τόνισε η ίδια πηγή.
Όπως πρόσθεσε η εκπρόσωπος, η εταιρεία κατόρθωσε τελικά να πληρώσει
τον λογαριασμό χωρίς να ʽδανειστείʼ χρήματα από τους επιβάτες, αλλά
αρνήθηκε να αποκαλύψει τον τρόπο πληρωμής και πόσο ήταν το απαιτούμενο
ποσό.
Το αεροσκάφος, που είχε αναχωρήσει από το Παρίσι, απογειώθηκε δύο ώρες
μετά την προσγείωσή του στη Δαμασκό για να διανυκτερεύσει στην Κύπρο.
Η Air France έχει σταματήσει τις πτήσεις της προς τη Δαμασκό από τον
Μάρτιο, λόγω της κλιμάκωσης των συγκρούσεων στη χώρα και λόγω της
επιδείνωσης των διμερών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών.
«Λόγω των κακών σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες και της κατάστασης στη
Συρία, οι επιβάτες ήσαν πραγματικά τρομοκρατημένοι για την προσγείωσή
τους εκεί», τόνισε ένας συγγενής επιβάτη στο πρακτορείο Ρόιτερς, ο
οποίος ζήτησε να μην κατονομασθεί.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
