 |
|
|  |  |  | 
Τραγωδία με Παλαιστίνιο
Ηταν άνεργος και αυτοπυρπολύθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας...
Παλαιστινιακά εδάφη
Ένας νεαρός άνδρας πέθανε αφού αυτοπυρπολήθηκε στην Λωρίδα της
Γάζας, σε μια ακραία πράξη διαμαρτυρίας για τις οικονομικές συνθήκες
στον παλαιστινιακό θύλακα, όπως ανακοίνωσε η αστυνομία και ανέφεραν
μέλη της οικογένειάς του.
Ο Έχαμπ Αμπού Νάντα, 18 ετών, έφυγε από το σπίτι του αφού λογόφερε
με τον πατέρα του, που απαιτούσε να βρει δουλειά για να βοηθήσει να
εξασφαλίζει τα προς το ζην η φτωχή οικογένειά του.
Απελπισμένος από την άκαρπη προσπάθειά του να βρει δουλειά ο Αμπού
Νάντα περιλούστηκε με βενζίνη και αυτοπυρπολήθηκε μέσα στο νοσοκομείο
Σίφα στην Γάζα.
Γείτονές του εκτίμησαν ότι μπορεί να επέλεξε να προβεί στο διάβημα
αυτό μέσα στο νοσοκομείο διότι ήθελε μάλλον να κάνει μια δήλωση παρά
να αυτοκτονήσει, αλλά οι γιατροί δεν μπόρεσαν να τον σώσουν.
«Έφυγε να ψάξει δουλειά και δεν ξαναγύρισε. Η καρδιά μου έγινε
κομμάτια», είπε ο πατέρας του σε παλαιστινιακό ραδιοφωνικό σταθμό.
«Ζούμε σε συνθήκες ανέχειας. Ζούμε σε ένα νοικιασμένο σπίτι και με
δυσκολία καταφέρνω να εξασφαλίζω τα χρήματα για το ενοίκιο», ανέφερε.
Ένας αξιωματούχος της αστυνομίας του ισλαμιστικού κινήματος της
Χαμάς, που κυβερνά στη Γάζα, είπε ότι βρίσκεται σε εξέλιξη έρευνα για
το θάνατο του Αμπού Νάντα, ενώ πρόσθεσε ότι η ανεργία πιθανότατα
αποτέλεσε το κίνητρο της πράξης του.
Η αυτοκτονία του 18χρονου αποτελεί άλλη μια ένδειξη της απελπισίας
για την έλλειψη προοπτικής στην παράκτια περιοχή, όπου ένας ακόμα
πολίτης είχε αυτοπυρποληθεί την περασμένη χρονιά, χωρίς όμως να χάσει
τη ζωή του.
Ο θάνατος του εφήβου θυμίζει την αυτοπυρπόληση του φτωχού οπωροπώλη
Μοχάμεντ Μπουαζίζι στην Τυνησία τον Δεκέμβριο του 2010, ενέργεια που
αποτέλεσε τη σπίθα για την εξέγερση που ανέτρεψε τον πρόεδρο Ζιν ελ
Αμπιντίν Μπεν Άλι στην απαρχή της λεγόμενης Αραβικής Άνοιξης,
παρατηρεί το πρακτορείο ειδήσεων Ρόιτερς.
Δύο αυτοκτονίες ανθρώπων που επίσης αυτοπυρπολήθηκαν στο γειτονικό
Ισραήλ φέτος συνέπεσαν με μια σειρά κινητοποιήσεων με αίτημα κοινωνική
δικαιοσύνη.
Ωστόσο ελάχιστοι στη Γάζα αναμένουν να υπάρξει εκτεταμένη αναταραχή
στην περίπτωση της πάμπτωχης, αλλά αυστηρά αστυνομευόμενης Λωρίδας, η
οποία υφίσταται τον ισραηλινό οικονομικό αποκλεισμό εδώ και χρόνια.
Μια έκθεση του ΟΗΕ που δημοσιεύτηκε την περασμένη εβδομάδα ανέφερε
ότι η φτώχεια πλήττει το 40% μεταξύ του 1,6 εκατ. κατοίκων της Γάζας,
εκ των οποίων το 80% εξαρτάται από τη διεθνή βοήθεια. Κατά την ίδια
πηγή, σχεδόν το 30% πλήττεται από την ανεργία.
Μένει να φανεί αν και πώς ο θάνατος του Αμπού Νάντα θα μπορούσε να
επηρεάσει τις πολιτικές της Χαμάς -- η οποία είχε καταλάβει την
εξουσία το 2007, έπειτα από μια σύντομη εμφύλια σύρραξη με δυνάμεις
πιστές στον πρόεδρο Μαχμούντ Αμπάς και την Φάταχ, παράταξη που ασκεί
την εξουσία στην Δυτική Όχθη.
Οι Παλαιστίνιοι θέλουν οι δύο περιοχές αυτές και η Ανατολική
Ιερουσαλήμ να συμπεριληφθούν σε ένα μελλοντικό κράτος, κάτι όμως που
απομακρύνει τόσο το χάσμα Φάταχ-Χαμάς, όσο και η διεκδίκηση από το
Ισραήλ ολόκληρης της Ιερουσαλήμ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
