Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Υποψήφιος για Νόμπελ Ειρήνης

Πέντρο Οπέκα, ο ιεραπόστολος που διέσωσε χιλιάδες παιδιά από τις χωματερές στη Μαδαγκασκάρη 



Λιουμπλιάνα

Έχει δημιουργήσει οικισμούς για 20.000 ανθρώπους στην πρωτεύουσα της Μαγαδασκάρης και για 40.000 στην ευρύτερη περιοχή και τους προσφέρει εργασία, φαγητό και ένα καλό μέρος για να ζουν. Αντί να ψάχνουν στις χωματερές για τροφή ή να επαιτούν στην πρωτεύουσα της χώρας, Ανταναναρίβο, με τη βοήθεια του σλοβενικής καταγωγής ιεραποστόλου Πέντρο Οπέκα εργάζονται, μορφώνονται και έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Ο Σλοβένος ιεραπόστολος, Πέντρο Οπέκα, που έχει αφιερώσει τη ζωή του στο να βοηθάει άστεγους ανθρώπους που ζουν σε άκρως εξαθλιωμένες συνθήκες στους δρόμους ή σε χωματερές, στην πρωτεύουσα της Μαδαγασκάρης, Ανταναναρίβο, δήλωσε ότι συγκινήθηκε με την απόφαση της σλοβενικής κυβέρνησης να στηρίξει την υποψηφιότητά του για το Νόμπελ Ειρήνης.

Ο ιερέας Πέντρο Οπέκα, σε δηλώσεις του στο σλοβενικό πρόγραμμα του ραδιοφώνου του Βατικανού, ευχαρίστησε τους ανθρώπους με καλή πίστη, που θέλουν να στηρίξουν τον ίδιο προσωπικά, αλλά και όλους τους ιεραπόστολους, τις καλόγριες και τα μέλη της τοπικής κοινότητας της Μαδαγασκάρης.

"Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους ανθρώπους με καλή πίστη που θέλησαν να στηρίξουν το έργο που επιτελούμε" ανέφερε ο 64χρονος ιερέας προσθέτοντας ότι δεν εργάζεται μόνος στην ανθρωπιστική οργάνωση "Ακαμασόα" (Καλός φίλος), που ιδρύθηκε με στόχο την καταπολέμηση της φτώχειας και για να καταστεί δυνατή η οικονομική και κοινωνική επανένταξη των φτωχότερων κατοίκων της Μαδαγασκάρης.

"Υπάρχουν πολλοί άλλοι ιεραπόστολοι γύρω μου, Σλοβένοι ιεραπόστολοι, καλόγριες, λαϊκοί, ντόπιοι" τόνισε και πρόσθεσε ότι είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντική εξέλιξη η αύξηση του αριθμού των κατοίκων που συμμετέχουν στις δράσεις της οργάνωσης για να βοηθήσουν τους συμπατριώτες τους.

"Αν υπήρχαν μόνον ξένοι που εργάζονταν προς όφελος των κατοίκων, δεν θα υπήρχε μέλλον σε αυτό το έργο" υπογράμμισε ο Σλοβενικής καταγωγής ιερέας.

Ο Πέντρο Οπέκα ξεκίνησε το έργο του πεπεισμένος ότι οι άστεγοι δεν μπορούν να βρουν την αυτονομία και την αξιοπρέπεια αν δεν γίνουν πρωταγωνιστές της ανόρθωσής τους. Για το λόγο αυτό, οι οικογένειες που στεγάζονται σε οικισμούς της οργάνωσης "Ακαμασόα" προσφέρουν με καθημερινή εργασία και στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Ως αντάλλαγμα, η οργάνωση τους παρέχει υπηρεσίες που τους βοηθούν να επανενταχθούν στην κοινωνία. Βοήθεια παρέχεται και σε όσους αποφασίζουν να επιστρέψουν στα χωριά τους.

Ο Πέντρο Οπέκα γεννήθηκε το 1948 σε προάστιο του Μπουένος Άιρες από Σλοβένους γονείς. Το 1966 εντάχθηκε στην ιεραποστολική κοινότητα των Λαζαριστών. Σπούδασε θεολογία στη Λιουμπλιάνα και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Καθολικό Ινστιτούτο του Παρισιού. Ζει και εργάζεται στη Μαδαγασκάρη από το 1976.

Έχει κερδίσει διεθνή αναγνώριση για το ανθρωπιστικό του πρόγραμμα για την πιο περιθωριοποιημένη ομάδα του πληθυσμού στο Ανταναναρίβο. Έχει ιδρύσει διάφορες οργανώσεις και έχει διασώσει χιλιάδες παιδιά από τις χωματερές.




 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία