Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




"Γαλλικό Μάη" και όχι "Αραβική Άνοιξη" θυμίζουν οι διαδηλώσεις στην Τουρκία, λέει  Έλληνας καθηγητής πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης



Θεσσαλονίκη/Κωνσταντινούπολη

Τα γεγονότα στην Τουρκία "θυμίζουν περισσότερο τον γαλλικό Μάη του ΄68", παρά τις εξελίξεις στην Αίγυπτο και την "Αραβική Άνοιξη", υποστηρίζει ο διευθυντής του Κέντρου Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του ιδιωτικού πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης "Καντίρ Χας" Δημήτρης Τριανταφύλλου.

   "Δεν είναι ίδιες οι συνθήκες στην Τουρκία με τον αραβικό κόσμο. Είναι μια δημοκρατική χώρα, όπου εκλέγεται μια κυβέρνηση κάθε τέσσερα χρόνια και στα μεγάλα αστικά κέντρα τουλάχιστον κατακτά έδαφος ο δυτικός τρόπος ζωής. Περισσότερο έχει να κάνει με μια αμφισβήτηση, μια κρίση ταυτότητας, καθώς είναι μια χώρα με πολλές συχνά αντιφατικές ταυτότητες. Η γενιά που εξεγείρεται είναι μια νέα γενιά, που ενημερώνεται μέσα από το διαδίκτυο, είχε μικρή έως καθόλου σχέση με την πολιτική αλλά με αποστροφή προς τον συντηρητισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτά συμβαίνουν σε συνθήκες ευμάρειας. Ουσιαστικά δηλώνουν ότι δεν είναι πρόθυμοι να 'ανταλλάξουν' τη δυνατότητα να αγοράζουν, να ταξιδεύουν, να ζουν καλύτερα, με υποχωρήσεις σε ζητήματα δημοκρατίας και κοινωνικών δικαιωμάτων" υπογραμμίζει.

   Ο Δημήτρης Τριανταφύλλου είναι καθηγητής διεθνών σχέσεων. Στο παρελθόν είχε διατελέσει επίκουρος καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, γενικός διευθυντής του ΔΙΚΕΜΕΠ και υποδιευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ και τα τελευταία τρία χρόνια εργάζεται στο πανεπιστήμιο "Καντίρ Χας" της Κωνσταντινούπολης.

   Τονίζει ότι ο χρόνος εκδήλωσης των διαδηλώσεων μπορεί να μην ήταν αναμενόμενος, αλλά ήταν αναμενόμενη κάποια στιγμή η έκφραση αντίδρασης απέναντι σε συσσωρευμένα χρόνια προβλήματα που σχετίζονται με τον πολιτικό και κοινωνικό προσανατολισμό της Τουρκίας, τις κρίσεις ταυτότητας της τουρκικής κοινωνίας, την αξεδιάλυτη αντίφαση ανάμεσα στον εκσυγχρονισμό και στη συντήρηση, σε συνδυασμό και με έναν έντονο προβληματισμό για "ηθικές" πτυχές της πολιτικής του κυβερνώντος κόμματος.

   "Η Τουρκία από το 1952 ανήκει στο ΝΑΤΟ και είχε δυτικό προσανατολισμό. Τα τελευταία χρόνια, η τουρκική εξωτερική πολιτική προσπαθεί να αναδείξει, ωστόσο, ένα άλλο πρότυπο μιας Τουρκίας ως αναδυόμενης περιφερειακής δύναμης που μπορεί να δρα και αυτόνομα και με έμφαση στη δυνατότητα επιρροής, μέσω της κοινής θρησκείας, στον μουσουλμανικό κόσμο. Αυτό, σε μια χώρα με πολλές ήδη ταυτότητες, δημιουργεί περαιτέρω σύγχυση για το πού δείχνει ότι θέλει πραγματικά να ανήκει" λέει ο κ. Τριανταφύλλου.

   "Οι δυνάμεις της τουρκικής κοινωνίας που μεγάλωσαν με δυτική νοοτροπία - σημειώνει - δεν είναι διατεθειμένες να κάνουν πίσω και δεν σχετίζεται αυτό με επιστροφή στο παλιό κοσμικό καθεστώς. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης ίσως να προσπαθούν αλλά δε φαίνεται να έχουν επιρροή στους διαδηλωτές που δικτυώνονται από τα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης και αναδεικνύουν τους δικούς τους ηγέτες μέσα από τις συγκεντρώσεις τους. Δεν θέτουν θέμα ανατροπής του συστήματος, αλλά δημοκρατικής και φιλελεύθερης λειτουργίας. Υπάρχει ένα τμήμα της τουρκικής κοινωνίας για παράδειγμα που για πρώτη φορά ξεπερνά το φόβο και εκδηλώνεται και δεν είναι σε θέση να ανεχθεί μια σειρά από αυταρχικές πρακτικές και νομοσχέδια με στοιχεία συντηρητισμού, όπως π.χ. να μην φιλάει κανείς το σύντροφο του στο μετρό, ή την απαγόρευση του αλκοόλ σε συγκεκριμένες ζώνες και περιοχές της χώρας. Αυτά ενοχλούν την κοσμική αστική τάξη της χώρας, ασχέτως κι αν είναι ψηφοφόροι του κυβερνώντος κόμματος. Αφορμή ήταν μόνο το τελευταίο νομοσχέδιο για την αναμόρφωση του πάρκου στο Ταξίμ, χωρίς προηγούμενη διαβούλευση και τα πράγματα εντάθηκαν περισσότερο μετά τον βίαιο τρόπο καταστολής της πρώτης διαδήλωσης, τα ξημερώματα της Παρασκευής".

   Όπως λέει ο κ. Τριανταφύλλου, η επίδραση των αιτημάτων των διαδηλώσεων είναι ιδιαίτερα μεγάλη στη νεολαία και στα πανεπιστήμια και, μάλιστα, αρκετοί συνάδελφοί του, πανεπιστημιακοί στηρίζουν τους φοιτητές και τους νέους στις διαδηλώσεις. Ωστόσο, υπογραμμίζει ότι είναι μάλλον ανύπαρκτη η πιθανότητα να υπάρχει "ξένος δάκτυλος" ή να υπάρξει "εξαγωγή της κρίσης", καθώς θεωρεί ότι είναι καθαρά εσωτερικά τα αίτια και αποκλειστικά εσωτερικό ζήτημα της Τουρκίας η λύση τους, που έχει τα μέσα να τα αντιμετωπίσει, αφού τα αιτήματα δεν σχετίζονται με ριζική αμφισβήτηση και ρήξη, αλλά με τη βελτίωση της δημοκρατικής λειτουργίας της χώρας.

   "Είμαι πεπεισμένος ότι η Τουρκία θα βρει τη λύση. Φαίνεται ότι η κυβέρνηση προσπαθεί με εύσχημο τρόπο να κάνει πίσω, χωρίς να δυσαρεστήσει τους ψηφοφόρους της. Στην Κωνσταντινούπολη, ήδη παρατηρείται μια ύφεση, η βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων έχει κοπάσει από την πλευρά των αστυνομικών δυνάμεων και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης χθες συναντήθηκε και με αντιπροσωπεία των διαδηλωτών. Παρ' ότι το κλίμα είναι έντονο σε άλλες πόλεις, π.χ. στην 'Αγκυρα, θεωρώ ότι η Κωνσταντινούπολη είναι το κέντρο που θα καθορίσει την πορεία των εξελίξεων" καταλήγει ο κ. Τριανταφύλλου.

   



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία