Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τον επιζήσαντα του ολοκαυτώματος Χάιντς Κούνιο τίμησε ο υφυπουργός Εξωτερικών της ΟΔΓ Μίχαελ Ροτ



Θεσσαλονίκη

Τον Σταυρό της Αξίας Α' Τάξεως της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας απένειμε στον επιζήσαντα του ολοκαυτώματος Χάιντς Κούνιο, ο κοινοβουλευτικός υφυπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του υπουργείου Εξωτερικών της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας Μίχαελ Ροτ (Michael Roth), σε ειδική εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη.

Στην ομιλία του ο κ. Ροτ έκανε μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία του κ. Κούνιο, αναφερόμενος στη σύλληψη και την εκτόπισή του σε νεαρή ηλικία κατά τη διάρκεια την ναζιστικής κατοχής από τη Θεσσαλονίκη στο ¶ουσβιτς, υπενθυμίζοντας επίσης τα 23 θύματα της οικογένειάς του, ανάμεσα στους 48.000 Θεσσαλονικείς Εβραίους, που βρήκαν φρικτό θάνατο στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως.

«Αντιμετωπίσατε την επιβίωσή σας ως καθήκον να συνεισφέρετε ενεργά στην αναβίωση της σχεδόν χαμένης εβραϊκής κοινότητας. Ως καθήκον να διατηρήσετε ζωντανή τη μνήμη για τα διαπραχθέντα εγκλήματα, τη μνήμη των θυμάτων των αποτρόπαιων εγκλημάτων των ναζί» τόνισε ο κ. Ροτ.

Σε άλλο σημείο, αναφέρθηκε στο έργο του Χάιντς Κούνιο, στη συγγραφή του αυτοβιογραφικού και ερευνητικού έργου του για την καταγραφή των ονομάτων των Εβραίων της Θεσσαλονίκης που έπεσαν θύματα του ναζισμού, υπενθύμισε τη συγνώμη του προέδρου της ΟΔΓ Γιοακίμ Φον Γκάουκ προς τις οικογένειες των φονευθέντων και επεσήμανε τον αγώνα του 87χρονου επιζήσαντα του 'Αουσβιτς για «δικαιοσύνη και συμφιλίωση», ως μια «ενωτική» φωνή, «απαραίτητη» ακόμη «και μετά την επίσκεψη του Προέδρου της ΟΔΓ, την ίδρυση Ελληνογερμανικού Ιδρύματος Νεολαίας και την ίδρυση Ταμείου για το Μέλλον, του υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας, "με σκοπό πάντα την συμφιλίωση και τη μνήμη". Σημείωσε ότι ο Χάιντς Κούνιο παραμερίζοντας τον προσωπικό πόνο για όσα υπέστη ο ίδιος και η οικογένειά του από τους Γερμανούς, δε μίσησε τη Γερμανία και τους Γερμανούς και ήταν πάντα «υπέρμαχος της συλλογικής μνήμης των γεγονότων και της κοινής διαμόρφωσης του μέλλοντος».

«Αναζητούσατε διαρκώς την άμεση επαφή με τους νέους για να μπορέσουν να συλλάβουν το ασύλληπτο και να τους μεταφέρετε το «Ποτέ Ξανά» ως στάση ζωής» είπε ο κ. Ροτ και πρόσθεσε:

«Το έργο και η δράση σας στη Γερμανία συνέβαλαν ώστε να ενισχυθεί η συνείδηση της ιστορικής ευθύνης της Γερμανίας και να στραφεί το βλέμμα σε ένα κοινό μέλλον. Το γεγονός ότι η συμφιλίωση κατέστη δυνατή το οφείλουμε και σε σας».

Από την πλευρά του ο κ. Κούνιο σημείωσε ότι είναι μεγάλη τιμή η απονομή που γίνεται στο πρόσωπό του την οποία αφιέρωσε «στα θύματα του ολοκαυτώματος και ιδιαίτερα στους 50.000 Θεσσαλονικείς Εβραίους, που δεν συνάντησαν ποτέ ξανά την αγαπημένη τους πόλη».

«Ήρθα στα δεκαπέντε μου χρόνια αντιμέτωπος με την ίδια την κόλαση και αναγκάστηκα να την υπομείνω για δυόμιση χρόνια» σημείωσε, υπογραμμίζοντας ότι η απώλεια των δικών του, τον έκανε «άλλο άνθρωπο» και «υπέρμαχο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας του ατόμου», ενώ του εμφύσησε την ανάγκη να αφιερώσει τη ζωή του στη διατήρηση της μνήμης και στον αγώνα για ένα καλύτερο κόσμο, χωρίς διακρίσεις, «για να μην υπάρξει ποτέ ξανά ολοκαύτωμα».

«Με το έργο μου εύχομαι να στέλνω ένα δυνατό μήνυμα ειρήνης και ελπίζω η ευχή μου να εισακούεται» πρόσθεσε ο κ. Κούνιο.

Ο κ. Ροτ έκανε επίσης ιδιαίτερη αναφορά στη σύζυγο του κ. Κούνιο, που υπήρξε επίσης θύμα των ναζιστικών διώξεων, εκφράζοντας τη βαθιά του ευγνωμοσύνη και εκτίμηση.

«Είναι σπουδαίο ότι η γερμανική κυβέρνηση απονέμει αυτόν τον τίτλο τιμής στον κ. Κούνιο» τόνισε ο πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης Δαβίδ Σαλτιέλ, εξαίροντας τη συμβολή του τιμώμενου στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης και πρόσθεσε ότι η τιμή αυτή προς το πρόσωπό του αντανακλά σε όλη την ισραηλιτική κοινότητα Θεσσαλονίκης.

Στην εκδήλωση τιμής παραβρέθηκαν, εκτός από τη σύζυγο και απογόνους του κ. Κούνιο, ο πρέσβης της ΟΔΓ στη χώρα μας Peter Schoof, ο γενικός πρόξενος της ΟΔΓ στη Θεσσαλονίκης Ingo Von Voss, η αναπληρώτρια πρόξενος Anita Englert-Zerbin, η αντιδήμαρχος Θεσσαλονίκης, Καλυψώ Γούλα, κ.α.

Νωρίτερα, ο κ. Ροτ επισκέφθηκε τη Γερμανική Σχολή Θεσσαλονίκης ξεναγήθηκε στις εγκαταστάσεις και ενημερώθηκε για την ιστορία και τις δραστηριότητες της σχολής, ενώ συνομίλησε με μαθητές λυκείου του ελληνικού τμήματος για θέματα που αφορούν στις σπουδές τους, το δυαδικό σύστημα εκπαίδευσης, καθώς και τις σχέσεις των δύο χωρών.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία