Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τυνησία

Ο Μπέτζι Καΐντ Εσέμπσι ορκίσθηκε νέος πρόεδρος της χώρας



Τύνιδα

Ο Μπέτζι Καΐντ Εσέμπσι, 88 ετών, έδωσε  τον προεδρικό όρκο ενώπιον του κοινοβουλίου της Τυνησίας και έγινε ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος στην Ιστορία της χώρας.

"Ορκίζομαι στον Παντοδύναμο Θεό να διαφυλάξω την ανεξαρτησία της Τυνησίας και την εδαφική ακεραιότητά της, να σέβομαι το Σύνταγμά της και τη νομοθεσία της, να επαγρυπνώ για τα συμφέροντά της και να της είμαι πιστός", δήλωσε.

"Ως αρχηγός του κράτους δεσμεύομαι να είμαι πρόεδρος όλων των Τυνήσιων (...) θα είμαι ο εγγυητής της εθνικής ενότητας", δήλωσε στη συνέχεια.

"Δεν υπάρχει μέλλον για την Τυνησία χωρίς την εθνική συμφιλίωση", πρόσθεσε ενώ αριθμός επικριτών του και πρωταγωνιστών της επανάστασης του 2011 εκφράζουν ανησυχίες για την παρουσία στο στενό περιβάλλον του πρώην στελεχών του κόμματος του ανατραπέντος προέδρου Ζιν Ελ Αμπιντίν Μπεν Άλι.

Ο Καΐντ Εσέμπσι κέρδισε στις 21 Δεκεμβρίου με περίπου 55% των ψήφων το δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών με αντίπαλο τον πρόεδρο Μονσέφ Μαρζούκι.


"Είναι μια εξαιρετική ιστορική στιγμή, γυρίζουμε τη σελίδα του προσωρινού", δήλωσε ο πρόεδρος του κοινοβουλίου Μοχάμεντ Ενακέρ.

Η Τυνησία πέρασε τέσσερα δυσκολα χρόνια μετάβασης μετά την επανάσταση του Ιανουαρίου 2011 που ανέτρεψε τον Μπεν Άλι από την εξουσία. Η χώρα ωστόσο ουδέποτε βυθίσθηκε στο χάος, τον πόλεμο ή την καταπίεση, μια εξαίρεση ανάμεσα στα κράτη της Αραβικής Άνοιξης.

Ο Μπέτζι Καΐντ Εσέμπσι είναι ένας βετεράνος της τυνησιακής πολιτικής που είχε υπηρετήσει ως υπουργός υπό το αυταρχικό καθεστώς του Χαμπίμπ Μπουργκίμπα και στη συνέχεια, για σύντομο χρονικό διάστημα, ως πρόεδρος του κοινοβουλίου του Μπεν Άλι, πριν αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή.

Επέστρεψε στο προσκήνιο χάρη στην επανάσταση και τέθηκε για μερικούς μήνες επικεφαλής της κυβέρνησης για να οργανώσει τις εκλογές για τη Συντακτική Συνέλευση, την πρώτη ελεύθερη ψηφοφορία στην ιστορία της Τυνησίας, την οποία κέρδισαν οι ισλαμιστές του Ενάχντα.

Στη διάρκεια των τριών επόμενων ετών, οικοδόμησε το κόμμα του, το Νιντάα Τουνές, έναν σχηματισμό που αποτελείται από πολλαπλά ρεύματα, στα οποία περιλαμβάνονται αντιπρόσωποι του ανατραπέντος καθεστώτος, και επιβλήθηκε ως ο κύριος αντίπαλος των ισλαμιστών τους οποίους κατηγορεί ότι οδήγησαν την Τυνησία στο χείλος του γκρεμού.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία