Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Αυστραλία

Οι αρχές θανατώνουν εκατοντάδες πεινασμένα κοάλα



Σίδνεϊ

Οι αυστραλιανές αρχές θανάτωσαν περίπου 700 κοάλα στη νοτιο-ανατολική Αυστραλία όπου ο πληθυσμός τους είχε αυξηθεί πολύ και τα μαρσιποφόρα πέθαιναν από την πείνα, ανακοίνωσε  το υπουργείο Περιβάλλοντος της πολιτείας Βικτόρια.

Επιχειρήσεις ευθανασίας σε κοάλα έγιναν το 2013 και το 2014 στην περιοχή του ακρωτηρίου 'Οτγουεϊ στη νότια Βικτόρια, εξήγησε η Λίζα Νενίλ. "Η επιχείρηση αυτή ήταν απαραίτητη για να μην υποφέρουν τα κοάλα που δεν έβρισκαν τί να φάνε", είπε η υπουργός.

Συνολικά 686 κοάλα θανατώθηκαν με ευθανασία. Η υπουργός εξήγησε ότι συνεργάζεται με ειδικούς προκειμένου να βελτιωθεί η διαχείριση των πληθυσμών των κοάλα, χωρίς να αποκλείει ωστόσο μια νέα εκστρατεία θανάτωσης.

"Η εμπειρία δείχνει ότι η μεταφορά των κοάλα σε άλλες περιοχές δεν λειτουργεί και αντίθετα μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερα δεινά", δήλωσε στο αυστραλιανό τηλεοπτικό δίκτυο ABC.

Πριν από την παρέμβαση των αρχών, τα κοάλα αργόσβηναν και τα πτώματά τους κείτονταν διάσπαρτα στην ακτή σε σημείο το μέρος αυτό να "μυρίζει θάνατο", δήλωσε ο Φρανκ Φοτινάς, διαχειριστής κατασκήνωσης στην περιοχή.

Η υπόθεση του Ακρωτηρίου Οτγουεϊ παραμένει σε εκκρεμότητα: ο πληθυσμός αυτών των μικρών μαρσιποφόρων που έχουν χαρακτηριστεί ευάλωτα από την κυβέρνηση, καταγράφει πράγματι απότομη μείωση η οποία οφείλεται στην απώλεια των βιοτόπων τους, σε ασθένειες, επιθέσεις σκύλων και σε δασικές πυρκαγιές.

Το Αυστραλιανό Ίδρυμα για τα Κοάλα, που υπολογίζει τον πληθυσμό τους σε λιγότερο από 100.000, κατήγγειλε την κακοδιαχείριση από τους τοπικούς πολιτικούς αξιωματούχους.

"Αυτό που έκαναν προκαλεί σοκ. Γιατί αφήσαμε την κατάσταση να επιδεινωθεί;", αντέδρασε η εκτελεστική διευθύντρια του ιδρύματος, Ντέμπορα Τάμπαρτ.

Σύμφωνα με τη ζωολόγο και ειδική για τα κοάλα, Ντέσλεϊ Ουίσον, ο πληθυσμός τους στο Ακρωτήριο 'Οτγουεϊ αυξήθηκε σημαντικά μετά την εισαγωγή κοάλα από παράκτιο νησί της πολιτείας Βικτόριας το οποίο στις αρχές του 20ου αιώνα ήταν ένα καταφύγιο για τα κοάλα που αποτελούσαν στόχο των κυνηγών.

Λόγω της έλλειψης αρπακτικών όπως ο αυστραλιανός αετός, τα κοάλα πολλαπλασιάστηκαν. Η Ουίσον υποστήριξε την παρέμβαση των αρχών εξηγώντας ότι είχε στόχο να "ανακόψει την οικτρή μοίρα των κοάλα", καθώς ορισμένα ζώα είχαν ασθενήσει σε τέτοιο βαθμό ώστε η ευθανασία ήταν η μόνη επιλογή. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία