Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Βρετανία

Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι μια γυναίκα δικαιούται να ζητήσει διατροφή από τον σύζυγο που χώρισε πριν από...22 χρόνια



Λονδίνο

Μια αδέκαρη Βρετανίδα που ζητούσε την οικονομική στήριξη του εκατομμυριούχου πρώην συζύγου της, από τον οποίο χώρισε πριν από... 22 χρόνια, δικαιώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο που έκρινε ότι μπορεί να προσφύγει στα δικαστήρια και να διεκδικήσει διατροφή.

Η απόφαση αυτή θα μπορούσε να ανοίξει ένα "παράθυρο" για πολλούς άλλους ανθρώπους που θα προσφύγουν στα οικογενειακά δικαστήρια διεκδικώντας χρήματα από τους πρώην συντρόφους τους ακόμη και δεκαετίες μετά το διαζύγιό τους.

"Πρόκειται σίγουρα για μια απόφαση που θα αναφέρεται στο μέλλον σε άλλες υποθέσεις όπου ένα πρόσωπο θα πλουτίζει μετά το διαζύγιο", είπε η δικηγόρος Μέριλιν Στόου. Προέτρεψε μάλιστα όσους σκοπεύουν να χωρίσουν να προσπαθούν να καταλήξουν σε μια τελική συμφωνία αν δεν θέλουν να συρθούν ξανά στα δικαστήρια πολλά χρόνια αργότερα, στην περίπτωση που πλουτίσουν ξαφνικά.

Ο Ντέιλ Βινς και η Καθλίν Γουάιατ ήταν και οι δύο φτωχοί όταν παντρεύτηκαν, το 1981. Απέκτησαν έναν γιο και ζούσαν με μοναδικά έσοδά τους τα επιδόματα της πρόνοιας που λάμβανε η Καθλίν. Το 1984 χώρισαν και ο Ντέιλ σχεδόν για μια δεκαετία έζησε σαν νομάδας, συμμετέχοντας σε διάφορα φεστιβάλ νιού έιτζ και σε αντιπυρηνικές διαδηλώσεις. Είχε μάλιστα μετατρέψει σε "σπίτι" του ένα παλιό ασθενοφόρο. Το διαζύγιο τους οριστικοποιήθηκε το 1992.

Από τις αρχές της δεκαετίας του '90 ο Βινς είχε αρχίσει να πειραματίζεται με την "πράσινη" ενέργεια: η αρχή έγινε σε ένα μουσικό φεστιβάλ, στο Γκλάστονμπερι, όπου έστησε μια αυτοσχέδια ανεμογεννήτρια. Το 1995 ο Ντέιλ Βινς ίδρυσε την Ecotricity, μια εταιρεία παραγωγής αιολικής ενέργειας η οποία πήγε πολύ καλά και τον έκανε πολυεκατομμυριούχο.

Στο μεταξύ, η πρώην σύζυγος και τα τέσσερα παιδιά που είχε αποκτήσει συνολικά, ζούσε στη φτώχεια, λαμβάνοντας μόνο επιδόματα ή ελάχιστο μισθό από κακοπληρωμένες δουλειές. Το 2011 αποφάσισε να προσφύγει στα δικαστήρια και να διεκδικήσει 1,9 εκατομμύριο λίρες από τον Βινς, ισχυριζόμενη ότι είχε μεγαλώσει το παιδί τους εντελώς μόνη, χωρίς καμία οικονομική στήριξη εκ μέρους του. Το αίτημά της απορρίφθηκε από το Εφετείο το 2013 αλλά το Ανώτατο Δικαστήριο την δικαίωσε, τουλάχιστον εν μέρει.

Το Ανώτατο Δικαστήριο δεν έκρινε αν η Γουάιατ θα πρέπει να λάβει χρήματα ή όχι αλλά ότι το αίτημά της θα πρέπει να εξεταστεί και στην ουσία του και όχι να απορριφθεί από τα δικαστήρια για τυπικούς λόγους, επειδή δηλαδή έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια από το διαζύγιο.

Ο ίδιος ο Βινς πάντως χαρακτήρισε "τρελή" την απόφαση και επισήμανε ότι έχει χωρίσει από την Γουάιατ πριν από 30 χρόνια και ότι οι δυο τους ακολούθησαν διαφορετικούς δρόμους και έκαναν άλλες οικογένειες.

Η υπόθεση παραπέμφθηκε για να εξεταστεί στα οικογενειακά δικαστήρια.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία