Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Από τους παγετώνες της Αλάσκας, ο Μπαράκ Ομπάμα ζητεί επείγουσα δράση για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής



Σιούαρντ/Αλάσκα

"Εντυπωσιακό! Θέλουμε να διασφαλίσουμε ότι και τα εγγόνια μας θα μπορούν να επωφεληθούν από αυτό". Πεζός στο εθνικό πάρκο των Φιορδ Κενάι ή με σκάφος που έπλεε στον Κόλπο της Ανάστασης, ο Μπαράκ Ομπάμα πέρασε ένα ολόκληρο απόγευμα  στην Αλάσκα, ανάμεσα στους παγετώνες, στη νοτιοανατολική Αλάσκα.

Κάτω από έναν καταγάλανο ουρανό, ανάμεσα στα βουνά, οι εικόνες είναι δυνατές.

Ο Λευκός Οίκος με σχολαστικότητα σχεδίασε τη διαδρομή και τα μέρη από τα οποία θα περνούσε ο πρόεδρος, όλα θεαματικά, για το ταξίδι αυτό στην Αλάσκα που είναι επικεντρωμένο στην υπερθέρμανση του πλανήτη και τις επιπτώσεις της.

Η επίσκεψη πραγματοποιείται τρεις μήνες πριν από τη διάσκεψη στο Παρίσι, στόχος της οποίας είναι η επίτευξη μιας παγκόσμιας συμφωνίας για τον περιορισμό κατά 2 βαθμούς της αύξησης της θερμοκρασίας και την αποτροπή μιας διαταραχής των κλιματικών μηχανισμών.

Χιλιάδες χιλιόμετρα από την Ουάσινγκτον, ο αμερικανός πρόεδρος εξηγεί τις απειλές που εγκυμονούν για την περιοχή της Αρκτικής, η οποία υπερθερμαίνεται δύο φορές ταχύτερα σε σχέση με τον υπόλοιπο πλανήτη με συνέπεια να βιώνει έντονα τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Η Αλάσκα έχει ήδη δει την ακτογραμμή της να διαβρώνεται με ρυθμό που είναι από τους πιο ταχείς στον κόσμο και πλέον απειλούνται κατοικημένες περιοχές.

Στην πλώρη του σκάφους Viewfinder της αμερικανικής ακτοφυλακής, μπροστά σε τρεις παγετώνες που ισορροπούν πάνω στη θάλασσα, ο πρόεδρος Ομπάμα παρατηρεί τα τοπία που κόβουν την ανάσα. Μιλά για τη ζωή του μετά τον Λευκό Οίκο και χαμογελώντας αναφέρει: "Όταν δεν θα είμαι πρόεδρος, ίσως θα με συναντήσετε εδώ, σε αυτό το μικρό ξύλινο σπίτι στην όχθη".

Λίγες ώρες νωρίτερα, στην ξηρά, ο Ομπάμα είχε πλησιάσει πεζός από τον Παγετώνα Exit. Ο παγετώνας αυτός που βρίσκεται περίπου 200 χλμ. νότια της 'Ανκορατζ, έχει υποχωρήσει πάνω από δύο χλμ. από το 1815.

"Η κλιματική αλλαγή είναι ο κύριος παράγοντας που εξηγεί την υποχώρηση των παγετώνων. Σχεδόν όλοι οι παγετώνες στην Αλάσκα υποχωρούν", τονίζει η Ντέμπορα Κερτζ που εργάζεται στο εθνικό πάρκο.

"Αυτός είναι ένας από τους παγετώνες που έχουν μελετηθεί περισσότερο γιατί είναι ιδιαίτερα προσβάσιμος", εξηγεί από την πλευρά του ο πρόεδρος των ΗΠΑ. "Αυτό σημαίνει ότι είναι επιτακτική ανάγκη να δράσουμε ώστε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα αυτό".

 

Ο καλύτερος δείκτης

"Αυτό είναι ο καλύτερος δείκτης που υπάρχει για την πρόκληση την οποία αντιμετωπίζουμε όταν μιλάμε για κλιματική αλλαγή", προσθέτει ο Ομπάμα, την επομένη μιας ομιλίας του κατά την οποία προειδοποίησε: "Δεν δρούμε αρκετά γρήγορα".

Απόδειξη των αντιφατικών αισθημάτων που προκαλεί η προεδρική επίσκεψη στην πελώρια πολιτεία της οποίας οι πόροι είναι στενά συνδεδεμένοι με την εξόρυξη πετρελαίου, είναι τα αντικρουόμενα μηνύματα.

Πρόσφατα, εκατοντάδες διαδηλωτές είχαν συγκεντρωθεί στο κέντρο της πόλης 'Ανκορατζ ζητώντας να ακυρωθεί η άδεια που δόθηκε στον πετρελαϊκό όμιλο Shell για να πραγματοποιήσει γεωτρήσεις στη Θάλασσα Τσούκτσι, βορείως της Αλάσκας.

Αργότερα η ατμόσφαιρα ήταν διαφορετική . Κατά την άφιξή του με ελικόπτερο στο μικρό αεροδρόμιο του Σιούαρντ, μιας πόλης 3.000 κατοίκων, ο Ομπάμα αντίκρισε ένα τεράστιο πανό που έγραφε: "Καλωσήρθατε κύριε πρόεδρε, ευχαριστούμε για την άδεια που δόθηκε στη Shell".

Ωστόσο το κλίμα δεν είναι η μόνη ανησυχία των κατοίκων του τεράστιου αυτού εδάφους που πωλήθηκε το 1867 στις ΗΠΑ από τη ρωσική αυτοκρατορία και το 1959 έγινε η 49η αμερικανική πολιτεία.

"Σας καλωσορίζουμε στην κορυφή του Ντενάλι", έγραφε πανό που είχε υψώσει ένας κάτοικος εμφανώς ενθουσιασμένος για την προεδρική απόφαση να μετονομαστεί το 'Ορος Μακ Κίνλεϊ, η υψηλότερη κορυφή της Βόρειας Αμερικής. Στο εξής το βουνό αυτό δεν θα φέρει το όνομα του 25ου προέδρου των ΗΠΑ Γουίλιαμ Μακ Κίνλεϊ αλλά αυτό που χρησιμοποιείτο επί αιώνες από τους τοπικούς πληθυσμούς και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται κατά κόρον έως σήμερα.

 

Στην ομιλία του σε αντιπροσωπείες χωρών της Αρκτικής,  ο Ομπάμα επισήμανε πως οι ΗΠΑ --η δεύτερη πιο ρυπογόνος χώρα σε εκπομπές αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του μετά την Κίνα-- αναγνωρίζουν ότι έχουν συμβάλει σημαντικά στην αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη και "αναλαμβάνουν την ευθύνη τους" ώστε να βοηθήσουν να λυθεί το πρόβλημα.

Την ίδια ώρα, επιστήμονες του πανεπιστημίου Σβάλμπαρντ της Νορβηγίας που μελετούν τους παγετώνες, ανακοίνωσαν ότι παράκτιοι παγετώνες του νορβηγικού νησιού Σπίτσμπεργκεν στην Αρκτική επιταχύνουν τη φυσική τους πορεία προς τα φιόρδ, όπως ο παγετώνας Κρόνεμπριν που μετακινείται μερικά μέτρα κάθε μέρα. Οι ειδικοί εξηγούν ότι "oι παράκτιοι παγετώνες δημιουργούν παγόβουνα, με αποτέλεσμα τη μεταφορά του πάγου από την ξηρά στα φιόρδ".



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία