 |
|
|  |  |  |  Χαράς ευαγγέλια...
Εντοπίστηκε «γονίδιο της ευτυχίας»
Λονδίνο
Υπάρχει γενετικό μυστικό για μια ευτυχισμένη ζωή; Έτσι ισχυρίζεται μια νέα επιστημονική έρευνα, που υποστηρίζει ότι μερικοί άνθρωποι είναι τελικά γεννημένοι για να ευτυχήσουν, καθώς εντόπισε ένα «γονίδιο της ευτυχίας», το οποίο κάνει τους ανθρώπους εκ γενετής πιο ικανοποιημένους στη ζωή τους. Ουσιαστικά είναι η πρώτη φορά που ένα συγκεκριμένο γονίδιο (το 5-ΗΗΤ) συνδέεται άμεσα με την ικανότητα άντλησης χαράς και ικανοποίησης από τη ζωή, καθώς όσοι το έχουν, τείνουν να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον συμπεριφοριστή οικονομολόγο Γιαν-Εμάνουελ Ντε Νεβ της London School of Economics (LSE), που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό γενετικής ?Journal of Human Genetics?, σύμφωνα με τις βρετανικές «Γκάρντιαν» και «Ιντιπέντεντ» και το New Scientist, θεωρούν ότι η προδιάθεση για ευτυχία είναι εν μέρει γενετική και ότι όσοι έχουν μια διαφορετική (πιο «κοντή») εκδοχή του συγκεκριμένου γονιδίου, είναι πιο πιθανό να είναι συνέχεια απαισιόδοξοι στη ζωή τους και να τα βλέπουν όλα γύρω τους μαύρα ή έστω? γκρίζα, καθώς βλέπουν το ποτήρι πάντα μισοάδειο. Αντίθετα, όσοι έχουν την «μακριά» εκδοχή του γονιδίου, έχουν συνήθως καλή διάθεση και είναι ευκολότερο να νιώσουν ευτυχία.
Όπως είπε ο Ντε Νεβ, αν κανείς, «διαβάζοντας» στο κοντινό μέλλον το γονιδίωμά του, μάθει ότι η βιολογία του τον προδιαθέτει αρνητικά για τη ζωή και την ευτυχία, τότε, με τη δύναμη της θέλησής του, θα έχει κάθε λόγο να καταβάλει έξτρα προσπάθεια για να αλλάξει αυτή τη στάση ζωής. «Η γνώση είναι δύναμη», τόνισε και υπογράμμισε: «Είναι η πρώτη επίσημη ανακάλυψη ενός γονιδίου ευτυχίας, αν και είμαι βέβαιος ότι και άλλα βρεθούν».
Πρόσθεσε όμως ότι η ευτυχία προφανώς δεν είναι θέμα μόνο ενός γονιδίου. «Αν είσαι άτυχος στη ζωή σου, αν χάσεις τη δουλειά σου ή στενούς συγγενείς σου, αυτό θα είναι μια πολύ πιο σημαντική πηγή δυστυχίας από οποιοδήποτε γονίδιο έχεις. Αυτό το γονίδιο ασκεί μεν μια σημαντική επιρροή, αλλά δεν μπορεί να πει κανείς ότι επιφέρει την ευτυχία».
Το γονίδιο 5-ΗΤΤ δημιουργεί ένα μόριο-μεταφορέα για την χημική ουσία σεροτονίνη στον εγκέφαλο, η οποία βοηθά τα εγκεφαλικά κύτταρα να επικοινωνούν μεταξύ τους. Η «μακριά» εκδοχή του γονιδίου βοηθά στην ταχύτερη «ανακύκλωση» της σεροτονίνης σε σχέση με την «βραχεία».
Το γονίδιο είχε συνδεθεί ξανά, αλλά έμμεσα, στο παρελθόν με την ικανοποίηση στη ζωή. Το 2009, οι επιστήμονες είχαν δείξει ότι όσοι άνθρωποι διαθέτουν την «μακριά» παραλλαγή του γονιδίου, αποφεύγουν συστηματικά τις αρνητικές εικόνες και διαλέγουν τις θετικές. Είχαν, έτσι, από τότε, συμπεράνει ότι αυτό το γονίδιο προδιαθέτει τους ανθρώπους να είναι αισιόδοξοι.
Η νέα μελέτη πήγε ένα βήμα παραπέρα συσχετίζοντας πλέον άμεσα το εν λόγω γονίδιο με την άντληση ικανοποίησης από τη ζωή, που αποτελεί τον παράγοντα «κλειδί» για το αίσθημα της ευτυχίας, σύμφωνα με τους ψυχολόγους. Περισσότεροι από 2.500 ενήλικες πάνω από 20 ετών ερωτήθηκαν για το επίπεδο ευτυχίας τους και διαπιστώθηκε ότι όσοι είχαν ένα αντίγραφο του «γονιδίου της ευτυχίας», είχαν 8,5% περισσότερες πιθανότητες να δηλώσουν «πολύ ικανοποιημένοι» στη ζωή τους. Όσοι είχαν δύο «μακριά» αντίγραφα του συγκεκριμένου γονιδίου (κάθε γονέας κληρονομεί το ένα αντίγραφο στο παιδί του), είχαν 17,3% περισσότερες πιθανότητες να δηλώσουν πολύ ικανοποιημένοι από τη ζωή τους.
Η νέα έρευνα δίνει άλλη μια αιτία στο παιδί να επικρίνει τους γονείς του ότι αυτοί φταίνε για τα κατοπινά προβλήματά του! Όμως, παράλληλα, θα μπορούσε μελλοντικά να ανοίξει το δρόμο, μέσω γενετικής μηχανικής, για τη γέννηση παιδιών που θα είναι βιολογικά προδιατεθειμένα να ευτυχήσουν στη ζωή τους, στο βαθμό που οι γονείς θα έχουν επιλογή για τα γονίδια του μωρού τους. Παραμένει άγνωστο όμως, προς το παρόν, πόσα γονίδια συνολικά μπορεί να εμπλέκονται στο αίσθημα ικανοποίησης και στην ικανότητα ευτυχίας κάθε ανθρώπου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
