Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




"Εκρηξη" προκάλεσε  η ολόγυμνη Ριάνα!



Νέα Υόρκη

Ετοιμάζοντας το πολυαναμενόμενο νέο άλμπουμ της, η Ριάνα φωτογραφίζεται ολόγυμνη για το Vanity Fair. Η φωτογράφιση και οι δηλώσεις της για τον Κρις Μπράουν έβαλαν φωτιά στο Facebook, το Twitter και όλα τα social media και το διαδίκτυο μαζί.

Σε μια εκ βαθέων συνέντευξη για το τεύχος Νοεμβρίου του Vanity Fair, υπήρξε αποκαλυπτική για τον πρώην σύντροφό της και μεγάλο της έρωτα Κρις Μπράουν. Η θυελλώδης σχέση τους είχε οδηγήσει και στον ξυλοδαρμό της, με τις φωτογραφίες μέσα στα αίματα να κάνουν τότε τον γύρο του κόσμου.

Από την ερώτηση για τη φήμη του κακού κοριτσιού και τις αμέτρητες σχέσεις που της χρεώνουν, η Ριάνα ξεκίνησε τις αναφορές της στον Κρις Μπράουν. Υποστηρίζει ότι ο τελευταίος της επίσημος σύντροφος που είχε ήταν ο Κρις Μπράουν. Είχαν επιχειρήσει να είναι ξανά μαζί τρία χρόνια μετά τον ξυλοδαρμό της στις 7 Φεβρουαρίου του 2009.

Ήταν η νύχτα πριν τα Grammys. Μετά από ένα πάρτι του Clive Davis ακολούθησε το περιστατικό που άλλαξε τη ζωή της και πιθανότατα θα συνδέεται για πάντα με αυτή. Η πρώτη της αγάπη, ο τραγουδιστής της R&B Κρις Μπράουν της επιτέθηκε μέσα στη νοικιασμένη Λαμποργκίνι του. Την άφησε κακοποιημένη και μέσα στα αίματα στην άκρη ενός δρόμου. Οι φωτογραφίες της με μελανιασμένο και πρησμένο πρόσωπο δημοσιοποιήθηκαν από το ΤΜΖ. "Μια πολύ κακιά γυναίκα σκέφτηκε πως μια επιταγή είναι πιο σημαντική από την ηθική".


Νιώθει όπως το θύμα που τιμωρείται ξανά και ξανά. "Είναι κάτι που συνέβη στο παρελθόν. Δεν θέλω να πω "ξεπεράστε το" επειδή είναι κάτι πολύ σοβαρό. Είναι ακόμα πραγματικότητα. Πολλές γυναίκες, πολλά νέα κορίτσια εξακολουθούν να το ζουν αυτό. Όπως και πολλά αγόρια. Δεν είναι ένα θέμα να κρύψεις κάτω από το χαλί, οπότε δεν μπορώ να το απορρίψω σαν να μην ήταν τίποτα ή να μην το πάρω σοβαρά. Αλλά ούτε εγώ ούτε κανένας άνθρωπος που έχει πέσει θύμα ενδοοικογενειακής βίας θέλει να το θυμάται. Κανείς δεν θέλει καν να το παραδεχτεί. Οπότε το να μιλάς για αυτό είναι σαν... πρέπει να τιμωρηθώ για αυτό; Δεν μου ήταν εύκολο αυτό".

Ήταν σκεπτική και πολύ προσεκτική όταν μίλησε για την επανασύνδεσή της με τον Κρις Μπράουν και την απόφασή της να ζητήσει άρση της περιοριστικής εντολής εναντίον του. "Ήμουν εκείνο το κορίτσι. Το κορίτσι που θεωρούσε ότι κάποιοι άνθρωποι είναι πιο δυνατοί από άλλους. Ίσως είμαι ένας από αυτούς τους ανθρώπους που είμαι "κατασκευασμένη" για να διαχειριστώ τέτοια σκατά. Ίσως είμαι ο άνθρωπος που είναι σαν ο φύλακας - άγγελος για αυτό το πρόσωπο. Να είμαι εκεί όταν δεν είναι αρκετά δυνατοί, όταν δεν τους καταλαβαίνει ο κόσμος, όταν χρειάζονται κάποιον να τους ενθαρρύνει με θετικό τρόπο και να τους πει το σωστό". Πίστευε ότι θα τον αλλάξει 100% όπως παραδέχεται.

"Ήμουν πολύ προστατευτική μαζί του. Αισθάνθηκα ότι οι άνθρωποι δεν τον καταλάβαιναν. Ακόμα και μετά... Αλλά ξέρεις, μετά από λίγο καιρό συνειδητοποιείς ότι σε μια τέτοια κατάσταση πως είσαι ο εχθρός. Θέλεις το καλύτερο για αυτούς τους ανθρώπους, αλλά αν τους θυμίζεις τις αποτυχίες τους ή αν τους θυμίζεις κακές στιγμές στη ζωή τους ή ακόμα και αν λες ότι είμαι πρόθυμος να συμβιβαστώ με κάτι, δεν σε υπολογίζουν τόσο. Γιατί ξέρουν ότι δεν αξίζεις αυτό που θα δώσουν. Και αν το ανεχτείς, ίσως συμφωνείς ότι σου αξίζει αυτό. Τότε ήταν που τελικά είπα "ήμουν ηλίθια που πίστευα ότι έχω φτιαχτεί για αυτό". Μερικές φορές απλά πρέπει να φύγεις μακριά".

Όσο για το πώς αισθάνεται σήμερα για τον Κρις Μπράουν; "Δεν τον μισώ. Θα τον νοιάζομαι μέχρι την ημέρα που θα πεθάνω. Δεν είμαστε φίλοι, αλλά δεν είμαστε και εχθροί. Δεν έχουμε σχέση τώρα".



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία